ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους Στάθηδες και τις Ευσταθίες που γιορτάζουν σήμερα. Στο χωριό μας το όνομα αυτό δεν είναι απ’ τα πιο διαδεδομένα. Αυτή τη στιγμή μου έρχονται στο νου 5 άτομα που διαμένουν μόνιμα στο χωριό.
Γιορτάζει σήμερα το εκκλησάκι των Βατερών. Χτες βράδυ στον εσπερινό είχε αρκετό κόσμο (το πρωί λιγότερο) και στη συνέχεια στα κεντρικά μαγαζιά υπήρχε καλή σχετικά κίνηση. Βοήθησε και ο καιρός που είναι (ιδιαίτερα σήμερα) πολύ καλός.
Η φωτογραφία που παραθέτω και η οποία είναι απ’ το φωτογραφικό αρχείο του Συλλόγου της Αθήνας είναι από τα εγκαίνια του Αγίου Στάθη το 1958 (μάλλον). Στο μέσον ο βασικός χρηματοδότης της ανέγερσης του ναού Κώστας Ιατρέλλης, αριστερά ο αδελφός του Γιώργος και δεξιά φιλοξενούμενός τους από την Αμερική. Μαζί οι σύζυγοί των και η Μηλιά Θεοχάρη Νικέλλη με τα τρία παιδιά τους Θεολόγο, Ρηνούλα και Γιάννη.
Υ.Γ. Τη φωτογραφία έδωσε στο Σύλλογο ο Θεολόγος.
Ωραία, καθαρή φωτογραφία που αληθινά με συγκίνησε βλέποντάς την.
Μόνο που αυτός που περιέγράφει τα πρόσωπα πρέπει να βρίσκεται σε σύγχυση.
Δεξιά όπως κοιτάμε την φωτό είναι ο Γιάννης Καραμάνος έχοντας πλάι του την πάντοτε κομψή σύζυγό του Μυρσίνη Καραμάνου.
( Μάλιστα ο θάνατός τους , σε βαθειά γεράματα στην Κυψέλη, απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που μίλαγαν για μεγάλο έρωτα που έσβυσε. Ενα πρωινό τους βρήκαν νεκρούς απο φυσικό θάνατο . Είχαν πεθάνει μαζί το προηγούμενο βράδυ στοργικά αγκαλιασμένοι)
Στο κέντρο είναι ο έξ Αμερικής φιλοξενούμενος Γιώργος Ιατρέλλης.
Αριστερά ( και μπροστά) είναι η γλυκύτατη Βικτώρια Ιατρέλλη , σύζυγος του ευεργέτη Κώστα Ιατρέλλη , που βρίσκεται στο άκρο αριστερά της φωτο ( πίσω απο την νεαρή κοπέλα)
Τα παιδιά δεν τα γνωρίζω.
Ευχαριστούμε για τη διευκρίνηση και τις λοιπές πληροφορίες. Αυτός που έγραψε για τα πρόσωπα σαφώς και δεν τα ήξερε ο ίδιος. Έτσι του είπαν, έτσι έγραψε.
Και να προσθέσω κάτι ακόμη για τον ΚΏΣΤΑ ΙΑΤΡΕΛΛΗ τον δωρητή-ευεργέτη του Αγίου Στάθη.
Στα νειάτα του, η φτώχεια, οδήγησε κι αυτόν στην ξενητιά. Την Αμερική.
Εκεί δούλεψε σαν ζαχαροπλάστης. Έμαθε τη δουλειά, έγινε καλός κι επάνω που άρχισε να προκόβει, ήρθε ο πόλεμος.
Ο πόλεμος της Κορέας όπως έγινε γνωστός στην Ελλάδα. Ένας πόλεμος σκληρός, ιδιαίτερα φονικός, στον οποίο χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη και τελευταία φορά τα δηλητηριώδη αέρια ως ‘όπλο’.
Ο Κώστας Ιατρέλλης επιστρατεύτηκε τότε από τις Αμερικάνικες Αρχές και εστάλη στις πρώτες γραμμές του πολέμου.
Εκεί τον βρήκαν τα δηλητηριώδη αέρια των Κορεατών.
Γύρισε πίσω στην Αμερική με μόνιμη βλάβη στην υγεία του. Το αναπνευστικό του σύστημα είχε δεχτεί καίριο χτύπημα. Δεν μπορούσε πιά να δουλέψει.
Του έδωσαν βέβαια οι αρχές αναπηρική σύνταξη με εύφημη μνεία, για ηρωισμό, ανδραγαθία κλπ αλλα το γεγονός ήταν ότι δεν μπορούσε πια να δουλέψει και μάλιστα στην Αμερική, εκεί που οι εργασιακές συνθήκες ήταν και είναι ακόμη ιδιαίτερα απαιτητικές .
Έτσι αποφάσισε και γύρισε πίσω, στη Βρυσά.
Κι εδώ όμως δεν μπορούσε να δουλέψει. Με τα πραμικρό λαχάνιαζε.
Εδώ όμως έπαιξε σημαντικό ρόλο η αναπηρική σύνταξη που ερχόταν κάθε μήνα σε Δολλάρια ! Η ισοτιμία του ισχυρού τότε δολλαρίου έναντι της ασθενούς δραχμής, κατέστησαν τον Κώστα Ιατρέλλη τον εύπορο συγχωριανό μας που δεν έπαψε, μέχρι τα βαθειά γεράματά του, να μοιράζει, να δωρίζει, να ευεργετεί.