Από την Κατερίνα Γεωργή

Ο θεός των μικρών πραγμάτων

Τίτλος βιβλίου της Αρουντάτι Ρόι. 

Τίτλος που μας καλεί να «δούμε» αυτά που προσπερνούμε αδιάφορα.

Μικρά δώρα που καθημερινά απλόχερα μάς προσφέρονται. Αυτά που μπορούν να απαλύνουν τους πόνους. Αυτά που μπορούν να σε κάνουν να ξεχάσεις για λίγο τα προβλήματα και να γεμίσουν την ψυχή σου με δύναμη για να αντιμετωπίσεις την ζωή με περισσότερη αισιοδοξία. Τα μικρά μικρά που αν τα προσθέσεις κάνουν το μεγάλο. Αυτά που διώχνουν για λίγο την μαυρίλα που μας περιβάλλει. Αυτά που γεμίζουν το κάδρο με χρώματα. Όσες μέρες σού χρωστά ακόμα η ζωή, απόλαυσε τα. Γιατί η ουσία της ζωής κρύβεται στις μικρές στιγμές.

Οδηγός και πρόσκληση προς συνταξιούχους και ηλικιωμένους.

Ορμώμενη από το άρθρο του κ. Νικέλλη Στρατή στην σελίδα του,

«Για όσους βρίσκονται μακρυά».

Ο Θεός των μικρών πραγμάτων

Πίστευε στον θεό των μικρών πραγμάτων.

Στις πρώτες στάλες της βροχής το φθινόπωρο.

Στην μυρουδιά του βρεγμένου χώματος.

Στο ψάξιμο των σαλιγκαριών και πεφτσιτών.

Στο παγωμένο ξεροβόρι που κοκκινίζει τα μάγουλα

και κάνει τα μάτια να δακρύζουν.

Στην επιστροφή στη θαλπωρή τού σπιτιού σου με το αναμμένο τζάκι.

Στο ψήσιμο των κάστανων διαβάζοντας παραμύθια στα μικρά.

Στον χειμωνιάτικο ήλιο που ξεμυτίζει το πρωί από το βουνό με υποσχέσεις ζεστασιάς και «καλοσύνης», τις αλκυονίδες.

Στην ολοκάθαρη ατμόσφαιρα μετά την βροχή.

Στην ώρα του δειλινού που ο ουρανός βάφεται με χιλιάδες χρώματα.

Στους λόφους όπου οι ελιές εναλλάσσονται με τα πεύκα.

Στη μυγδαλιά που ανθίζει τον Γενάρη.

Στο πρώτο τριαντάφυλλο τον Μάη στην γέρικη τριανταφυλλιά

της μάνας σου, που επιμένει να ζει.

Στα χελιδόνια που με βιάση φτιάχνουν τις φωλιές τους για να γεννήσουν τα αυγά τους.

Στο πλουμιστό χαλί από αγριολούλουδα την άνοιξη.

Στις μελισσούλες που τρυγούν το νέκταρ.

Στις μυρωδιές από τα σαλκίμια το Πάσχα.

Στο  χαμόγελο και την αγκαλιά των εγγονιών.

Στην πονηρή λάμψη στα μάτια τους όταν τους δίνεις κρυφά από τη μάνα τους την απαγορευμένη λιχουδιά.

Στο πρώτο τους μάθημα για κολύμπι χωρίς μπρατσάκια.

Στο εκκλησίασμα Κυριακές και γιορτές.

Στις κυρίες που με τα καλά τους κάθονται στον καφενέ μετά, για τον καθιερωμένο καφέ τους.

Στους «μεγάλους», στην λιακάδα, που διηγούνται ιστορίες από τον στρατό 

και θυμούνται τα νιάτα τους.

Στις γυναικοπαρέες που μοιράζονται συνταγές και κουτσομπολιά φτιάχνοντας βύσσινο γλυκό, σάλτσες, και μαρμελάδα σύκο.

Στους ηλιοκαμμένους εφήβους που ανταλάσσουν μυστικά για κατακτήσεις και έρωτες παντοτινούς.

Στον πρωινό καφέ με το γλυκό του κουταλιού, αγναντεύοντας τη θάλασσα.

Στους γλάρους και τις βαρκούλες που αρμενίζουν πάνω της.

Στην πρώτη βουτιά που σε  ζωντανεύει.

Στον  μεσημεριανό μπάτη που σε δροσίζει.

Στα ολόγλυκα καρπούζια, τα πεπόνια, τα σταφύλια, και τα σύκα.

Στην μυρουδιά των βασιλικών και των δυόσμων.

Στις γατούλες που παίζουν κυνηγητό με τις πεταλούδες.

Στην αυγουστιάτικη πανσέληνο.

Στους περιπάτους στα μοναχικά ξωκλήσια.

Στους εσπερινούς και τα πανηγύρια.

Στην θέα από τον προφήτη Ηλία.

Στο στρωμένο τραπέζι με την κουτσομουρίτσα και το ουζάκι.

Στα ραδίκια και τις ροπάδες.

Στη ντομάτα, το αγγούρι, και το κρεμμύδι κομμένα από το μπαξέ.

Στις τσακιστές ελιές και την φέτα.

Στο λαδοτύρι.

Στις παστές σαρδέλες Καλλονής.

Στο τσούγκρισμα του ποτηριού. Το, στην υγειά μας.

Στην ξεκούραση του απογευματινού ύπνου.

Στο βιβλίο που διαβάζεις, στο σταυρόλεξο που καταφέρνεις να λύσεις.

Στις κοινές αναμνήσεις που μοιράζεσαι στην ταβερνούλα με φίλους.

Στις φωνές και τα πειράγματα παίζοντας μπιλότ στον καφενέ.

Στις πλάκες για το ποιος έπιασε το μεγαλύτερο ψάρι.

Στις πολιτικο-οικονομικο-φιλοσοφικές συζητήσεις με τα ντένκια.

Στο: Καλώς τον, τι κάνεις; Άργησες. Σε αναγορέψαμε.

Στις μικρές νίκες. Σηκώθηκα, περπάτησα, κολύμπησα, χόρεψα.

Στον άρτον τον επιούσιον που έφαγες και σήμερα.

Στην τύχη που σε αφήνει ακόμα να ζεις και να γερνάς.

Στο νησί σου.

Στο χωριό σου.

Στην αποφυγή της σκληρής μοναξιάς της πόλης.

Στην καλημέρα και καληνύχτα των δικών σου ανθρώπων.

Σε όλα αυτά και άλλα τόσα.

Δώρα που αγνοείς όταν τα έχεις.

Δώρα που όμως γεμίζουν το κάδρο της ζωής.

Δώρα που γεμίζουν τα κενά.

Δώρα που συμπληρώνουν το παζλ με χρώματα.

Δώρα που φτιάχνουν ζωγραφιές.

Δώρα που φτιάχνουν αριστουργήματα.

Δώρα σαν έρωτας.

Σε αυτόν τον τόπο, τον μικρό, τον μέγα.

Ευγνώμων.

Στον θεό των μικρών πραγμάτων.