Οι πληροφορίες από το διαδίκτυο μας λένε ότι:Οι κόνδυλοι (του φυτού) χρησιμοποιούνται κυρίως εξωτερικά για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων και για τη λεύκανση των φακίδων. Έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί εσωτερικά ως φάρμακο για τον βήχα. Οι κόνδυλοι συλλέγονται την άνοιξη και ξηραίνονται για μελλοντική χρήση.
Εμείς πριν λίγες δεκαετίες την “κουλμπατσά” τη γνωρίσαμε ως την πρώτη ύλη για την κατασκευή ενός παιχνιδιού, παιχνιδιού της εξοχής. Με τον βλαστό της φτιάχναμε “ρουδανέλια”.
Θυμάται κανένας “παληός” με πιο τρόπο ακριβώς;
Ρουδανέλια δεν έφτιαξα. Αλλά κάποτε τον χρησιμοποίησα σαν κονδυλοφόρο ενώ είχα κανονικό. Είδα άλλα παιδιά να το κάνουν και το έκανα και εγώ. Το ξύλο δεν το γλίτωσα από την Πελαγία. Χαλάλι του τού ασφόδελου.
Επίσης θυμάμαι κάπως ένα τραγουδάκι που λέγαμε για το ποιος θα τα φυλάει.
Κουλμπατσά γιαλέσα άλα μπικουμπί, σταφύλι ροζακί.
Πιθανόν να το λέω και λάθος. Οι συνομήλικες μου θα το θυμούνται. Όσο για την μετάφραση αμφιβάλλω αν υπάρχει.