Τα πιο παλιά χρόνια όταν γύριζε ο πατέρας από το καφενείο, καθώς έβγαζε από την τσέπη του ένα λουκούμι -έπαθλο της νίκης του στα χαρτιά- για να το προσφέρει στα παιδιά, συνήθως δέχονταν την ερώτηση της μητέρας: τί νέα (από το καφενείο);
Τα πιο σημαντικά νέα προέρχονταν από τις ειδήσεις που μετέδιδε το ραδιόφωνο και άκουγαν οι θαμώνες. Ένα από αυτά που θυμάμαι ήταν τα σχετικά με το “Κυπριακό”. Τα νέα τα μονοπωλούσαν οι δέκτες του ραδιοφώνου και οι ελάχιστοι χώροι που τους διέθεταν, όπως τα καφενεία.
Σήμερα, που τα νέα σε “εκβιάζουν” να τα ακούσεις, όπου κι αν βρίσκεσαι, από τους κάθε λογής δέκτες, τι συζητιέται στο καφενείο (εκτός από την …κοινωνική ενημέρωση);
Από τα πιο απλά πράγματα, όπως το αν φύτρωσαν οι πατάτες και πόσα πουλάκια βγήκαν από την κλωσσομηχανή, και τα πολιτικά, μέχρι πολύ ανεβασμένα (από τους εραστές του είδους!), όπως για τους εξωγήινους, για το αν υπάρχει αλλού ζωή στο σύμπαν και “τούτοις όμοια”, όπως μας έλεγε ο αείμνηστος φιλόλογος Φώτης Σιδερής.
Τις “σοβαρές” κουβέντες διανθίζουν ενίοτε και ευτράπελα του παλιού καιρού στο χωριό μας.
Είπε σήμερα ο Γ.Γ.: Δυο μεγάλης ηλικίας αδέλφια, αρσενικοί και οι δυό, συγκατοικούσαν σε ένα σπίτι, στης “Χήρας του σουκάτσ”. Ένα πρωί κατεβαίνοντας προς τον Πλάτανο είδαν ότι είχαν φέρει ψάρια. “να πάρουμε ψάρια;” ρώτησε ο ένας και με σύμφωνη γνώμη του δεύτερου τα πήρε, τα πήγε στο σπίτι και τα ετοίμασε για το μεσημεριανό τραπέζι. Στη συνέχεια κατέβηκε και αυτός στο καφενείο. Κάποια στιγμή, ο δεύτερος, σηκώθηκε απ’ την καρέκλα του και είπε ότι λόγω ανάγκης θα πάει για λίγο στο σπίτι.
Όταν επέστρεψε, αγανακτησμένος δήθεν, λέει: “αυτές οι γάτες” Τί κάνουν οι γάτες; τον ρώτησε ο καθήμενος αδελφός. “Έβαλαν “χέρι” στα ψάρια”, η απάντηση. Και ο παρατηρητικός και εύστροφος τρίτος της παρέας του είπε: “Σκουπίστσι, γιατί φαίνουντι”. Και ο δράστης αυτόματα σήκωσε το χέρι του και σκούπιζε καλά-καλά τα χείλη του!!!
