Εθελοντικές δράσεις

Με χαρά βλέπω να αναπτύσσονται απόψεις στα σχόλια των αναγνωστών μας οι οποίες συγκλίνουν στο ότι χρειάζεται να συνεισφέρουμε όλοι οι χωριανοί (άσχετα με το που κατοικούμε μόνιμα), ότι μπορεί ο καθένας, για να λύνονται βασικά προβλήματα του χωριού τα οποία κανονικά έπρεπε να λύνει ο Δήμος.

Θεωρώ ότι είναι χρήσιμο  να θέσω επίσημα το θέμα για κατάθεση απόψεων.

Πιστεύω ότι το εγχείρημα έχει αρκετές δυσκολίες. Για μένα η πιο σημαντική είναι η λήψη απόφασης για το ποια δράση  θα γίνει χωρίς ο καθένας να έχει το δικό του το χαβά. Αν αρχίσουμε ο ένας να φτιάξουμε τις τουαλέτες, ο άλλος να αγοράσουμε λάμπες, ο τρίτος να προμηθευτούμε κάδους απορριμμάτων κτ.λ. στο τέλος πιστεύω ότι μπορεί να βγουν …μαχαίρια που λέει ο λόγος.  Χρειάζεται επίσης κάποιος επίσημος φορέας (π.χ. Σύλλογος εθελοντών ή κάποιος απ’ τους υπάρχοντες συλλόγους) να μπει μπροστά για να συντονίζει, συνεργαζόμενος με τους αιρετούς. Για να υπάρχει και απόλυτη διαφάνεια στη διαχείριση των χρημάτων. Παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα άρθρο με τίτλο “οι μικρές κοινωνίες απέναντι στην κρίση και στον Καλλικράτη” που δημοσιεύτηκε πέρσι στις 31 Μαΐου στο ΕΜΠΡΟΣ (νομίζω στη συνέχεια και στον Αντίλαλο) για προβληματισμό. Κανένας δεν κατέχει την πλήρη αλήθεια και γι αυτό χρειάζεται οι απόψεις να αλληλοσυμπληρώνονται ή και να κοντράρονται με καλή διάθεση και ίδιο τελικό στόχο: το καλό του χωριού μας.

“…Το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνει η τοπική κοινωνία για να αντικρούσει όσο μπορεί τη δυσμενή αυτή κατάσταση.

Το πρώτο που έχει να κάνει η τοπική κοινωνία είναι να ανασκουμπωθεί και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η εθελοντική δράση, η οποία αναπτύχθηκε σε όλο το νησί, δείχνει το δρόμο. Θεωρώ ότι το ποσοστό αυτών που χαίρονται με την αδυναμία επίλυσης των προβλημάτων γιατί τους δίνεται έτσι η ευκαιρία να κατηγορήσουν τους «αντιπάλους» τους συνεχώς και μειώνεται. Μπροστάρηδες σ’ αυτή τη βοήθεια θα πρέπει να είναι οι τοπικοί φορείς. Αλλά χρειάζεται συντονισμός και ομοθυμία.

Αυτά μπορεί να επιτευχθούν κατά την άποψή μου μέσα απ’ την εξής διαδικασία: Στην αρχή θα πρέπει να αποκτήσει απόλυτη ενότητα το τοπικό συμβούλιο τόσο ως προς τα ζητούμενα όσο και ως προς τον τρόπο επίτευξής τους. Αυτό είναι εύκολο να επιτευχθεί γιατί όλοι τους αγαπούν τον τόπο τους και τους συνανθρώπους τους, τη δική τους γειτονιά.   Στη συνέχεια το τοπικό συμβούλιο θα πρέπει  να αποκτήσει συμμάχους τους εκλεγμένους στη δημοτική ενότητα δημοτικούς συμβούλους, τους οποίους η κοινή γνώμη απαιτεί να είναι πιο ενεργητικοί.

Αυτή η διευρυμένη αυτοδιοικητική ομάδα με κοινούς στόχους και οράματα, απεμπολώντας προσωπικές φιλοδοξίες και σκοπιμότητες, θα πρέπει να προσκαλέσει όλους τους φορείς-συλλόγους της περιοχής για ενημέρωση, ανταλλαγή απόψεων και συντονισμό ενεργειών.  Ότι μπορεί να προσφέρει ο καθένας θα είναι καλοδεχούμενο και με ιεράρχηση των αναγκών θα ακολουθεί και η διεκδίκηση. Η διεκδίκηση θα πρέπει να είναι κοινή και στοχευμένη. Διεκδίκηση που θα ξεκινά με τη διατύπωση και υποβολή των αιτημάτων και ακραία –αν χρειαστεί- θα φτάνει στη δημόσια καταγγελία. Έτσι η μικρή τοπική κοινωνία θα είναι και θα φαίνεται ενωμένη και δυναμική. Και από αυτά μόνο κερδισμένη θα βγαίνει. Και το κέρδος θα διαχέεται σ’ όλα τα μέλη της αλλά πρώτιστα σ’ αυτούς που πρωτοστάτησαν, στους φορείς και στους αυτοδιοικητικούς παράγοντες.”

Προτρέπω τους οικονομικά ενεργούς (με την έννοια του μη συνταξιούχου!) και σωματικά ακμαίους   εθελοντές του χωριού μας να κινηθούν για την ίδρυση ενός Εθελοντικού Συλλόγου. Και θα είμαστε κοντά τους πολλοί. Και όταν λέμε πολλοί εννοούμε πολλοί!