Η γνώμη ενός δημότη
EMΠΡΟΣ 31-5-2011
Νικέλλη Στρατή
Οι μικρές τοπικές κοινωνίες έχουν βρεθεί σε μειονεκτική θέση από το 1999 οπότε εφαρμόστηκε η μεταρρύθμιση του «Καποδίστρια». Κύρια αιτία ήταν και είναι το ότι τις αποφάσεις γι αυτές τις παίρνουν ξένα προς αυτές άτομα. Ο «Καποδίστριας» είχε ένα σκεπτικό: τη δημιουργία μεγάλων και βιώσιμων οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης αδιαφορώντας για τις μικρές τοπικές κοινωνίες ή μάλλον επιδιώκοντας τη συρρίκνωση και τελικά τον αφανισμό τους.
Ο «Καλλικράτης», τουλάχιστον όπως μέχρι τώρα έχει εφαρμοστεί στον τόπο μας, παρά τις –φρούδες όπως αποδείχτηκε- ελπίδες, έρχεται να αποτελειώσει ότι δεν πρόλαβε ο Καποδίστριας. Οι μικρές τοπικές κοινωνίες ασφυκτιούν σήμερα. Οι βασικές αιτίες είναι δύο: ο Καλλικράτης και η οικονομική καχεξία. Εξ αιτίας της δεύτερης δεν προβλέπεται να υλοποιηθούν σημαντικά έργα στα μικρά χωριά. Το μόνο που έχουν να περιμένουν αυτά είναι οι όποιες ωφέλειες από κάποιο μεγάλο έργο στο νησί που θα τα επηρεάσει λιγότερο ή περισσότερο άμεσα. Ο Καλλικράτης, όπως υλοποιείται μέχρι τώρα, το μόνο που έχει επιτύχει είναι να αντικαταστήσει το δημοτικό συμβούλιο του καποδιστριακού δήμου με την ενός άνδρα αρχή, αυτήν του τοπικού αντιδημάρχου. Τα τοπικά συμβούλια των τοπικών και δημοτικών κοινοτήτων με βάση το νόμο 3852/10 δεν έχουν καμιά ουσιαστική αρμοδιότητα. Ο αντιδήμαρχος διαχειρίζεται χωρίς έλεγχο το διοικητικό και το εργατοτεχνικό προσωπικό που εδρεύει στη δημοτική ενότητα. Διαθέτει το προσωπικό καθαριότητας για παράδειγμα όπως Αυτός κρίνει. Οι τοπικές κοινότητες δεν γνωρίζουν καλά –καλά τι προσωπικό υπάρχει. Επίσης διαθέτει τα μηχανήματα που εδρεύουν στη δημοτική ενότητα όπως Αυτός και Μόνος αξιολογεί τις ανάγκες. Τα φορτηγά, οι μικροί και μεγάλοι φορτωτές, το γκρέιντερ διατίθενται από τον «Διοικητή» της περιοχής χωρίς αντίλογο. Αυτή η έλλειψη ελέγχου και αντιλόγου είναι που μετατρέπει τον Αντιδήμαρχο σε «Διοικητή». Και από εκεί και μετά το κατά πόσο θα λειτουργεί σωστά ο «Διοικητής» έχει να κάνει με το χαρακτήρα του, τις αρετές και τα μειονεκτήματά του, τις ψυχώσεις του, τις σκοπιμότητές του και το άτυπο περιβάλλον το οποίο τον επηρεάζει. Στον αντίλογο ότι ελέγχονται απ’ το Δήμαρχο, η απάντηση είναι ότι το πρόγραμμα του τελευταίου – σ αυτόν τον κυκεώνα που έμπλεξε- είναι τόσο φορτωμένο ώστε είναι ανθρωπίνως αδύνατο αλλά και άκοσμο να επεμβαίνει στο έργο του καθενός αντιδημάρχου τον οποίο ο ίδιος επέλεξε πριν 5 μήνες.
Το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνει η τοπική κοινωνία για να αντικρούσει όσο μπορεί τη δυσμενή αυτή κατάσταση.
Το πρώτο που έχει να κάνει η τοπική κοινωνία είναι να ανασκουμπωθεί και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η εθελοντική δράση, η οποία αναπτύχθηκε σε όλο το νησί, δείχνει το δρόμο. Θεωρώ ότι το ποσοστό αυτών που χαίρονται με την αδυναμία επίλυσης των προβλημάτων γιατί τους δίνεται έτσι η ευκαιρία να κατηγορήσουν τους «αντιπάλους» τους συνεχώς και μειώνεται. Μπροστάρηδες σ’ αυτή τη βοήθεια θα πρέπει να είναι οι τοπικοί φορείς. Αλλά χρειάζεται συντονισμός και ομοθυμία.
Αυτά μπορεί να επιτευχθούν κατά την άποψή μου μέσα απ’ την εξής διαδικασία: Στην αρχή θα πρέπει να αποκτήσει απόλυτη ενότητα το τοπικό συμβούλιο τόσο ως προς τα ζητούμενα όσο και ως προς τον τρόπο επίτευξής τους. Αυτό είναι εύκολο να επιτευχθεί γιατί όλοι τους αγαπούν τον τόπο τους και τους συνανθρώπους τους, τη δική τους γειτονιά. Στη συνέχεια το τοπικό συμβούλιο θα πρέπει να αποκτήσει συμμάχους τους εκλεγμένους στη δημοτική ενότητα δημοτικούς συμβούλους, τους οποίους η κοινή γνώμη απαιτεί να είναι πιο ενεργητικοί.
Αυτή η διευρυμένη αυτοδιοικητική ομάδα με κοινούς στόχους και οράματα, απεμπολώντας προσωπικές φιλοδοξίες και σκοπιμότητες, θα πρέπει να προσκαλέσει όλους τους φορείς-συλλόγους της περιοχής για ενημέρωση, ανταλλαγή απόψεων και συντονισμό ενεργειών. Ότι μπορεί να προσφέρει ο καθένας θα είναι καλοδεχούμενο και με ιεράρχηση των αναγκών θα ακολουθεί και η διεκδίκηση. Η διεκδίκηση θα πρέπει να είναι κοινή και στοχευμένη. Διεκδίκηση που θα ξεκινά με τη διατύπωση και υποβολή των αιτημάτων και ακραία –αν χρειαστεί- θα φτάνει στη δημόσια καταγγελία. Έτσι η μικρή τοπική κοινωνία θα είναι και θα φαίνεται ενωμένη και δυναμική. Και από αυτά μόνο κερδισμένη θα βγαίνει. Και το κέρδος θα διαχέεται σ’ όλα τα μέλη της αλλά πρώτιστα σ’ αυτούς που πρωτοστάτησαν, στους φορείς και στους αυτοδιοικητικούς παράγοντες.
