Από τον κ. Τεντόμα
Αφού διαβάσετε παρακάτω το εισαγωγικό σημείωμα του κ. Τεντόμα μπορείτε στους παρακάτω συνδέσμους να δείτε τα σχετικά νομοθετήματα
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ του ΠΔ 130 του 1979 για κατά παρέκκλιση δόμηση των σεισμόπληκτων ΚΑΤΑ ΠΕΡΕΚΚΛΙΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ 130_1979
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ του ΠΔ 130 του 1979 για κατά παρέκκλιση δόμηση των κτιρίων που έχουν κριθεί κατεδαφιστέα λόγω φυσικών καταστροφών.
Οδεύει για υπογραφή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μετά για έκδοση ΦΕΚ η ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ του ΠΔ 130 του 1979 για κατά παρέκκλιση δόμηση των κτιρίων που έχουν κριθεί κατεδαφιστέα λόγω φυσικών καταστροφών.
Από την επαύριον του σεισμού της 12.6.2017 εντοπίσαμε το μεγάλο πρόβλημα που θα είχε η πλειοψηφία των “κόκκινων” κτιρίων, που δεν θα μπορούσαν να κατασκευαστούν στο μέγεθος που είχαν προ του σεισμού, λόγω του μικρού Συντελεστή Δόμησης (ΣΔ=1,00) που προβλέπεται στους οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων.
Το ΠΔ 130 του 1979 προέβλεπε την επαύξηση του ποσοστού κάλυψης μέχρι του περιτυπώματος της παλιάς οικοδομής, όμως στη τελευταία παράγραφο του άρθρου 3 είχε τον περιορισμό «Ο συντελεστής δομήσεως του οικοπέδου δεν δύναται να υπερβεί τον επιτρεπόμενον συντελεστήν δομήσεως της περιοχής».
Με την παραπάνω τροποποίηση αυτός ο περιορισμός άρθηκε και πλέον κάθε σεισμόπληκτος θα μπορέσει να ανακατασκευάσει τα σεισμόπληκτα σπίτια του χωρίς τον περιορισμό του ΣΔ=1,00, δηλ. να ανακατασκευάσει ΟΛΑ τα τετρ. μέτρα της καταστραφείσας οικοδομής σε κάθε οικόπεδό του.
Η παραπάνω ρύθμιση δεν κατέστη δυνατόν να ισχύει σε όλους τους οικισμούς που πλήττονται από φυσικές καταστροφές αλλά μόνο για τους παραδοσιακούς οικισμούς, με αριθμό «κόκκινων» άνω των 320 (τριακόσια είκοσι). Ως εκ τούτου δεν περιλαμβάνει δύο οικισμούς που δεν ήταν παραδοσιακοί και έχουν «κόκκινα» κτίρια, δηλ. το Πλωμάρι και τον Σταυρό, με αριθμό «κόκκινων» 4 (τέσσερα) και 2 (δύο) αντίστοιχα.
Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω τρεις ανθρώπους, που τυχαίνει να είναι και οι τρεις γυναίκες, στις οποίες απευθύνθηκα για το πρόβλημα, που το κατανόησαν αμέσως και που κατέβαλλαν κάθε προσπάθεια για να φτάσουμε στην έκδοση του σχετικού ΦΕΚ.
Αυτές είναι: 1. Η Γενική Γραμματέας Χωροταξίας, κυρία Ειρήνη Κλαπατσέα, 2. Η Συνεργάτης του υπουργού Χωροταξίας (και μισή Πολυχνιάτισσα), κυρία Αικατερίνη Μπούμπα και 3. Η Συνεργάτης του υπουργού Χωροταξίας, κυρία Σταυρούλα Αγρίου.
Μυτιλήνη 6.7.2018
Βασίλης Τεντόμας
Σε παλιότερες παρεμβάσεις μου σχετικά με την ανοικοδόμηση της σεισμόπληκτης Βρίσας ( άρθρα στο ΕΜΠΡΟΣ και σχόλια στο Vatera.gr) είχα επισημάνει την δυνατότητα τροποποίησης του Π.Δ., με το οποίο χαρακτηρίστηκε ως παραδοσιακός οικισμός η Βρίσα, γράφοντας επί λέξει ότι “το Π.Δ. δεν είναι το ΣΥΝΤΑΓΜΑ, για να χρειάζεται Αναθεωρητική Βουλή, προκειμένου να αλλάξει” και όπως αποδείχτηκε με την παρέμβαση Τεντόμα σε μια Γεν. Γραμματέα και δυο συνεργάτριες Υπουργών τροποποιήθηκε το Π.Δ. 130/ 1979!
Άρα με τον ίδιο τρόπο μπορεί να τροποποιηθεί και το Π.Δ. “περί παραδοσιακών οικισμών” που απαγορεύει οποιαδήποτε παρέμβαση στον οικιστικό ιστό του παραδοσιακού οικισμού της ΒΡΙΣΑΣ, ακόμα κι αν αυτός έχει κατεδαφιστεί από τον σεισμό.
Αυτό ας το λάβουν υπόψη όσοι έχουν συνειδητοποιήσει( άρχοντες και αρχόμενοι) ότι είναι ευκαιρία ο ανοικοδομούμενος οικισμός της Βρίσας να γίνει περισσότερο λειτουργικός, ώστε να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες των κατοίκων του.
Η λογική του κυρίου Ψαριανού είναι στην αντίθετη κατεύθυνση από τη λογική του ΠΔ. Το υπουργείο Χωροταξίας δέχτηκε τη λογική μας ότι αν τηρούνταν ο ΣΔ=1.00 δεν θα μπορούσαν να ξαναφτιαχτούν πολλά “κόκκινα” και άρα θα αλλοιώνονταν το παραδοσιακοό χρώμα του χωριού. Κι αν μια τέτοια συμβατή με τη λογική του υπουργείου τροποποίηση του ΠΔ χρειάστηκε τόσο μεγάλη προσπάθεια εκ.μέρους να τα καταφέρουμε, θεωρώ ότι η πρόταση του κ. Ψαριανού για δημιουργία “άλλους οικισμού δεν θα μπορέσει να περάσει “ποτέ των ποτών”…
Σωστός……
Η αλεπού στον ύπνο της βλέπει κοκορια!
Τα ” ποτέ των ποτών” μας τα δημιούργησε ο εμπνευστής του Π.Δ. με το οποίο χαρακτηρίστηκε ο οικισμός της Βρίσας παραδοσιακός. Μετά την καταστροφική, όμως, κατεδάφιση του παραδοσιακού οικισμού της Βρίσας τα “ποτέ των ποτών” ηχούν ως η αρχαία ελληνική ” ύβρις” προς την παντοδύναμη φύση!
Και μία φιλολογική παρατήρηση προς Πολιτικούς Μηχανικούς: η έννοια της λειτουργικότητας, την οποία θα εξασφάλιζαν κάποιες παρεμβάσεις στον οικιστικό ιστό του ανοικοδομούμενου οικισμού, όπως π.χ. η διεύρυνση-ανάπλαση της πλατείας του Πλατάνου, δεν σημαίνει την ” δημιουργία άλλου οικισμού”.
Προς τι, λοιπόν, τόσον πάθος υπέρ του Σηφουμνάκειου Π. Διατάγματος και τα ” ποτά των ποτών”;
ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Σηφουνάκειου Π. Διατάγματος.
Θα ήμουν ο τελευταίος που θα υπερασπιζόμουν τον κ. Σηφουνάκη. Όμως με βρίσκει τελείως αντίθετο η λογική της μη προστασίας των παραδοσιακών οικισμών. Κάτι τέτοιες λογικές υπήρξαν και προ 40ετίας με τον Μόλυβο και αν σε αυτές υπέκυπτε τότε ο αείμνηστος δήμαρχος Κώστας Δούκας, σήμερα ο Μόλυβος θα ήταν άλλο “πράγμα”…
Πρέπει όμως να υπενθυμίσω ότι η επιδότηση ανακατασκευήςμε 1200€/μ2, για απεριόριστα τετραγωνικά κάθε “κόκκινου και για όλα τα “κόκκινα” κάθε ιδιοκτήτη έγιναν ακριβώς επειδη η Βρίσα είναι παραδοσιακός οικισμός. Ή θέλουμε και τη πίτα σωστή και το σκύλο χορτατο;
Τέλος, όλοι αυτοί που μιλάνε για “λειτουργικότητα” του οικισμού, για διαπλατύνσεις δρόμων κλπ ήθελα νάξερα άραγε έχουν ιδιοκτησία σε δρόμο ή πλατεία που πρέπει να φαρδύνουν και άρα να δώσουν από το οικόπεδο τους ή τα λένε για να δώσουν κάποιοι άλλοι;
Ένα τεράστιο μπράβο και ένα ευχαριστώ στο κύριο Τεντομα
1. Του Σηφουνάκη το λάθος δεν ήταν η κήρυξη των παραδοσιακών οικισμών αλλά ο συντελεστής δόμησης, που τον μείωσε σε 1.00 και για τα μικρά οικόπεδα σε όλους τους οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων.
2. Η βασική φιλοσοφία της ΚΥΑ για τη Στεγαστική Συνδρομή ήταν να δοθούν κίνητρα ώστε να ξαναφτιαχτούν οι παραδοσιακοί οικισμοί. Ας μη θέλουμε και τη πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο…
3. Έστω όμως ότι αποχαρακτηριζόταν η Βρίσα, θ πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι οι διαπλατύνσεις δρόμων και πλατειών απαιτούν ή τη συμφωνη γνώμη των παρόδιων ιδιοκτητών ή τη διαδικασία αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Ας μην είμαστε απλοχεροι με τις ξένες ιδιοκτησίες γενικά και αόριστα αλλά επί του συγκεκριμένου.
Ήθελα να ‘ξερα όλοι αυτοί που κόπτονται για τη διατήρηση μέχρι κεραίας του παραδοσιακού χαρακτήρα της Βρίσας έχουν σκοπό να ζήσουν ολοχρονίς μέσα στη νέα Βρίσα; Ή θα περνάνε ως τουρίστες μια φορά το χρόνο; Ή θα θα ζουν αλλού (Μυτιλήνη, Αθήνα κ.λ.π.) και θα έρχονται στις διακοπές τους για λίγες μέρες και συνήθως καλοκαίρι; Ή θα έχουν τα εξοχικά τους στα Βατερά και θα ανεβαίνουν μόνο για καφέ και για ουζάκι στον παραδοσιακό Πλάτανο;
Ρώτησε κανείς τους βρισαγώτες αν ήθελαν να χαρακτηρισθεί το χωριό τους παραδοσιακό; Ρώτησε κανείς τους βρισαγώτες αν προτιμούν τα 1200 ευρώ και να γίνει το χωριό όπως ήταν ή αν θα ήθελαν 1100 ευρώ και να γινόταν κάποιες αλλαγές για ένα πιο λειτουργικό χωριό;
Αν δεν είχε εντοπιστεί έγκαιρα το πρόβλημα με τον συντελεστή δόμησης και αν δεν καταφέρναμε τη τροποποίηση του ΠΔ, σήμερα όλη Βρίσα θα μου μούντερνε (και με το δίκιο της) ότι η κυβέρνηση δεν φρόντισε να λύσει το πρόβλημα της ανακατασκευής των “κόκκινων, ότι δηλ. κάνει πως δίνει χρήματα αλλά από την άλλη ο κόσμος δεν μπορεί να βγάλει άδειες να τα κτίσει, γιατί ο συντελεστής δόμησης 1.00 δεν το επιτρέπει.
Τώρα που αυτό το πρόβλημα δεν υπάρχει ακούγονται φωνές για αποχαρακτηρισμό της Βρίσας από παραδοσιακός οικισμός, άρα σαν μη παραδοσιακός να έχει συντελεστή δόμησης 1.00.
Τι να πεις;
Μάλλον έχουμε κάποιο πρόβλημα αναφορικά με τη σημασία των λέξεων: τροποποίηση διατάγματος δεν σημαίνει εξολοκλήρου κατάργηση του διατάγματος και άρα ” αποχαρακτηρισμό” του παραδοσιακού οικισμού της Βρίσας ούτε τη ” “δημιουργία άλλου οικισμού”. Με την τροποποίηση εννοούμε π.χ. τη δυνατότητα διεύρυνσης της πλατείας του Πλατάνου, η οποία, μάλιστα, μπορεί να γίνει με μετατόπιση του δημοτικού κτιρίου της Αγροτολέσχης, εννοούμε, έστω, κάποια στρογγυλέματα γωνιών, για να μπορεί να διέρχεται το όχημα της Πυροσβεστικής και, βέβαια, εννοούμε έργα υποδομής, όπως αποχετευτικό σύστημα και βιολογικό καθαρισμό, δημιουργία χώρων στάθμευσης Ι.Χ., χώρο Παιδικής Χαράς κ.λπ.
Και ναι, κύριε Τεντόμα, σωστά υπαινίσσεσθε ότι ο ομιλών περί της ανάγκης να εξασφαλιστεί η λειτουργικότητα του οικισμού της Βρίσας ” δεν έχει ιδιοκτησία σε δρόμο ή πλατεία”. Πράγματι δεν έχω ούτε σπίτι ούτε οικόπεδο εντός του οικισμού της Βρίσας. Αυτό, όμως, δεν μου στερεί το δικαίωμα να συνδέομαι συναισθηματικά με τον τόπο που γεννήθηκα και να ενδιαφέρομαι για την τύχη του.
Γι΄ αυτό επί μία εικοσαετία ( και ως πρόεδρος επί 15 χρόνια του Συλλόγου Βρισαγωτών Αθήνας) υποστήριζα, μαζί με πολλούς συγχωριανούς μου, ότι, πέρα από τις ελιτίστικες ευαισθησίες για την προστασία των παραδοσιακών οικισμών, χρειάζονται και αναπτυξιακά έργα τα οποία θα μπορούσαν να ανακόψουν την φθίνουσα οικονομική πορεία και την πληθυσμιακή συρρίκνωση της Βρίσας και του Πολιχνίτου.
Στην προσπάθειά μας αυτή να αποτρέψουμε την μοιραία εξέλιξη να καταντήσουν τα χωριά μας… επισκέψιμα μόνον κατά την θερινή περίοδο ( όπως έχει, ήδη, συμβεί με πολλούς οικισμούς στο νησί μας και στην άλλη ύπαιθρο χώρα) αντιμετωπίσαμε την αδιαφορία, καθώς και την υποκρισία των ιθυνόντων, σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο( ούτε ένας βιολογικός καθαρισμός για την προστασία από την ρύπανση της παραλίας των Βατερών ούτε αξιοποίηση των Θερμοπηγών Πολιχνίτου ούτε ανάδειξη του παλαιοντολογικού θησαυρού Βατερών ούτε ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων, Αγίου Φωκά και Παλιόπυργου, ούτε παραλιακή σύνδεση Μελίντας-Βατερών. Και ούτε καμιά ανάπλαση της Πλατείας του Πλατάνου, την οποίαν ζητούσαμε από τότε ( κάποιοι, μάλιστα, κυνικοί” αρμόδιοι” μας είχαν απαντήσει: τι να την κάνετε την πλατεία, σε λίγα χρόνια θα έχετε απομείνει 200 Βρισαγώτες!).
Και προκαλεί θλίψη η διαχρονική υποκρισία των ιθυνόντων.Αποδεικνύεται, τελικά, ότι αποτελεί ένα πολύ…βολικό άλλοθι το Π. Δ., που χαρακτηρίζει ως παραδοσιακό οικισμό τη Βρίσα, προκειμένου και οι σημερινοί ιθύνοντες, παρά τα συγκινητικά ( και παχιά ) λόγια των πρώτων ημερών , μετά τον καταστροφικό σεισμό, να αποφύγουν την εκπόνηση ενός συνολικού σχεδίου για την αναγέννηση του παραδοσιακού οικισμού της Βρίσας , το οποίο, παράλληλα με την διατήρηση των παραδοσιακών αρχιτεκτονικών στοιχείων, θα προέβλεπε και τις αναγκαίες παρεμβάσεις που θα εξυπηρετούσαν τις σύγχρονες ανάγκες των κατοίκων και θα έκαναν ελκυστικό τον οικισμό για ντόπιους και ξένους.( ενδεικτικό του…ενδιαφέροντος των αρχόντων μας είναι ότι μετά από 13 μήνες όλα τα δημόσια κτίρια παραμένουν ” χαλακιές” και ότι για την προστασία της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής το Υπουργείο Πολιτισμού (ευτυχώς!) ενέκρινε την μελέτη που πραγματοποίησε ο Σύλλογος Βρισαγωτών Αθήνας και …αποφάσισε ότι ” η εκτέλεση των ανωτέρω εργασιών θα γίνει με φροντίδα και δαπάνη του Συλλόγου Βρισαγωτών Αθήνας!).
Και το κερασάκι στην τούρτα της περιπαθούς αγάπης και λατρείας για τον παραδοσιακό οικισμό της Βρίσας είναι η εκδηλωθείσα φιλοδοξία των ” αρμοδίων” να γίνει η Βρίσα κάτι σαν…Μόλυβος της Νότιας Λέσβου.
Μπορούμε, λοιπόν, να ελπίζουμε πως σύντομα θα δούμε να… φυτεύεται και ένα…κάστρο στα Αλώνια, στη θέση του κατεδαφισμένου ιστορικού Δημοτικού Σχολείου Βρίσας!
Κύριε Ψαριανέ, οι απόψειςε σεβαστές, όμως οι πολεοδομικές γνώσεις, όπως είναι φυσικό, ανύπαρκτες. Γι αυτό μη κάνετε προτάσεις που δεν στέκουν.
Αφήστε τα μεγάλα λόγια για αναπλάσεις και ανάπτυξη. Στην εποχή των παχέων αγελάδων, της Ολυμπιάδας κλπ οι τότε ιθύνοντες φρόντισαν μόνο για την ανάπτυξη των δικών τους πορτοφολιών, αφήνοντας τα ταμεία άδεια και τη χώρα χρεοκοπημένη.
Με τα πρωτόγνωρα μέτρα που έλαβε για τους σεισμόπληκτους της Λέσβου η κυβέρνηση προσπαθεί στο μέτρο του δυνατού να αποκαταστήσει τη παλαιά κατάσταση.
Οι πολυέλαιοι αργότερα, όταν ξανα-ορθοποδήσει η χώρα…
Είναι ευκαιρία λοιπόν οι Σύλλογοι να αναθέσουν σε πολεοδόμους με πείρα να εξετάσουν αυτά τα ενδεχόμενα. Διότι με τα “Ζήτω η Κυβέρνηση”, την Ολυμπιάδα και τα περυσινά ξινά σταφύλια χωριό δεν θα γίνει… Θα παραμένει έτσι γκρεμισμένο, χωρίς προοπτική να περιμένει την ανάπτυξη που θα έρχεται…
Ποιοι Συλλογοι?? Αυτοι που “ξεχωρισαν” τους σεισμοπαθεις σε Αθηναιους και ντοπιους? Αυτοι που οποιες προτασεις κατατεθηκαν ηδη απο περυσι το καλοκαιρι, αρνηθηκαν και να τις συζητησουν ? Αυτοι που στελνουν επιστολες χωρις καν να τις συνυπογραφουν? Μακαρι να μπορουσαμε να συνεννοηθουμε σ’ αυτον τον τοπο και να νοιαστει ο ενας για το προβλημα του αλλου και να παλευαμε ολοι μαζι γι αυτο το ερμο το χωριο μας, αλλα δυστυχως….
Και,επιτέλους, “στης Βρίσας την ολόμαυρη ράχη’
περπατώντας η δόξα μονάχη
στεφανώνει τα λαμπρά παλικάρια”!
ΚΑΛΗΝΎΧΤΑ και χαιρετίσματα στην εξουσία!
Για όλους τους ονειροπολους εδώ σας συνιστώ μια ωραία παλιά ταινία. Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Στα Αγγλικά. THE DAY AFTER TOMORROW