Τεράστιο είναι το πρόβλημα της αποθήκευσης του οικιακού εξοπλισμού που κάθε οικογένεια βγάζει από τα χαλάσματα ή τα μισογκρεμισμένα σπίτια. Για πολλούς είναι το πρώτο σε προτεραιότητα πρόβλημα των ημερών.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος αναφέρω τις εξής (αρκετά έγκυρες) πληροφορίες:
Ζητήθηκε από το στρατό να χρησιμοποιηθούν κενές αποθήκες του που υπάρχουν στην περιοχή. Η απάντηση ήταν αρνητική γιατί δεν μπορούν να παραμείνουν δεσμευμένες οι αποθήκες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά τη γνώμη μας είναι λογικό.
Ζητήθηκε από ιδιώτη να διερευνήσει τη δυνατότητα χρησιμοποίησης αποθηκών που υπάρχουν στη Μυτιλήνη με συμβολικό έστω ενοίκιο. Η απάντησή του στο ερώτημά μας που βρίσκεται η υπόθεση ήταν: “το σταμάτησα την ίδια μέρα που το ξεκίνησα, διότι παρεξηγήθηκε η πρόθεσή μου. Άκουσα πως είναι ντροπή να μην δίνει το κράτος χώρους δικούς του και εμμέσως ειπώθηκε πως γίνεται εκμετάλλευση της κατάστασης για να τα κονομίσουν κάποιοι…” Μια ζωή τα ίδια!!!
Ο Δήμος επομένως οφείλει να βρει τη λύση. Αν δεν μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ας συνεργαστεί και με άλλους φορείς. Ας ζητήσει να νοικιαστούν κοντέινερς ως αποθηκευτικοί χώροι.
Ήδη στο χωριό ιδιώτης αγόρασε ένα.Άλλος ιδιώτης ετοίμασε το χώρο όπου θα εγκαταστήσει το δικό του.Με τη μεσολάβηση εξάλλου ιδιωτών επιχειρήσεις αναλαμβάνουν το κόστος της τοποθέτησης κοντέινερ για την αποθήκευση του εξοπλισμού δημόσιων κτιρίων (σχολείου, εκκλησία κ.λ.π.)
Δεν γνωριζουμε αν άδειασε το ερειπωμένο κοινοτικό κατάστημα. Εκεί μέσα υπάρχει το αρχείο της Κοινότητας. Και αρχείο δεν είναι μόνο ότι χρειάζεται για την έκδοση πιστοποιητικών. Είναι κάθε χαρτί στο οποίο αποτυπώνεται μια ψηφίδα από την ιστορία του χωριού που όλοι οι αρμόδιοι θέλουν (τουλάχιστον στα λόγια) να ξαναστήσουν χωρίς να χάσει τον παραδοσιακό του εμφανισιακά χαρακτήρα. Εννοείται και χωρίς να χάσει την ιστορία του.
