Ένα προικοσύμφωνο του 1878 μας ενημερώνει

Από το προικοσύμφωνο που παραθέτουμε και το οποίο μας εμπιστεύθηκε ο Διονύσης Λαμπρόπουλος (σύζυγος της Μαρίας Ε. Βάσσου), εκτός απ’ τα …γνωστά που περιλαμβάνει, προκύπτουν και σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία του χωριού μας.

1. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε περιοχές που σήμερα είναι ελιώνες (π.χ. Αλυγαρωτή) τότε υπήρχαν αμπέλια ή χωράφια (και μάλιστα συκοχώραφα). Αποτελεί το προικοσύμφωνο τούτο μια ακόμα απόδειξη ότι τα κύρια προϊόντα που παρήγαγε τότε το χωριό μας ήταν σιτηρά, σύκα και προϊόντα των σταφυλιών. Το λάδι ήταν δευτερεύον προϊόν είτε γιατί ποτέ δεν είχε κυρίαρχο ρόλο στον τόπο μας είτε γιατί ύστερα απ’ το “κάι” του 1850 δεν είχαν προλάβει να αναστηθούν νέα λιοκτήματα.

2. Δυο κύρια γυναικεία ονόματα έχουν χαθεί: το Μελισσινή και το Παλογού.

3. Το πηγάδι του “Κουνέγου”  (που κακώς κάποιοι το λένε σήμερα “Κουνέλου”) οφείλει το όνομά του σε επώνυμο χωριανού μας ο οποίος προφανώς το είχε χτίσει διότι αναφέρεται το όνομα Παλογού Κουνέγου.

4. Η τοποθεσία “Παλαιοχώριον” δεν ταυτίζεται με την περιοχή του Παλιόπυργου διότι στο προικοσύμφωνο αναφέρονται και οι δυο τοποθεσίες. Το Παλαιοχώριον μάλιστα εφάπτετο του ποταμού και τα κτήματα που υπήρχαν εκεί αρδεύονταν. Πιθανότατα οι δυο τοποθεσίες ήταν γειτονικές.

5. Και το πολύπαθο όνομα του χωριού μας σε επίσημο έγγραφο και από εγγράμματο …δράστη: Βρυσιά

Και μια απορία προς τους αναγνώστες: Στο προικοσύμφωνο αναφέρονται οι όροι “ελαιοχώραφον” (κατανοητή) και “ελαιόπραγμα” . Μην τυχόν ξέρει κανένας τί σήμαινε η λέξη αυτή;