Με αφορμή τη φωτογραφία της Μαρίας Κατσιγίνη-Καραΐσκου που δημοσιεύσαμε και την αναφορά μας σε παλιότερο σύλλογο των χωριανών μας στην Αθήνα, που συνοδευόταν από πρόσκληση να μας δώσει, όποιος ήξερε, περισσότερες πληροφορίες είχαμε δυο ανταποκρίσεις στο κάλεσμά μας.
Η πρώτη ήταν απ’ τον Σταύρο Παρασκευά ο οποίος μας έδωσε πληροφορίες και μας έστειλε και τη διπλανή φωτογραφία, που είναι από τον εορτασμό των Ελευθερίων του νησιού μας στην Αθήνα το 1960 στον οποίο συμμετείχε ο Σύλλογος αυτός.
Η δεύτερη ανταπόκριση ήταν απ’ τον Βασίλη Ψαριανό, ο οποίος μας έστειλε το εξής μήνυμα:
Αγαπητέ Στρατή,
σχετικά με τη φωτογραφία του πρώτου Συλλόγου Βρισαγωτών της Αθήνας που δημοσιεύσατε στην ιστοσελίδα σας σας πληροφορώ τα εξής: στο τεύχος 33 του ΑΝΤΙΛΑΛΟΥ, Άνοιξη 2003, είναι δημοσιευμένη η ίδια φωτογραφία εκείνου του Συλλόγου (στο οπισθόφυλλο) με τη λεζάντα <<Σύλλογος Λεσβίων Βρίσας Ζωοδόχος Πηγή. 1960>> και στη σελίδα 93 υπάρχει σχετικό άρθρο στο οποίο δίνονται πληροφορίες για την ίδρυση του πρώτου Συλλόγου:ιδρυτικά μέλη:ΙΩΑΝ.ΑΞΙΩΤΑΚΗΣ,ΔΗΜ.ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ,ΓΕΩ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ, ΣΩΚΡ. ΜΑΝΩΛΑΣ.Και στο πρώτο Δ.Σ.ο Ι. Αξιωτάκης, πρόεδρος, και Σ. Μανώλας Γ. Γραμματέας. Ο πρώτος Σύλλογος υπήρξε βραχύβιος.Η δημοσιευόμενη φωτογραφία είναι από τη δοξολογία για την επέτειο της απελευθέρωσης της ΛΕΣΒΟΥ που πραγματοποιήθηκε στη ΖΩΟΔΌΧΟ ΠΗΓΗ της Αθήνας το 1960.Βασίλης Ψαριανός.
Τελικά η φωτογραφία στο περιοδικό είναι αυτή που δημοσιεύουμε σήμερα του Σταύρου Παρασκευά. Το σχετικό άρθρο του Αντίλαλου που αναφέρει ο Βασίλης έχει την υπογραφή του Σταύρου Παρασκευά και περιλαμβάνει μια σύντομη συνέντευξη του αείμνηστου Γιάννη Αξιωτάκη.
Με βάση τις πληροφορίες που εκτίθενται, στην αρχή δυο χωριανοί μας, ο Γιώργος Μαργαρίτης (θείος του Δημήτρη Μαργαρίτη που ζει στην Αμερική και της Φρόσως Φιλίππου) και ο Δημ. Παπαγεωργίου (συγγενής της γιαγιάς Όλγας του Στάθη Καφαλούκου), θέλησαν να φτιάξουν έναν οικοδομικό Συνεταιρισμό με τους χωριανούς, που στο τέλος της δεκαετίας του 50 κατέφθαναν μαζικά στην Αθήνα, και να αγοράσουν οικόπεδα στη “Νέα Λέσβο” στο Μαρούσι. Οι συνεννοήσεις γινόταν στο τότε “κέντρο συνάντησης των βρισαγωτών” που ήταν ένας μπουφές -καφενεδάκι- κάτω απ’ τη σκάλα του μεγάρου Σιδηροδρόμων στον αριθμό 4 της οδού Κάνιγγος, του Μιχάλη Τσικνόπουλου. ( Το στέκι των βρισαγωτών μεταφέρθηκε στη συνέχεια στο γνωστό καφενείο του Αντρέα Κουγκούλιου, που διαδέχτηκε τον Τσικνόπουλο) Η ιδέα για τον οικοδομικό συνεταιρισμό δεν ευδοκίμησε για την προφανή οικονομική αδυναμία όσων έφταναν στην Αθήνα και τελικά αποφασίστηκε η δημιουργία ενός Συλλόγου με τον τίτλο “Σύλλογος Λεσβίων Βρίσας Ζωοδόχος Πηγή” Πρωτοστάτησαν οι παραπάνω δύο, ο Γιάννης Αξιωτάκης και ο Σωκράτης Μανώλας. Τελικά ο Σύλλογος αδράνησε σύντομα.
Να σημειωθεί ότι τότε, όταν δεν είχαν ίντερνετ, όταν δεν είχαν τηλέφωνα, όταν δεν είχαν περιοδικό (για να παραφράσουμε λίγο την κυρία Βαρβάρα Σκιά) η συνεννόηση και η συγκέντρωση των χωριανών δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση
