Τέλειωσαν οι βροχερές μέρες, όπως ακούγαμε στην τηλεόραση, και μόλις δροσιστήκαμε με 7 χιλιοστά βροχής. Οχτώ ίντσες -κλιάμενες!- μόνο μέχρι σήμερα και πολλοί συλλογίζονται ότι φέτος δεν θα μπορέσουν να βάλουν “μπαχτσιδέλ” γιατί δε θα αντέξουν τα πηγάδια.
Βέβαια ο χειμώνας είναι μπροστά ακόμα και προχτές στο καφενείο ένας θαμώνας θυμήθηκε τη Ρηνιώ τη Μαλάτσαινα, στο γειτονιό της Αγίας Παρασκευής, η οποία έλεγε στις γειτόνισσες της : “Γω μόνου του Φλιβαρέλ φουβάμι!”
Πάντως παρά την ανομβρία φέτος βρήκαμε πολύ περισότερους πευτσίτες από πέρσι που οι βροχές ήταν κατά πολύ πάνω απο το μέσο όρο.
Ελπίζουμε σε καλύτερες βροχερές μέρες!
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ο άνθρωπος που ανέλαβε να “κόψει κεφάλια” στο δημόσιο και να τα παρουσιάσει επί πινάκι στους Τροικανούς δανειστές μας, δήλωσε, με αφορμή και την… γεμάτη “ευρωπαικές αξίες” ανακοίνωση της ΝΔ περί του αθεϊσμού του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρα, ότι δεν τον ενδιαφέρει αν είναι άθεος άλλα “πόσα ένσημα έχει κολλήσει στη ζωή του”.
Προφανώς, ο κ. Μητσοτάκης ήθελε να τονίσει ότι το σημαντικότερο όλων ειναι το πόσο παραγωγικός ειναι ένας άνθρωπος κι όχι το ποια ειναι τα θρησκευτικά του πιστεύω. Βέβαια, ο κ. Μητσοτάκης γνώριζε καλά την “φιλολογία” που έχει αναπτυχθεί, απο τα ίδια κέντρα που ζητούν ως άλλοι ταλιμπάν, πιστοποιητικά ορθόδοξης πίστης απο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το “αν δούλεψε ποτέ ο Τσίπρας”, άρα μπορεί το σχόλιο του να θεωρηθεί και ως αιχμή για την εργατικότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά ας δούμε ποιος ειναι αυτός που μιλάει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε σίγουρα τη τύχη να απολαύσει ευκαιρίες μόρφωσης που ίσως να μην είχε ο κ. Τσίπρας ή η πλειονότητα των ελλήνων.
Γόνος μιας μεγάλης πολιτικής οικογένειας, πήγε στο Κολλέγιο Αθηνών κι όχι φυσικά στο Πολυκλαδικό των Αμπελοκήπων.
Μετά την αποφοίτηση του κι έχοντας το οικονομικό υπόβαθρο για να το καταφέρει, το 1986, έφυγε για να σπουδάσει στο Χάρβαρντ. Εκεί σπούδασε κοινωνικές επιστήμες και αποφοίτησε αποφοίτησε με την ανώτατη τιμητική διάκριση “summa cum laude”. Τιμήθηκε επίσης με το έπαθλο “Hoopes”, το ανώτατο βραβείο που απονέμεται σε φοιτητή για πτυχιακή εργασία, για την εκπόνηση της διατριβής του με θέμα την Αμερικανική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1977 – 1985.
Ο κ. Μητσοτάκης έμεινε στις ΗΠΑ μέχρι το 1990, χωρίς φυσικά να προκαλέσει οικονομικά προβλήματα στην οικογένεια του που σε αντίθεση την πλειονότητα των ελλήνων στα τέλη της δεκαετίας του 80, είχε τη δυνατότητα να καλύπτει τις ανάγκες των πανάκριβων σπουδών του μικρότερου γιου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το 1990 πήγε στο Λονδίνο όπου εργάστηκε για έναν χρόνο ως οικονομικός αναλυτής στην Chase Investment Bank.
Ένα χρόνο μετά επέστρεψε στην Ελλάδα προκειμένου να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία. Όχι φυσικά στον Έβρο, ούτε στην Λήμνο, ούτε καν στην Ρόδο. Φυσικά, εκείνη την εποχή, ακόμα και τώρα, οι γόνοι των πολιτικών και των μεγαλοεπιχειρηματιών άλλα κι όσων είχαν διασυνδέσεις με την εξουσία, πήγαιναν στην αεροπορία. Έτσι λοιπόν κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπηρέτησε στην 346 Μοίρα της 111 Πτέρυγας Μάχης στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας. Παραμένει άγνωστο αν τον είδαν ποτέ εκεί οι λοιποί σμηνίτες της σειράς του.
Ο κ. Μητσοτάκης πάντως μετά την αεροπορία, δεν βίωσε το άγχος των περισσοτέρων ελλήνων που έπρεπε να βγουν στην αγορά εργασίας. Το οικογενειακό και οικονομικό του background του έδινε το δικαίωμα να συνεχίσει τις σπουδές του. Κι αυτό έκανε πηγαίνοντας πάλι στις ΗΠΑ κι αυτή τη φορά στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ απο όπου απέκτησε τίτλο Masters στις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις με ειδίκευση στα ζητήματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Ολοκλήρωσε τον κύκλο των σπουδών του επιστρέφοντας στο Harvard από όπου και απέκτησε δεύτερο τίτλο Masters στην Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Harvard Business School του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
Στην Ελλάδα επέστρεψε το 2000 και δεν χρειάστηκε να ψάξει πολύ για δουλειά. Διορίστηκε αμέσως στο δημόσιο. Κι όχι όπου κι όπου. Ανέλαβε τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στην εταιρεία “Εθνική Επιχειρηματική Συμμετοχών”, του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας. Εκεί έμεινε έως το 2003 όταν αποφάσισε ότι εργάστηκε αρκετά στη ζωή του ώστε να διεκδικήσει τη ψήφο του ελληνικού λαού. Και πράγματι, ο ελληνικός λαός “τίμησε” την εργατικότητα του ψηφίζοντας τον και στέλνοντας τον στη Βουλή το 2004.
Λίγα χρόνια μετά, ο εργατικότατος Κυριάκος Μητσοτάκης ενεπλάκη στο σκάνδαλο Siemens όπου κατηγορήθηκε για χρηματισμό.
Tον Ιούνιο του 2008 βρέθηκαν στη κατοχή του Κ. Μητσοτάκη διάφορα τιμολόγια ηλεκτρονικού εξοπλισμού τα οποία φέρεται να εξοφλήθηκαν στις 2 Ιουνίου, μόλις μερικές ημέρες ύστερα απ’τη παρέμβαση εισαγγελέα στη εταιρία καθώς και τη κατάθεση μαρτύρων. Ο εξοπλισμός αφορούσε τηλεποικοινωνιακές και ηλεκτρονικές συσκευές. Η αξία του ξεπερνούσε τις 100.000 Ευρώ και η γνησιότητα των τιμολογίων επιβεβαιώθηκε, παρόλα αυτό ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε αθώος και ότι δεν εισέπραξε κανένα δώρο απ’τη SIEMENS.
Πέραν όλων των υπολοίπων, αποδεικνύεται ότι ο κ. Μητσοτάκης ο οποίος ειναι σήμερα 46 ετών, έχει σπουδάσει συνολικά 14 έτη σε ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και έχει εργαστεί στη ζωή του, άλλα τόσα, συνολικά δεκατέσσερα χρόνια εκ των οποίων τα δέκα ως βουλευτής ή υπουργός, τα τρία ως διορισμένος στο δημόσιο και ένα ως σύμβουλος τράπεζας στο Λονδίνο.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Η ελληνική κοινωνία πρέπει να διαλέξει. Μεταξύ του Σαμαρά ο οποίος όχι μόνο είναι θρησκευόμενος, αλλά έχει επιβάλει σε ολόκληρη την κοινωνία νηστεία και του Τσίπρα ο οποίος είναι πιθανόν να τρώει σπλινάντερα ακόμη και την Μεγάλη Παρασκευή. Μπορεί να κυβερνήσει την Ελλάδα ένας άνθρωπος ο οποίος δεν κοινωνεί και δεν εξομολογείται όπως έκαναν τόσοι και τόσοι πιστοί πολιτικοί όπως ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο κατάδικος Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο επίσης καταδικασμένος Πάνος Ψωμιάδης, ο ομοτράπεζος του Αρχιεπισκόπου Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και ο συνέταιρός του και καταζητούμενος Πέτρος Κυριακίδης; Μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αν δεν έχει γονατίσει να προσκυνήσει το χέρι του Άνθιμου όπως ο Βενιζέλος και του Σεραφείμ Πειραιώς όπως ο Παναγιώταρος;
Ο Σίμος Κεδίκογλου, αυτός ο αναμάρτητος, ζήτησε από τον Τσίπρα να δηλώσει τι πιστεύει. Και δεν φοβάται μην του αντιστρέψει κάποιος το ερώτημα. Τι πιστεύει αυτός που τιμωρεί τους πολίτες της χώρας, σκοτώνει το λαό του και παίρνει από αυτούς που δεν έχουν όχι χιτώνα, αλλά παντελόνι να φορέσουν για να τα δώσει σε αυτούς που έχουν κουστούμια από το Μιλάνο;
Η ΝΔ του κυρίου Σαμαρά έχει φύγει προ πολλού από το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και προσανατολίζεται σταθερά στο «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών». Ο Σαμαράς ακούει φωνές. Όχι δεν είναι ούτε ο Μουρούτης, ούτε ο Λαζαρίδης. Είναι ο ίδιος ο Θεός, με τον οποίο κατά παραδοχή του συνομιλεί.
Την περίοδο του Mεσαίωνα ήταν αρκετοί αυτοί που άκουγαν τη φωνή του Θεού και στο όνομά του έκαιγαν μάγισσες. Στην πρόσφατη ιστορία αυτόν τον πολιτικό φονταμενταλισμό εξέφρασε ο πατέρας Μπους,που αποφάσισε να σκοτώσει ανθρώπους στον Περσικό αφού συνομίλησε και αυτός με τον Θεό. Ο Σαμαράς έχοντας κατά καιρούς εξασφαλίσει την πιστοποίηση της Παναγίας σηκώνει το χέρι και δείχνει δαίμονες. Το δίλημμα είναι «ή με τον Σαμαρά ή με τον Σατανά».
Ίσως σε άλλη περίπτωση ένας τέτοιος ισχυρισμός περί συνομιλιών με τα Θεία, θα οδηγούσε ως τον προθάλαμο μιας ψυχιατρικής κλινικής ή στην καλύτερη περίπτωση σε μοναστήρι. Στην Ελλάδα οδηγεί στην πρωθυπουργία.
Στην περίπτωση Σαμαρά, η ενοχοποίηση των αντιπάλων μέσα απ την πίστη και η δική του απενοχοποίηση μέσα από το θρησκευτικό συναίσθημα, δεν είναι εύρημα. Είναι αδιέξοδο και πεποίθηση. Ο πρωθυπουργός της χώρας πραγματικά πιστεύει σε πολλές ρατσιστικές θέσεις, μεταξύ των οποίων είναι και αυτή που μετρά τους ανθρώπους από την πιο ιδιαίτερη σχέση τους, αυτή με το μεταφυσικό.
Ο Σαμαράς δεν είναι σε θέση να μιλήσει για όσα δημιουργεί η πολιτική του. Υλοποιώντας τις προσταγές της επίσης καλής χριστιανής Μέρκελ, φτάνει ως το ταμείο και καταλαβαίνει πως πρέπει να πληρώσει. Έτσι ενεργοποιεί τα πιο αναχρονιστικά όπλα, από την εποχή του Εμφυλίου, στα οποία πιστεύει, θεωρώντας πως ο διαχωρισμός σε καλούς και κακούς χριστιανούς, μπορεί επιτέλους να τον κατατάξει στους καλούς. Η συνταγή λοιπόν είναι λιτότητα ως νηστεία, προσευχή και …μουρουτέλαιο για να δουλεύει η μονταζιέρα.