Του Αη Γιάννη του Καλυβίτη σήμερα και γιορτάζουν “οι καμναραίοι” του χωριού. Ο όρος “καμναραίοι” αναφέρεται στους ιδιοκτήτες των καμινιών των Βατερών, δηλαδή των τουβλάδικων ή κεραμοποιείων.
Το συνάφι των ιδιοκτητών αλλά και των εργαζόμενων απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα είχαν το συγκεκριμένο άγιο ως προστάτη τους. Έτσι κάθε χρόνο κάποια (ή κάποιες) οικογένεια αναλάμβανε να ετοιμάσει τα κόλυβα και τον άρτο προς τιμή του αγίου. Μετά τη λειτουργία ακολουθούσε και γλέντι στην περιοχή αν βέβαια το ευνοούσαν οι καιρικές συνθήκες.
Κατά συνήθεια και σήμερα μαζεύτηκε αρκετός κόσμος και η μέτρια έντασης νοτιά τον έφερε απ’ τη βορινή πλευρά του ξωκλησιού. Το μόνο “κακό” ήταν ότι μετά τη λειτουργία δεν υπήρχε ανοιχτό μαγαζί στα Βατερά για καφέ!
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΛΥΒΙΤΗΣ
Ο όσιος Ιωάννης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 460μ.Χ. επί Αυτοκράτορα Λέοντα του Α’.
Οι γονείς του ήταν ο Ευτρόπιος και η Θεοδώρα. Πλούσιοι άνθρωποι. Ο πατέρας του ήταν συγκλητικός με το αξίωμα του στρατηλάτου. Διακρίνονταν όμως για την ευσέβεια και την χριστιανική τους πίστη.
Απέκτησαν τρεις γιους. Στους δύο πρώτους έδωσαν μεγάλα αξιώματα. Ο τρίτος και μικρότερος ήταν ο Ιωάννης, ο οποίος έμεινε μαζί τους και φρόντισε με λαχτάρα και πόθο να σπουδάσει τα ιερά γράμματα. Δωδεκάχρονο παιδί περνούσε την ώρα του μελετώντας τον Λόγο του Θεού και δρόσιζε την ψυχή του με τα θεία νάματα.
Μετά από μεγάλο πόθο για την μοναχική ζωή, ο μικρός Ιωάννης αναχωρεί κρυφά από τους γονείς του μαζί με έναν μοναχό για την μονή των Ακοιμήτων, παίρνοντας μαζί του ένα μικρό χρυσό Ευαγγέλιο, που του είχαν δωρίσει οι γονείς του.
Απαρηγόρητοι ο Πατέρας και η μητέρα του θρηνούν για τον χαμό του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης φτάνει στην Μονή των Ακοιμήτων, παίρνει την ευλογία του Ηγουμένου και του αποκαλύπτει την επιθυμία του να γίνει μοναχός. Ο Ηγούμενος μόλις είδε τον Ιωάννη τόσο νέο, εθαύμασε, αλλά εξεδήλωσε και τις αμφιβολίες του, επειδή ήταν μικρός, οι οποίες διαλύθηκαν αμέσως βλέποντας την φλογερή πίστη και την αγάπη για την ασκητική ζωή που είχε ο μικρός Ιωάννης, γι’ αυτό και τον κάνει αμέσως μοναχό.
Ο Αγιος πλέον αρχίζει να ζει πολύ αυστηρά, με προσευχή, με νηστεία, με ταπείνωση, με αγρυπνία, με αποτέλεσμα να λάβει ουρανία χαρίσματα, και να ξεπεράσει όλους τους μοναχούς της μονής στην αρετή. Τρία χρόνια έζησε στο αγαπημένο του μοναστήρι και ο διάβολος αρχίζει να τον πολεμά φέρνοντας στη θύμησή του τους γονείς του. Τότε ο ίδιος αποφασίζει να επιστρέψει κοντά τους, χωρίς να φανερώσει ποιος είναι ώστε να καταπατήσει τις πλεκτάνες και τις παγίδες του διαβόλου, παίρνοντας όμως την ευλογία του ηγουμένου και τις ευχές των Πατέρων.
Φτάνει στο πατρικό του και ζητά την φιλοξενία των γονέων του, όπου και του την δίνουν αγνοώντας όμως ότι ήταν το παιδί τους. Φτιάχνει μία καλύβα έξω από το πατρικό του και ζει σε αυτήν για τρία χρόνια με προσευχή, νηστεία και αγρύπνια. Βλέποντας ο Κύριος τον αγώνα του, την πραγματική αυταπάρνηση του και το μεγάλο ασκητικό βίο του, τον καλεί λέγοντάς του ότι σε τρεις μέρες θα τον πάρει κοντά του με τους Αγγέλους και τους Αγίους του.
Ο όσιος μόλις έλαβε αυτό το μήνυμα από τον Κύριο αποκαλύπτεται στους γονείς του δείχνοντας το μικρό ευαγγέλιο που του είχαν κάνει δώρο. Αυτοί αγκαλιάζουν το παιδί τους και θρηνούν, που δεν πρόλαβαν να το χαρούν. Ο Άγιος τους ευλογεί, προσεύχεται στον Θεό και παραδίδει την αγία του ψυχή στις 15 Ιανουαρίου.
Ενταφιάζεται στην καλύβα του, όπου οι γονείς του φτιάχνουν ναό πάνω στον τάφο του.
Απολυτίκιο Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου:http://www.youtube.com/watch?v=vqOr3uvYZy8v=vqOr3uvYZy8