Το απόφθεγμα αυτό χρησιμοποιήθηκε ως επωδός στα έντυπα των εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης του περσινού καλοκαιριού και συνεχίστηκε και φέτος. Αυτή η επωδός είναι μια πρόταση που διατυπώθηκε από την σκηνοθέτιδα (για να αναφερθούμε μονάχα στη σχέση που έχει με τη Βιβλιοθήκη), την κα Χρυσούλα Ζωγράφου, και έγινε αμέσως δεκτή από το ΔΣ. Διότι είναι αληθινή.
Μια τοπική κοινωνία, και στην περίπτωση μας η Βρίσα, ζει μέσα απ’ τις κοινωνικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις της. Και το πανηγύρι στο ξωκλήσι του αγίου Γεωργίου μαζί με την διοργάνωση του ετήσιου καλοκαιρινού χορού στην αυλή του σχολείου μας από τον Ιππικό Σύλλογο (κατά κύριο λόγο) είναι δείγματα ζωής της τοπικής κοινωνίας.
Η συνέχιση από τον Πολιτιστικό Σύλλογο των εθίμων του «Οβραίου», των κάψαλων και του κλήδονα, οι εκδηλώσεις του πανηγυριού του αγίου Κωνσταντίνου με τη συμμετοχή και του χορευτικού του συλλόγου, αυτή καθεαυτή η δημιουργία του χορευτικού τμήματος και άλλες παρεμβάσεις του αποτελούν τη δική του συμβολή στην ζωή της τοπικής κοινωνίας.
Οι θεατρικές παραστάσεις από τις ομάδες της Βιβλιοθήκης, οι διάφορες αυτοτελείς παρουσιάσεις ή με συμμετοχή σε άλλες εκδηλώσεις με τα σαντούρια και τα μπουζούκια, οι πολλαπλές άλλες δραστηριότητες και εκδηλώσεις της Βιβλιοθήκης αποτελούν τη δική της συμμετοχή στη ζωή της τοπικής κοινωνίας.
Το πλήθος των δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται από το Δημοτικό σχολείο και το Νηπιαγωγείο, πάντοτε με τη συνδρομή του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, με αποκορύφωμα την γιορτή λήξης του σχολικού έτους δίνουν ανάσες ζωής στην τοπική κοινωνία.
Τέτοιες ανάσες ζωής προσφέρουν και οι χωριανοί μας της Αθήνας, που κάθε καλοκαίρι προσπαθούν να κάνουν τις δικές τους εκδηλώσεις και να «μην έρθουν με αδειανά τα χέρια».
Φυσικά όλες αυτές τις εκδηλώσεις και δραστηριότητες στηρίζουν οικονομικά τα μέλη της ευρύτερης αυτής τοπικής κοινωνίας με τις προσφορές τους σε χρήμα, σε υλικά και σε εργασία.
Να « γιατί η Βρίσα ζει και …»
Η Βρίσα όμως επιμένει. Επιμένει και γι αυτό ζει. Επιμένει να προσπαθεί κόντρα στις συμφορές που τη βρίσκουν και κόντρα στην αδιαφορία των υπευθύνων που εισπράττει και η οποία έχει οδηγήσει το χωριό να βρίσκεται ακόμα -έξι χρόνια μετά το σεισμό- σε κατάσταση απαγόρευσης και να μην έχει αρχίσει η κατασκευή κανενός δημοτικού ή δημόσιου κτιρίου.
Επιμένει να στήνει λαϊκά πανηγύρια και ας μην υπάρχουν καφενεία. Επιμένει να οργανώνει χορευτικές και θεατρικές ομάδες με προετοιμασία σε αίθουσες καταστημάτων, επιμένει να δίνει θεατρικές παρατάσεις χωρίς να υπάρχει ένας κατάλληλος χώρος, μια σκηνή με φωτισμό και ήχο. Τι κι αν δεν υπάρχουν. Θα τα στήσουμε!
Επιμένει γιατί, για παράδειγμα, η νεολαία της, στη διασκέδασή της, φροντίζει να βρει τρόπο να ενισχύσει τα πυροσβεστικά μέσα του χωριού. Επιμένει γιατί οι έφηβοι της βρίσκουν χρόνο, μέσα στις τόσες υποχρεώσεις τους αλλά και τις ανησυχίες της εφηβείας, να στήνουν θεατρικές παραστάσεις. Επιμένει γιατί τα μικρά παιδάκια της αποφασίζουν (ή καθοδηγούνται απ’ τους γονείς τους) να προσφέρουν το «μεροκάματο» του … εμπορίου τους σε έναν φορέα του χωριού τους!
Επιμένει η τοπική κοινωνία γιατί μέσα της αναπτύσσονται δίκτυα αλληλεγγύης, που τα περισσότερα ούτε που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, και γιατί κάθε προσπάθεια αγκαλιάζεται και στηρίζεται από μικρούς και μεγάλους χορηγούς.
“Να γιατί η Βρίσα ζει και επιμένει”!!!
Η Βρίσα από παλιά ζούσε και επέμενε. Και θα συνεχίσει. Γιατί έχει το δυναμικό. Αλλά και γιατί έχει «φωτισμένους» ανθρώπους που δίνουν το έναυσμα και την στηρίζουν στο να ζει και να επιμένει.