Δυστυχώς το άρθρο του Μπάμπη Νέμτσα, που δημοσιεύσαμε πριν δυο μέρες, μας ήρθε βαθιά πετσοκομμένο. Ήταν φανερό ότι δεν έκλεινε κανονικά το κείμενο αλλά θεωρήσαμε ότι θα είχαν κοπεί 2-3 λέξεις στο τέλος κατά την αντιγραφή του. Η Κατερίνα Γεωργή (και την ευχαριστούμε πολύ) μας άνοιξε τα μάτια και μας το έστειλε ολόκληρο έτσι ώστε μετά την ωδή να ακολουθεί και η δυσάρεστη σημερινή πραγματικότητα.
Αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς ολοκληρωμένο.
ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ:
ΚΥΡΙΕΣ και ΚΥΡΙΟΙ,
ΙΔΟΥ Η ΛΥΡΙΚΗ ΜΑΣ ΛΕΣΒΟΣ
Επτά φορές (όσες και τις Μυκήνες), τόσες φορές την αναφέρει ο Όμηρος. Αυτό μας φανέρωσε ο ερευνητής Ι.Α.Βλάχος στα βιβλία του. Τέσσερις φορές, την αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Ι 129, 271, 664, Ω 544). Και τρεις φορές την αναφέρει στην Οδύσσεια (γ 169, δ 342, ρ 133). Στις τέσσερις από τις επτά αναφορές του, την αναφέρει ως “εϋκτιμένη” δηλ καλοχτισμένη. Δύο φορές στην Ιλιάδα (Ι 129 κ 271) και δύο στην Οδύσσεια (δ 342 κ ρ 133).
Και τι να θυμηθούμε τώρα για τον Λέσχη τον Πυρραίο και για το Έπος “Ιλίου Πέρσις” (7ος αιώνας π.Χ.), Αυτό που τραγούδαγε για την Άλωση της Τροίας. Είναι αυτό το ίδιο Έπος του Πυρραίου μας Λέσχη του οποίου την επιρροή εντόπισε σε 12 σημεία ο Παυσανίας τον 2ο αιώνα μ.Χ. όταν μελετούσε τον πίνακα του Πολυγνώτου στους Δελφούς και στην Ποικίλη Στοά της Αθήνας, πίνακα ζωγραφισμένο τον 4ο αιώνα π Χ..
Τι να θυμηθούμε για την Μυθική πολιορκία της Μήθυμνας από τον Αχιλλέα και την πριγκίπισσα Πεισιδίκη μας που τον ερωτεύτηκε και τι να πούμε για την Βρισηίδα μας και για την Χρυσηίδα μας και για την βασιλοπούλα την Διομήδη μας, κόρη του βασιλιά της Λέσβου Φόρβαντα…
Τι να πούμε για τα δύο Μυθικά “πηγάδια του Αχιλλέα” που ιστορήθηκαν από τότε, 
στη Βρίσα μας το ένα και το άλλο στην Πέτρα μας.
Τι να πούμε για το τιμητικό Μνημείο που έστησαν ο Αχιλλέας και ο Αίαντας στον Λεπέτυμνο όπου έθαψαν εκεί τον Μυθικό Ήρωα Παλαμήδη, να αντικρίζει από εκεί απέναντι τα βουνά της Τροίας, ο Εξυπνότερος των Ελλήνων Παλαμήδης…
Τι να πούμε για τον Μύθο με την Λύρα κ την Κεφαλή του Ορφέα που έφθασε στην αμμουδιά μαςτι να πούμε για την Ιστορία με τον Τέρπανδρο τον Αντισσαίο που άλλαξε τα μουσικά πράγματα στη Μεσόγειοτι να πούμε για την Ιστορία με τον Αρίωνα τον Μηθυμναίο που έφερε τον διθύραμβο στα μουσικά δρώμενατι να πούμε για την Ιστορία με την Σαπφώ την Ερεσία, παγκόσμιο σύμβολο γυναικείας πολιτικής δράσης κ δημόσιας έκφρασης συναισθημάτων και τι να πούμε για την Ιστορία με τον Αλκαίο τον Μυτιληναίο, παγκόσμιο σύμβολο ποιητή κ πολιτικού αγωνιστή ενάντια στην τυραννία…Και πόσο χαίρεσαι όταν τυχαία παρατηρώντας την εμβληματική τοιχογραφία των Προπυλαίων του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ανακαλύπτεις την Σαπφώ με τη Λύρα συνεργάτης του Ιπποκράτη να θεραπεύει με τη Μουσική…
– Η Λέσβος λοιπόν, όπου ο Αριστοτέλης-ο Σταγειρίτης, όταν μετά την δολοφονία του Ερμεία από τους Πέρσες, έφυγε από την Άσσο-αποικία της Μήθυμνας, ήρθε και ερεύνησε τον θαλάσσιο πλούτο στον Πυρραίο μας Εύριπο- Κόλπο Καλλονής, αυτόν που το BBC τιμητικά τον ονόμασε “Aristotel’s Lagoon” στα τέσσερα ντοκιμαντέρ του. Αυτόν τον πλούτο μελέτησε επί τρία χρόνια ο Αριστοτέληςκαι καταξιώθηκε έτσι παγκοσμίως ο Αριστοτέλης, ως ο “Πατέρας της Επιστήμης και Πατέρας της Βιολογίας” και η Μηθυμναία γυναίκα και συνεργάτις του, η Πυθιάδα, καταξιώθηκε ως η *Πρώτη γυναίκα Βιολόγος*.
– Η Λέσβος, όπου ο Θεόφραστος-ο Ερέσιος, ερεύνησε τον πλούτο των βοτάνων της. Τον όρισε ο Αριστοτέλης τον Θεόφραστο ως συνεχιστή, να διευθύνει ανταυτού το Λύκειό του στην Αθήνα. Και καταξιώθηκε παγκοσμίως ο Θεόφραστος, ως ο “Πατέρας της Βοτανικής” και ως εκείνος ο φιλόσοφος – ο άξιος μαθητής του Πλάτωνα – που με την συμβολή του δικάστηκαν κ τιμωρήθηκαν από τον Δήμο της πατρίδας του της Ερεσού, οι τύραννοί της. Και πόσο χαίρεσαι όταν τυχαία παρατηρώντας την εμβληματική τοιχογραφία των Προπυλαίων του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ανακαλύπτεις τον Θεόφραστο ως συνεργάτη του Αριστοτέλη σε μάθημα ανατομίας…
– Η Λέσβος, με τα πρώτα Ομηρικά Καλλιστεία Γυναικών εδώ, στο Ιερό Τέμενος του Μέσου της όπου φιλοξένησε την Σαπφώ κ τον εξόριστο Αλκαίο. Εκεί όπου όσα σπαράγματα συνάντησε και σχεδίασε το 1885 ο Robert Koldewey, αυτά που σώθηκαν από την ασβεστοποίηση στα καμίνια, αφέθηκαν να εκτίθενται σήμερα κάτω από ένα ανοιχτό στέγαστρο, έρμαιο στις καιρικές συνθήκες…
– Η Λέσβος, με την ειδυλλιακή της φύση και τη Διονυσιακή της Λατρεία. Που ενέπνευσε την πανάρχαια συγγραφή του Λόγγου, “Δάφνις και Χλόη”. Και στη συνέχεια συνέγειρε τόσους πολλούς καλλιτέχνες, ανά την Υφήλιο, να υμνήσουν το Έρωτα.
– Η Λέσβος, όπου βρέθηκε η ωραιότερη μαρμάρινη προτομή του Περικλή, του μεγάλου Ηγέτη και Οραματιστή της Αρχαιότητας. Εκτίθεται σήμερα στο Altes Museum του Βερολίνου.
– Η Λέσβος λοιπόν, με τις 6 πανάρχαιες ιστορημένες Πόλεις-Κράτη όπως φαίνεται στον χάρτη από το βιβλίο του Απόστολου Γονιδέλληπου κατοικήθηκε από πολύ παλαιότερα. Και που τα πρόσφατα παλαιολιθικά ευρήματα στα Ροδαφνίδια-κοντά στις παραμελημένες θερμοπηγές του Λισβορίου-προκαλούν ήδη το Παγκόσμιο επιστημονικό ενδιαφέρον.
Η Λέσβος όπου ακόμα περιμένουν οι 6 πανάρχαιες ιστορημένες Ακροπόλεις, περιμένουν από το 1826 που έγραψε το βιβλίο του ο Plehn κ από το 1865 που έγραψε το βιβλίο του ο Conze κ από το 1890 που έγραψε το βιβλίο του ο Koldewey από τότε, ακόμα περιμένουν την αρχαιολογική σκαπάνη να αναδειχθούν όλα, μαζί με την Ιστορία των Πόλεων που επί αιώνες, περιμένουμε να βγει επιτέλους στο φως…
– Η Λέσβος, με έκταση 1632 km2 πενταπλάσια της Μάλτας, με τους 73 Δήμους κ Κοινότητες, με τους 13 Καποδιστριακούς Δήμους, το 2010, και με Πληθυσμό, σήμερα, 86.436 Κατοίκους (απογραφή 2011).
– Η Λέσβος όπου οι Γατελούζοι-Γενουάτες συνεργάτες των Παλαιολόγων, στα 100 χρόνια της διοίκησής τους, την οχύρωσαν και την ανέδειξαν ως έδρα μιας Μικρής τους Αυτοκρατορίας από την Φώκαια ως την Αίνο της Θράκης,
με την Οριέττα Ντόρια, πεθερά του Τελευταίου μας Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και μητέρα των τελευταίων Γατελούζων Ηγεμόνων, να μάχεται ηρωικά η Οριέτα το 1450, πάνω στα τείχη της Μήθυμνας και να εμψυχώνει τους αμυνόμενος Μηθυμναίους καταφέρνοντας να διώξουν τους Οθωμανούς που πολιορκούσαν τότε τη Μήθυμνα.
– Η Λέσβος, όπου φυλάσσονται και περιμένουν την ανάλογη φροντίδα και την δέουσα προβολή που τους αρμόζει, ανεκτίμητοι Βυζαντινοί θησαυροί, εικόνες και σπάνια χειρόγραφα, στη Μονή Λειμώνος. Η οποία κατατάσσεται έτσι στην 3η σε σπουδαιότητα θέση, μετά το Άγιο Όρος και την Πάτμο. Και στην οποία Μονή Λειμώνος το 1530, μόλις 80 χρόνια μετά την άλωση από τον Πορθητή, ο κτήτορας της Μονής Ιγνάτιος Αγαλλιανός, λειτούργησε το πρώτο Σχολείο στη Λέσβο μας, όχι μόνο για τα Εκκλησιαστικά αλλά και για τα Ελληνικά Γράμματα. Και από τον ίδιο λειτούργησε στη γειτονική Μονή Μυρσινιωτίσσης το ΠΡΏΤΟ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΣΧΟΛΕΊΟ ΘΗΛΈΩΝ επί Τουρκοκρατίας..Τα περιγράφει όλα η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, στον τόμο Ι’ σελ 371.Και ποιός να τόλεγε…κανένας από τους αιρετούς της Λέσβου δεν ασχολήθηκε ώστε η #Επιτροπή21 να τιμήσει το διαφωτιστικό έργο της Μονής…
– Η Λέσβος, πατρίδα του Γιώργου Ιακωβίδη από τα Χίδηρα που από μικρός τσοπανάκος στην Φτερούντα, συνέχισε ως διάσημος ζωγράφος με παγκόσμια αναγνώριση. Το ψηφιακό Μουσείο με τα έργα του, λειτουργεί στη γενέτειρά του.
– Η Λέσβος, του σοφού Αγωνιστή κ Φιλικού Βενιαμίν που ως την τελευταία του πνοή έτρεχε επί οθωμανοκρατίας, να φτιάχνει Σχολεία στις Κυδωνίες, στο Μεγαλοχώρι, στην Καλλονή, στο Βουκουρέστι, στο Ιάσιο, στη Σμύρνη, στο Άργος, Σχολεία να διδάσκουν Ελληνικά Γράμματα και Φυσικές Επιστήμες καταδιωκόμενος ο Βενιαμίν από τους δικούς μας σκοταδιστές…Ο Βενιαμίν που κατάφερε με την συνεργασία του εκ Κύπρου δεσπότη Μηθύμνης Πανάρετου, όταν ο δεσπότης της Μυτιλήνης το αρνήθηκε, κατάφερε ο Βενιαμίν να ξεκινήσει διαλέξεις εξηγώντας τα φυσικά φαινόμενα, ανατρέποντας τον φόβο από προλήψεις και δεισιδαιμονίες που καλλιεργούσαν οι τουρκολάτρες… διαλέξεις μέσα στο σπίτι του δεσπότη της Μήθυμνας στην Καλλονή, αξιοποιώντας έτσι και οι δυό τους, την προ 300 χρόνων παρακαταθήκη του Ιγνάτιου Αγαλλιανού, κατάφεραν να ιδρυθεί το πρώτο Σχολείο στη Λέσβο, με πρώτη την συνδρομή του δεσπότη Πανάρετου…Και όταν μετά από χρόνια, μετά την αποδημία του Βενιαμίν κ την μετάθεση του Πανάρετου, ανάξιοι ρασοφόροι αρνήθηκαν να συνεχίσουν την ίδια παρακαταθήκη και να στηρίξουν την εκπαίδευση στα Ελληνικά Γράμματα, ήταν οι μαθητές του Βενιαμίν που ξεσήκωσαν Οργή Λαού της Λεσβιακής μας Περιφέρειας που με λαϊκές Συνελεύσεις απαίτησαν επί οθωμανοκρατίας θέτοντας *Λειμωνιακό Ζήτημα*, αίτημα που τελικά ικανοποιήθηκε μετά από αγώνες δεκαετιών… Και ποιός να τόλεγε…κανένας από τους αιρετούς της Λέσβου δεν ασχολήθηκε ώστε η #Επιτροπή21 να τιμήσει το διαφωτιστικό έργο του Βενιαμίν…
– Η Λέσβος, του Ιγνάτιου Ουγγροβλαχίας ο οποίος εκάρη μοναχός στη Μονή Λειμώνος και από Ιωάννης έγινε Ιγνάτιος προς τιμή του κτήτορα της Μονής,
Η Λέσβος, του ήρωα δεσπότη στον Μακεδονικό Αγώνα, Γερμανού Καραβαγγέλη,
Η Λέσβος του πρωτεργάτη της Δημοτικής Αργύρη Εφταλιώτη,
του Στρατή Μυριβήλη,
του Ηλία Βενέζη,
της “Λεσβιακής Άνοιξης”η Λέσβος του Ελύτη και η Λέσβος του Θεόφιλου του αγράμματου λαϊκού ζωγράφου που από τα χρόνια της οθωμανοκρατίας, μέσα στην ιερή του τρέλα ντύθηκε τσολιάς και βάλθηκε για ένα πιάτο φαΐ-που το τελευταίο του το δώσαμε χαλασμένο, επέμενε ο καψερός παρά τον χλευασμό και τις λοιδορίες, να μας διδάξει με ζωγραφιές τον Μύθο και την Ιστορία μας, που επί αιώνες ήταν κρυμμένα και που τα στερηθήκαμε μέσα στην απαιδευσιά κ τον σκοταδισμό αιώνων…
– Η Λέσβος που η Περιφέρειά της ουδέποτε, κατά την πανάρχαια Ιστορία της, είχε “κλειστεί” μέσα στην Μυτιλήνη, ούτε ανέχθηκε ποτέ την επικυριαρχία της,
– Η Λέσβος αυτή, που ο Θουκυδίδης της αφιερώνει τα “Λεσβιακά”, ειδικό κεφάλαιο της Ιστορίας του. Με την δημοκρατική Μήθυμνα ανυπότακτη στην βία και την βουλιμία της ολιγαρχικής μας Μυτιλήνης.
– Η Λέσβος αυτή, που ουδέποτε στριμώχτηκε ως “Λέσβος” μέσα στο Μυτιληνοκεντρικό “τείχος”.
– Η Λέσβος λοιπόν αυτή, η καλοχτισμένη μας Μεγαλόνησος, υποχρεώθηκε εδώ και 10 ετίες, στην στασιμότητα. Υποχρεώθηκε σε παρακμή, έτσι όπως τα έφτιαξε ιδιοτελώς κι έτσι όπως βουλιμικώς τα μεθόδευσε, η διακομματική *αριστοκρατία* της Μυτιλήνης μας, με την επικουρία των διαπλεκόμενων στην Περιφέρειά μας.
Εξαναγκάστηκε να υποστεί μαρασμό και ερήμωση και να στιγματιστεί ως “τόπος εξορίας”.
Με τους 50 χιλιάδες εκτός πόλης κατοίκους της, εξαναγκασμένους να “εξυπηρετούνται” (δήθεν εξυπηρέτηση)
στο ένα Νοσοκομείο, στο ένα Λιμάνι, στο ένα Αεροδρόμιο, στη μία Εφορία.
Και όλα αυτά μαζί, όλα αυτά τα τόσο αναγκαία, να λειτουργούν μόνο μέσα στην Μυτιλήνη, μόνο εκεί στο άκρο-στο ΝΑ άκρο της Μεγαλονήσου μας…
– Ας συνεχίσουμε να τους λέμε κ να τους δείχνουμε την Αλήθεια μας:
Στη Λέσβο λοιπόν, οι πρόγονοί μας, με επιμονή και στερήσεις, κατάφεραν, αντιπαλεύοντας τις αντιξοότητες, να «χτίσουν» ένα θαλερό παραγωγικό “κήπο” και κατάφεραν να κρατηθούν στα χωριά μας.
Ναί,
«μας φαίνεται παράξενο που κάποτε μπορέσανε να χτίσουνε τα σπίτια, τα καλύβια και τις στάνες τους»,
από τη Βρίσα ως τη Λυγερή και από το Σίγρι μέχρι την Πεδή…
Εδώ, λοιπόν, συντελέστηκε ένα “θαύμα”.
Σε κανένα άλλο νησί, σε Αιγαίο και Ιόνιο, δεν συναντάς, ΧΕΙΜΩΝΑ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΑΣΠΟΡΆ.
Διασπορά, τόσων πολλών χιλιάδων κατοίκων, σε τόσο μεγάλη απόσταση από τα αστικά κέντρα, σε τόσο δύσκολο ανάγλυφο.
Αυτό το “θαύμα” μπορεί σήμερα να αξιοποιηθεί και να προβληθεί ως μοναδικό αναπτυξιακό υπόδειγμα.
Με νέα Λιμάνια και Υδατοδρόμια και Νοσοκομείο και Αεροδρόμιο.
Με ήπια αξιοποίηση όλων των διάσπαρτων πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Από το Γεωθερμικό και το Ανεμοδυναμικό της πεδίο κ τις Ιαματικές της πηγές,
ως την αξιοποίηση του Ελαιώνα, του Πευκοδάσους, της Αιγοπροβατοτροφίας, των Αλιευμάτων, των δύο Αλυκών της, των Κηπευτικών και των Υδάτινων Πόρων της.
Ναι, θέλει πολλή δουλειά και θέλει πολλά μυαλά καθαρά και πολλά χέρια πεντακάθαρα. Και θέλει και μάτια ορθάνοιχτα, να βλέπουν μακριά για να κρατηθεί θαλερός ο “κήπος”. Και να συνεχίσει ν ανθίζει και να παράγει.
Η μακρόχρονη επιμονή της Στύψης να περιφρουρεί τον δυναμικό Συνεταιρισμό της και
η πρόσφατη κίνηση παραγωγών του Μεσοτόπου στην Γαλακτοκομική παραγωγή της περιοχής και
η λειτουργία αποστακτηρίων σε Μεσότοπο, Άντισσα, Ανεμότια και τόσων ιδιωτικών επιχειρήσεων που επιμένουν να ανθίζουν σε Αγία Παρασκευή, Πέτρα, Καλλονή, Μανταμάδο, Χίδηρα, Φίλια, Άγρα, Άντισσα, Γέρα, Πλωμάρι κ αλλού,
δείχνουν ελπιδοφόρες προοπτικές για το μέλλον.
Ας αναρωτηθούμε όμως:
Η ανιστόρητη αποδοχή επικυριαρχίας της Μυτιλήνης δεν είναι άραγε, αυτή που επέβαλε στη Λέσβο την αναπηρία, να γέρνει μονόμπατα προς τη μια μεριά
Και δεν είναι αυτή η αναπηρία η ίδια που “πρόσφερε” τη Λέσβο ως διεθνή “αδιοίκητο τόπο εξορίας”, για να αλωνίζουν ανεξέλεγκτες 114 ΜΚΟ στην Παγανή, στη Μόρια, στα Μεγάλα Θέρμα, στο Μαυροβούνι, στη Βάστρια
Κι έτσι όπως επιβλήθηκε αυτή η αναπηρία, πώς να μη βιώνουμε επί χρόνια το ανήκουστο παράδοξο, να στέκεται η Λέσβος στο ένα της το πόδι και να βλέπει με το ένα της το μάτι
Και πώς να μην την βλέπουμε να συνεχίζει ως το μοναδικό νησί, σε Αιγαίο και Ιόνιο, με ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΛΙΜΑΝΙ
Άραγε, με όλα αυτά τα εγκλήματα τελικά,
ΥΠΗΡΕΤΗΘΗΚΕ Ή ΜΗΠΩΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΜΕΝΗ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ
Εδώ όμως, δεν επικαλούμαστε τη νησιωτικότητα και μόνο.
Την ξεπεράσαμε
Εδώ, από Σκαμιά και Άργενο μέχρι Ταβάρι και Σταυρό κι από Φτερούντα μέχρι Άναξο, επιμένουμε να παλεύουμε ακόμα, ΧΕΙΜΩΝΑ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…
Στείλαμε και ξαναστείλαμε χιλιάδες δικούς μας, και πριν και μετά τον εμφύλιο, σε Αυστραλίες κι Αμερικές, σε Γερμανίες και σ΄ Αφρικές, κι ακόμα στέλνουμε…κι επιμένουμε, ριζωμένοι εδώ…
Το κάθε χωριό μας τροφοδοτεί χιλιάδες συντοπίτες μας, σε κάθε δήμο της Αθήνας…κι επιμένουμε, ριζωμένοι εδώ…
Κάνουμε πως χλευάζουμε τους γειτόνους, με κομμένη την ανάσα, στις αερομαχίες των πολεμικών πάνω απ τις στέγες μας, σφίγγοντας στ αχείλια μας τα γαμοσταυρίδια και τα σιχτιρίσματα … κι επιμένουμε, ριζωμένοι εδώ…
ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ, να συνεχίζουμε αυτήν την κληρονομημένη πολύτιμη μοναδικότητα…
– Ας συνεχίσουμε λοιπόν να τους λέμε κ να τους δείχνουμε την Αλήθεια μας:
Όταν λοιπόν στο Β. Αιγαίο η μείωση του πληθυσμού (2011-2015) ήταν -1,29%, στον Νομό Λέσβου ήταν ραγδαία -2,22% (ΕΛΣΤΑΤ), ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΑ ΜΑΡΑΖΩΝΕΙ. Και όταν θα δούμε τα ευρήματα της απογραφής 2021, θα δούμε ότι το “έγκλημα” τελικά ήταν διαρκές και όχι στιγμιαίο.
Πού ακούστηκε, σε ποιο άλλο νησί συμβαίνει, να θες για εισιτήριο 23+ € στο ΚΤΕΛ και 3 ώρες δρόμο πηγαινέλα, απ τα μαύρα χαράματα ως τα σουρουπώματα, για να κατέβεις στην πόλη από Σίγρι κι Ερεσόγια να γιατρευτείς στο Νοσοκομείοή να πας αεροδρόμιοή να πας λιμάνι ή να πηγαινοέρχεσαι σε υπηρεσίεςσε εφορία σε ουρές και αναμονές, σα νάσαι ο ραγιάς που βολοδέρνει αγόγγυστα(όσοι δουν στο διαδίκτυο τα δρομολόγια του υπεραστικού ΚΤΕΛ Λέσβου, θα φρίξουν)
Ποια δημοτική συγκοινωνία και ποια μέριμνα υπήρξε για την ύπαιθρό μαςΚαμία μέριμνα απολύτως…
Ποια ανταποδοτικότητα υπήρξε, στα δημοτικά τέλη και στους φόρουςΌλα χαράμι…γίνονται παχυλοί μισθοί για κηφήνες και χαραμοφάηδες και αέρας κοπανιστός, στη μαύρη τρύπα της «επικουρίας» των νεοπασάδων μας που επιμένουν να παριστάνουν τις «αρχές», σε λιτανείες και σε πανηγύρια στα χωριά …
Ας περισώσουμε όμως, έστω και τώρα,
κι ας ξαναφωτίσουμε έστω και τώρα…
ό,τι απέμεινε από το τσαλακωμένο “πρόσωπο της Λέσβου”.
Ας τα περιφρουρήσουμε ΤΩΡΑ αυτά τα θεμέλια,
να γίνουν ΤΩΡΑ θεμέλια γερά,
θεμέλια χτισμένα με ΑΞΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΗΘΟΣ.
Και να παραμείνουν από ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
αυτά τα θεμέλια, να παραμείνουν ΑΚΛΟΝΗΤΑ,
θεμέλια χτισμένα από χέρια πεντακάθαρα.
Από χέρια που δεν βρόμισαν ποτέ, με βρόμικο χρήμα.
ΧΕΡΙΑ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ,
όπως πεντακάθαρος ήταν πάντα
και κρυστάλλινος ήταν πάντα,
ο “πανάρχαιος λυρικός σκοπός
από την πανάρχαια Λύρα της Λέσβου μας”.
Αυτήν την βουβή επί αιώνες *Πανάρχαια Λύρα* λαχταρούσαν να ξεθάψουν και τόλμησαν να περισώσουν οι άξιοι απόγονοι του Βενιαμίν, οι Πλωμαρίτες καραβοκύρηδες όταν το 1912 με κλεμμένη τη σφραγίδα της Δημογεροντίας έφυγαν για τον Μούδρο κ προσκάλεσαν τον Κουντουριώτη να έρθει με τον Στόλο να ελευθερώσει την Λέσβο…
Και για της ίδιας *Πανάρχαιας Λύρας* τη Δόξα, το Ήθος κ την Αρετή, παράτησαν τότε δουλειές και οικογένειες κι ήρθαν από την Αμερική τα παλικάρια της *Λεσβιακής Φάλαγγας*, που όλα τους ήταν παιδιά από τα χωριά της Λεσβιακής μας Περιφέρειας, ήρθαν για να πολεμήσουν ηρωικά στα βουνά του Κλαπάδου μας, δίπλα στον Ελληνικό στρατό…
Γι αυτήν την *Πανάρχαια Λύρα* ήρθαν και πολέμησαν και όχι για τα εφέ, τα μπεηλίκια, τα νταηλίκια, ούτε για τα ρουσφέτια, τα μπαξίσια και τα γιουρούσια στο ταμείο, που ακόμα Ζούν και Βασιλεύουν, δυστυχώς με την ψήφο μας…
Τα μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας όλα αυτά, τα ωραία-λυρικά, τα σημερινά…
Τι να λέμε τώρα. Υγεία κι Ελπίδα, ρε παιδιά,
Να ελπίζουμε γιατί αλλιώς χανόμαστε.
Κι αν το θελήσουμε και ό,ποτε το αποφασίσουμε…κάτι ελπιδοφόρο ίσως καταφέρουμε να γεννηθεί στην Λέσβο μας..
Εξαιρετικό το άρθρο του κ. Νέμτσα. Μια παρατήρηση Στρατή. Δεν ξέρω για ποιό λόγο αλλά στην εισαγωγή σου και στην προτροπή σου να διαβαστεί ολόκληρο το άρθρο, στο δικό μου τουλάχιστον iPad, πέφτει επάνω η φωτό του Ηφαιστείου και την κρύβει σε σημείο μάλιστα να μπερδευτώ και να προσπαθώ να συνδέσω το άρθρο που αναφέρεται στο Ηφαίστειο με την Ιστορική ωδή. Ευτυχώς στο κομπιούτερ του Γιώργου ήταν όλα καλά και μου λύθηκε η απορία.
Συμπέρασμα: Ή να σου πάρει καινούριο ή να ανταλλάξετε τις συσκευές σας!
❤️