Επισημάνεις και συμπληρώματα
από αναγνώστες μας
- Στα χρόνια τα παλιά κανένας δεν αναφέρονταν σε πιεστήρια. Όλοι τα έλεγαν “μπασκιά”.
- Τα σακκιά (τσπια) που έβαζαν στα μπασκιά μετά την ολοκλήρωση της συμπίεσης τα άδειαζαν στο μέσον του εργοστασίου, όπου σιγά – σιγά σχηματίζονταν ένας μικρός λοφίσκος από την ελαιοπυρήνα, πάνω στον οποίο στέκονταν οι παραγωγοί και παρακολουθούσαν το άλεσμα των ελιών τους.
- Η πυρήνα αποτελούσε το καύσιμο υλικό που καίγονταν στο μεγάλο καζάνι του ελαιοτριβείου για να σχηματιστεί ο ατμός που κινούσε τα μηχανήματα. Ο ατμός αυτός έβγαινε από τη σειρήνα του ελαιοτριβείου σηματοδοτώντας την έναρξη και τη λήξη των εργασιών κάθε μέρας αλλά και το μεσημέρι. Τα σφυρήγματα αυτά ήταν πολύ σημαντικά για τον χρονικό προσανατολισμό των ανθρώπων αφού ρολόγια δεν υπήρχαν και μοναδικό σημάδι για την ώρα αποτελούσε η θέση του ήλιου.
- Η κίνηση που παρήγαγε ο ατμός μεταφέρονταν στα μηχανολογικά τμήματα του εργοστασίου με μεγάλα και πλατιά λουριά. Κάτω από κάθε τέτοιο λουρί υπήρχαν τοποθετημένες σανίδες για προστασία των παρευρισκόμενων στην περίπτωση που έσπαζε κάποιο λουρί.
- Απαραίτητο σε κάθε ελαιοτριβείο το μεγάλο μαγκάλι, που έκαιγε πυρήνα, για να σπάει λίγο την παγωνιά αλλά και να ξεροψήνει το ψωμί που στη συνέχεια διαβρέχονταν στο λάδι για να προκύψει η πεντανόστιμη “καπύρα”.
-
Ευχαριστούμε για την παρέμβασή σας.
