Λύθηκε η απορία μας!

Στη χτεσινή παρουσίαση του νέου βιβλίου του Βασίλη Ψαριανού “Λεσβιακά Διηγήματα” είχαμε διατυπώσει την απορία γιατί ο συγγραφέας αναφέρει τους εικονιζόμενους στη φωτογραφία του οπισθόφυλλου αλλά όχι και αυτούς που φιγουράρουν στο εμπροσθόφυλλο. Υπήρξε μάλιστα απορία και αναγνωστών της σελίδας μας σχετικά με τα πρόσωπα αυτά.

Ο Βασίλης έσπευσε να διευκρινήσει ότι η φωτογραφία του οπισθόφυλλου ήταν “δανεική” και δεοντολογικά έπρεπε να αναφερθεί η προέλευσή της ενώ αυτή του εμπροσθόφυλλου ήταν από το δικό του αρχείο και δεν υπήρχε τέτοια υποχρέωση.

Μας έλυσε  και την απορία σχετικά με τα πρόσωπα που υπάρχουν, ένας απ’ τους οποίους μάλιστα είναι ο παππούς του. Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο να μας διηγηθεί:

”  Η φωτογραφία του εμπροσθόφυλλου είναι δικιά μου, οικογενειακή φωτογραφία. Είναι φωτογραφία του 1920. Είναι του παππού μου Βασίλη Ζαχαριάδη, πατέρα της μάνας μου, Μυτιληνιού μηχανικού, που ήρθε στο χωριό μας ως μηχανικός στην Παλιά Μηχανή, γύρω στο 1910.Στο διάστημα που δούλευε στο χωριό μας ( ήταν ειδικός και στις γεωτρήσεις- αντλιοστάσια πηγαδιών) παντρεύτηκε τη γιαγιά μου τη Μαριάνθη, η οποία πέθανε στο τρίτο της παιδί, όταν πήγε να σαραντίσει στην Παναγιά την Αγιασώτισσα και αρρώστησε από πνευμονία, γιατί κοιμήθηκε στο δάπεδο της εκκλησίας.

 Στα επόμενα χρόνια, μετά το θάνατο της πρώτης γυναίκας του, ο παππούς- άγνωστο για ποιο λόγο- βρέθηκε στον Ασώματο( με τα δυο ανήλικα παιδιά του, τον Κώστα και την Ειρήνη( το τρίτο πέθανε, νεογνό, μετά το θάνατο της μητέρας του), όπου δούλεψε στο εκεί ελαιοτριβείο ως μηχανικός. Εκεί ξαναπαντρεύτηκε την Ασωματιανή Αναστασία (τη γιαγιά μου Τασία, μητριά της μητέρας μου), με την οποία έκανε άλλα δυο παιδιά, τη Μαρία και τον Θόδωρο Ζαχαριάδη( πέθαναν πρόσφατα στην Αθήνα).Στη συνέχεια επανήλθε στη Βρίσα, όπου δούλεψε ως μηχανικός στα ελαιοτριβεία, ως το θάνατό του το 1938. Η φωτογραφία, λοιπόν, έχει βγει στον Ασώματο  και εικονίζονται σε αυτήν Ασωματιανοί φίλοι τού παππού μου Βασίλη. Ο παππούς μου είναι ο  όρθιος( δεξιά) με το ναυτικό καπέλο,» ενθύμιο» από τότε που υπηρετούσε ως μηχανικός στα «βαπόρια».”