Στο χωριό μας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα λειτουργούσαν αλευρόμυλοι με κινητήρια δύναμη το νερό (στον Αλμυροπόταμο) ή το πετρέλαιο. Με πετρελαιοκίνηση στο χωριό λειτουργούσαν οι αλευρόμυλοι του Καβουρή και του Μανώλα (έχει γίνει μουσείο από τον Θεολόγο Νικέλλη). Για όλους τους μύλους του χωριού υπάρχει εκτενής περιγραφή στο βιβλίο που εξέδωσε το Λύκειο Πολιχνίτου το 2008 ως αποτέλεσμα μιας σχολικής δραστηριότητας με τίτλο “Η Βιομηχανική Βρίσα του 20ου αιώνα”
Ο Μύλος του Καβουρή άρχισε να λειτουργεί το 1925 απ’ τα αδέλφια Στρατή και Χαράλαμπο Καβουρή και συνέχισε μέχρι τη δεκαετία του 80 απ’ το γιο του Στρατή, Λευτέρη. Το κλείσιμο του μύλου συνοδεύτηκε από την εγκατάλειψή του και τη μετατροπή του σε αποθήκη “παντός αχρήστου” Φέτος η κόρη του Λευτέρη Μαριάνθη και ο σύζυγός της Τάσος αποφάσισαν να καθαρίσουν την “κόπρο του Αυγείου” και να αναδείξουν σιγά-σιγά την παλιά αυτή παραγωγική μονάδα του χωριού.
Εικόνες απ’ τη μηχανή αυτή και πληροφορίες για τη λειτουργία της θα παρουσιάσουμε στο σημερινό (και σε επόμενα) σημειώματά μας.
