Από το αρχείο του Πάνου Γιαννάκα σταχυολογούμε μερικές πληροφορίες σχετικές με τις φορολογικές υποχρεώσεις των πολιτών τη δεκαετία του 1910-20
Στα παραγόμενα αγροτικά προϊόντα επιβάλλονταν φόρος 10%. Το φόρο αυτόν και μετά την απελευθέρωση νοίκιαζε από το κράτος ένας εισπράκτορας, ο οποίος κρατούσε 12,5% (2,5% η προμήθεια). Η μέτρηση των δημητριακών γινόταν με ειδικά δοχεία μέτρησης γνωστά ως “συνοίκια”
Οι φοροφυγάδες υπήρχαν πάντα. Όταν κάποιος παραγωγός απέκρυπτε τον καρπόν που παρήγαγε χωρίς να πληρώση το φόρο της “δεκάτης” και εντοπιζόταν αργότερα υποχρεώνονταν να πληρώσει τον φόρο σε διπλάσια ποσότητα (εδώ η ποσότητα μετρημένη σε οκάδες)
Ο φοροφυγάς δεν συμμορφώθηκε και γι αυτό την υπόθεση ανέλαβε ο έφορος Πλωμαρίου ο οποίος του ζητεί μέσα σε 8 μέρες να προσκομίσει τις τυχόν αντιρρήσεις του.
Και ληξιπρόθεσμες οφειλές υπήρχαν πάντα. Μόνο που δεν ρυθμίζονταν με δόσεις αλλά στέλνονταν το “μπιλιετάκι” να πληρωθούν μέσα σε 8 μέρες ειδάλλως θα εφαρμόζονταν τα “συγχωρούμενα” υπό του νόμου
Ένα ακόμα είδος φόρου ήταν ο δημόσιος φόρος ήταν αυτός της κτηματικής περιουσίας τον οποίο εισέπραττε από τους φορολογούμενους ο δημόσιος εισπράκτορας.
Ένας άλλος φόρος ήταν ο “διδακτικός” που πληρώνονταν στην Κοινότητα. Το ποσό ήταν μικρό (15 μόλις γρόσσια) αλλά ο εισπράκτορας είχε συγκεντρώσει ήδη 33974 γρόσσια για την Κοινότητα Πολιχνίτου.
