Το παρακάτω γράμμα, γραμμένο από ένα 16χρονο παιδί προς τον πατέρα του, ο οποίος έφυγε στην Αθήνα για δουλειά (ήταν χτίστης) και άφησε τη γυναίκα του με 4 παιδιά (το μεγαλύτερο 16 χρονών) και μια πληθώρα αγροτικών εργασιών μας δείχνει πως περνούσαν τα καλοκαίρια τους οι άνθρωποι (παιδιά και ενήλικες, άντρες και γυναίκες) πριν μερικές δεκαετίες στο χωριό μας.
Η σύγκριση με το σήμερα είναι καταλυτική. Τεμπελιάσαμε πολύ σε σχέση με τους γονείς και τους παππούδες μας!
Εν Βρισά 29 Ιουνίου 1924
Σεβαστέ μοι πάτερ χαίρε
Για την ώρα είμαστε όλοι καλά. Πήραμε το θυμωμένο γράμμα σου και στενοχωρηθήκαμε πάρα πολύ γι αυτά που μας γράφεις. Δεν πρέπει να θυμώνεις αλλά να συλλογιστείς τις δουλειές που άφησες και έφυγες και εξάλλου εγώ σε έγραψα όταν έφυγα από το Πλωμάρι. Αφ’ ότου ήλθα μια μέρα δεν κάθισα ούτε καθημερινή ούτε σχόλη ακόμα, και συ μας γράφεις «υπάλληλος και τα ρέστα»… ενώ μπορεί να ξεκουράζεσαι εσύ και μια ώρα την ημέρα ενώ ημείς ούτε λεπτό.
Να τσαπίσουμε 4 μέρες το «λιβάδι» μόνο με τη μητέρα μου γιατί ο Στρατής εξητάσθησαν στις 20 Ιουνίου. Ύστερα να ξεντιπιάσουμε τον «Αγιαστράτγο» και το «λιβάδι» άλλες 4 μέρες και ακόμα έχουμε ξεντίπιαστο. Την περασμένη εβδομάδα δηλαδή από 21-25 Ιουνίου πήγαμε στο θέρος. Τα θερίσαμε μαζί με το θείο Στέλιο. Είχε αυτός το «Χουχλατσάρ» και το «Τγα» Ήλθε αυτός και η θεια Μυρσινιό με δυο γαϊδάρους. Αλλά θερίσαμε τα δυο δικά τους και την «Αγριλιά» τη δική μας κι έπειτα έφυγε στον καπνό επειδή είχε ανάψει το φύλλο. Μόνο έστειλε τη Φραγκούλα στη «Λιβανή» μια μέρα και θέρισε. Το Σάββατο έδενα μόνος μου (δεμάτια) φόρτωνα και κουβαλούσα τέσσερα-τέσσερα γιατί είναι μεγάλα στο Παλιόπυργο. Έκανα 7 στράτες ήτοι κουβάλησα το «νταπάνι» το οποίο έκοψε 12 δεμάτια και το «δεντρολίβανο» που έκοψε 16. Το άλλο δεν πρόφθασα. Σηκωνόμαστε την Κυριακή με τη μητέρα και κουβαλήσαμε τα απ’ εδώ 23 δεμάτια γιατί μας είπε ο θείος μου ότι ο καπνός στον Άγιο Στρατ’γο έφθασε.
Σήμερα πήγαμε και κόψαμε ένα φορτίο. Φύλλο όμως, λαχανίδα. Έγινε σαν του Μαργαρίτη. Σ’ έχει ένα κέφι, μα τι! Ως τώρα κόψαμε απ’ αυτόν 60 βέργες. Υπολογίζουμε ότι σ’ αυτό το πάρσιμο τώρα θα πιάσουμε τις 120. Το «λιβάδι» από βδομάδα θα του δώσουμε δεύτερη τσάπα. Είναι κι αυτό καλό. Η «Αγριλιά» έκοψε 55, έχει και μαξούλι. Τα φασούλια τα σπείραμε, θέλουν κι αυτά τσάπα. Τι να πρωτοκάνουμε κι εγώ δεν ξέρω. Απ’ το λάδι δώκαμε μόνο 25 λαγίνια προς 111 δραχ για να περάσουμε. Αυτές είναι οι δουλειές. Όταν ήλθε η μητέρα ήταν άρρωστη τρεις μέρες απ’ τη στεναχώρια της και τώρα πάλι π’ έγραψες στεναχωρήθηκε γιατί τι θα πρωτοδεί; Αμπέλι, χωράφια, καπνά, φασούλια; Εγώ θα περιμένω γράμμα σου για το ταξίδι. Στο ενδεικτικό πήρα 9, ήλθα πρώτος στην τάξη. Αυτά σου γράφω με βία
Ο υιός σου. Χαιρετίσματα
Ο δεκαεξάχρονος επιστολογράφος είναι ο αείμνηστος δάσκαλος Κώστας Τσέλεκας, μαθητής στο Γυμνάσιο Πλωμαρίου. Αντιγραφή της επιστολής από χειρόγραφο του δασκάλου.
Δάσκαλος –Μαθητής
Στην πορεία της ζωής μου μέχρι σήμερα βρέθηκα πολλές φορές στην θέση του μαθητή.
Και κατά συνέπεια βρέθηκα αντιμέτωπος με την ομορφιά καθώς και των δυσκολιών που απορρέουν από μια τέτοια σχέση.
Από την στιγμή που γεννιόμαστε και κατά την διάρκεια της ζωής μας συναντούμε πολλούς δασκάλους στο πνευματικό μας μονοπάτι. Αυτοί χωρίζονται στους Τυπικούς και στους Άτυπους.
Τυπικοί δάσκαλοι είναι οι γονείς, οι συγγενείς, δάσκαλοι στο σχολείο, καθηγητές, εκπαιδευτές, συγγραφείς, άνθρωποι που μιλούν μέσα από άρθρα, βιβλία, κινηματογραφικά έργα.
Άτυποι είναι οι δάσκαλοι τους οποίους επιλέγουμε συνειδητά για μικρό ή και για μεγαλύτερο διάστημα.
Γιατί όμως χρειαζόμαστε έναν δάσκαλο?
Η εμπειρία μου έδειξε ότι με τα μάτια μας μόνο δεν μπορούμε να «δούμε» τον εαυτό μας. Μέσα από έναν καθρέπτη βλέπουμε πιο εύκολα τους φόβους, τα μπλοκαρίσματα ,τις περιοχές που χρειάζονται θεραπεία.
Μέσα από τον δάσκαλο ,μέσω παρόμοιων σχέσεων φωτίζεται το δικό μας θέμα. Το συνειδητοποιούμε πιο εύκολα και έτσι οδηγούμαστε στην συναισθηματική θεραπεία.
Κάποιοι νομίζουν ότι επειδή έχουν απευθείας προσωπικές συζητήσεις με την ανώτερη δύναμη και τον ανώτερο εαυτό τους ένας δάσκαλος δεν τους είναι απαραίτητος για την πνευματική τους εξέλιξη.
Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο Ανώτερος εαυτό μας καθώς και η Ανώτερη Δύναμη μπορούν εφόσον έχουμε ισχυρή σύνδεση και πιστεύω να μας δώσουν απαντήσεις και οδηγίες που χρειαζόμαστε για τον τρόπο που θα περπατήσουμε στο μονοπάτι της Αλήθειας μας.
‘Όμως χωρίς την βοήθεια και την εξάσκηση από έναν δάσκαλο ίσως να μην μπορούμε να γειώσουμε τεχνικές και γνώση στην σωστή τους θέση στην καθημερινή ζωής μας.
Ένας πνευματικός δάσκαλος μας δείχνει τον τρόπο να βαδίσουμε και να βρούμε τον Δρόμο για την προσωπική μας εξέλιξη. Μας βοηθάει να εξερευνήσουμε ένα ξένο περιβάλλον που δεν το γνωρίζουμε .Είναι ένας έμπιστος οδηγός, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Εμείς καλούμαστε να δράσουμε, να κινηθούμε, να διαλέξουμε κατεύθυνση και να επιλέξουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε.
Ένας δάσκαλος δεν είναι και απαραίτητα ένας πνευματικός δάσκαλος. Χρειάζεται να έχει την ικανότητα και να γνωρίζει πώς να συντονίζει και να εκπαιδεύει τους άλλους .
Οι δάσκαλοι μπορούν να γίνουν πνευματικοί δάσκαλοι εφόσον συνεχίσουν να δουλεύουν πάνω στην προσωπική τους ανάπτυξη και εξέλιξη.
Πολλοί αναζητούν να επωφεληθούν από τον εσωτερισμό για να πετύχουν π.χ. κέρδη σε χρήματα ,θέση, κύρος ,αγάπη κλπ.
Καθετί ανθρώπινο έχει τέλος οπότε είναι και μη τέλειο, Ατελές. Το να απαιτούμε τελειότητα δείχνει έλλειψη γνώσης της ανθρώπινης φύσης.
Όταν εκπαιδεύουμε άλλους θα πρέπει να επαναλαμβάνουμε ότι ίσως αύριο να υπάρχουν καλύτερες τεχνικές.
Ενας πνευματικός δάσκαλος προκαλεί τους μαθητές του να αμφισβητούν κάθε απόψή του και πιστεύω του ώστε να γίνουν ανεξάρτητοι και να αναπτύξουν έναν υπεύθυνο τρόπο σκέψης.
Κατά συνέπεια δεν απαιτούν «τυφλή πίστη». Σκοπός του κάθε δασκάλου είναι να προάγει την ανθρώπινη εξέλιξη και όχι να κατοχυρώσει και να περάσει τα προσωπικά του «θέλω» μέσω των ανθρώπων που διδάσκει.
«Πίνουμε» και από άλλες πηγές. Μαθαίνουμε και από άλλους δασκάλους.
Ενας πνευματικός δάσκαλος βοηθάει μέσα από την βαθιά του αγάπη και τα ειλικρινά του συναισθήματα τους μαθητές να αναπτυχθούν υπεύθυνα και να μεγαλώσει η συνειδητότητά τους ακόμα και αν είναι ενάντια των δικών του απόψεων.
Ο Μαθητής κερδίζει από μια μακρά εκπαίδευση. Οσο πιο βαθειά είναι η σχέση και η εμπιστοσύνη που εχει αναπτυχθεί τόσο πιο ουσιαστική η μεταμόρφωση.
Ποια είναι όμως η στιγμή που περνάμε στην φάση της «αποκοπής» από τον ενίοτε δάσκαλο?
Το κόψιμο της χορδής είναι απαραίτητο μετά από μια περίοδο 2-5 χρόνων για να μην υπάρχουν εξαρτήσεις.
Το τέλος μιας περιόδου πνευματικής εκπαίδευσης δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να διδαχθούμε.
Αφού κοπεί η χορδή υπάρχει η δυνατότητα μιας υγιούς ισόπλευρης συνεργασίας.
Οι πνευματικοί δάσκαλοι δεν προτείνουν λύσεις σε προβλήματα και δεν αναδεικνύουν αλήθειες. Αντίθετα ψάχνουν για πληροφορίες και δυνατότητες/ικανότητες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν πρακτικά ώστε να κάνουν τους άλλους να συνεχίσουν να αναπτύσσονται.
Δεν διαφημίζονται για τις καλύτερες τιμές τους αλλά με το ποιοι είναι και τι μήνυμα μεταφέρουν.
Δεν είναι δουλειά τους να δίνουν απαντήσεις αλλά να κάνουν ερωτήσεις.
Τέλος οι πνευματικοί δάσκαλοι δεν εκμεταλλεύονται τους μαθητές τους ούτε τους κάνουν να εξαρτώνται από αυτούς.
http://www.reikismile.gr/article3.htm
γραψε και κατι δικο σου….
Υπερηφάνεια
Η υπερηφάνεια του νου είναι η σατανική υπερηφάνεια, η οποία αρνείται το Θεό και βλασφημεί κατά του Αγίου Πνεύματος, γι’ αυτό και πολύ δύσκολα θεραπεύεται. Είναι ένα βαθύ σκοτάδι, το οποίο εμποδίζει τα μάτια της ψυχής να δουν το φως που υπάρχει μέσα της και που οδηγεί στο Θεό, στην ταπείνωση, στην επιθυμία του αγαθού.
Αντίθετα, η υπερηφάνεια της καρδιάς δεν είναι γέννημα της σατανικής υπερηφάνειας, αλλά δημιουργείται από διάφορες καταστάσεις και γεγονότα: πλούτο, δόξα, τιμές, πνευματικά ή σωματικά χαρίσματα (ευφυΐα, ομορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κ.λπ.). Όλα αυτά σηκώνουν ψηλά τα μυαλά των ανόητων ανθρώπων και γίνονται έτσι ματαιόφρονες, χωρίς όμως να είναι και άθεοι… Αυτοί πολλές φορές ελεούνται από το Θεό, παιδεύονται από τη θεία παιδεία και σωφρονίζονται. Η καρδιά τους συντρίβεται, παύει να επιζητεί δόξες και ματαιότητες, και έτσι θεραπεύονται.
Η πνευματική σας εργασία να είναι η εξέταση της καρδιάς σας. Μήπως φωλιάζει σ’ αυτήν σαν φαρμακερό φίδι η υπερηφάνεια, το πάθος που γεννάει πολλά κακά, που απονεκρώνει κάθε αρετή, που δηλητηριάζει τα πάντα. Σ’ αυτήν την εωσφορική κακία πρέπει να στραφεί όλη σας η φροντίδα. Μέρα και νύχτα να σας γίνει έργο αδιάλειπτο η έρευνά της.
Νομίζω ότι θα είναι αλήθεια αν πω ότι όλη η πνευματική μας φροντίδα συνίσταται στην αναζήτηση και εξόντωση της υπερηφάνειας και των παιδιών της. Αν απαλλαχτούμε απ’ αυτήν και θρονιάσουμε στην καρδιά μας την ταπεινοφροσύνη, τότε έχουμε το παν. Γιατί όπου βρίσκεται η αληθινή κατά Χριστόν ταπείνωση, εκεί βρίσκονται μαζεμένες και όλες οι άλλες αρετές που μας υψώνουν προς το Θεό.
Χριστιανική ευγένεια
Οι χριστιανοί έχουν χρέος, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, να γίνουν άγιοι και τέλειοι. Η τελειότητα και η αγιότητα χαράσσεται πρώτα βαθιά στην ψυχή του χριστιανού, και από εκεί τυπώνεται και στις σκέψεις του, στις επιθυμίες του, στα λόγια του, στις πράξεις του. Έτσι, η χάρη του Θεού που υπάρχει στην ψυχή ξεχύνεται και σ’ όλο τον εξωτερικό χαρακτήρα.
Ο χριστιανός οφείλει να είναι ευγενής προς όλους. Τα λόγια και τα έργα του να αποπνέουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στην ψυχή του, ώστε να μαρτυρείται η χριστιανική του πολιτεία και να δοξάζεται το όνομα του Θεού.
Αυτός που είναι μετρημένος στα λόγια, είναι μετρημένος και στα έργα. Αυτός που εξετάζει τα λόγια που πρόκειται να πει, εξετάζει και τις πράξεις που πρόκειται να εκτελέσει, και ποτέ του δεν θα υπερβεί τα όρια της καλής και ενάρετης συμπεριφοράς.
Τα χαριτωμένα λόγια του χριστιανού χαρακτηρίζονται από λεπτότητα και ευγένεια. Αυτά είναι που γεννούν την αγάπη, φέρνουν την ειρήνη και τη χαρά.
Αντίθετα, η αργολογία γεννάει μίση, έχθρες, θλίψεις, φιλονικίες, ταραχές και πολέμους.
Ας είμαστε λοιπόν πάντοτε ευγενείς. Ποτέ απ’ τα χείλη μας να μη βγει λόγος κακός, λόγος που δεν είναι αλατισμένος με τη χάρη του Θεού, αλλά πάντοτε λόγοι χαριτωμένοι, λόγοι αγαθοί, λόγοι που μαρτυρούν την κατά Χριστό ευγένεια και την ψυχική μας καλλιέργεια.
http://www.impantokratoros.gr/agios_nektarios_didaxes.el.aspx
μηπωσ ησουν και εσυ στο αγιο οροσ
Από την μνήμη των παρελθόντων και από την πείρα των παρόντων διδασκόμαστε για το μέλλον.
Όποιος γεύτηκε την γλυκύτητα του λόγου του Θεού και τον πρόδωσε, μοιάζει μ’ εκείνον που άλλαξε το πολύτιμο διαμάντι μ’ ένα χρωματιστό γυαλί.
Μια έφοδος του ένθεου δεν μπορεί να φέρει κακό, αν εμείς έχουμε όπλο την πίστη.
Η θεία βοήθεια από τη μια και η θέλησή μας από την άλλη φέρνουν την νίκη κατά του πονηρού.
Ο Θεός δεν εξετάζει τον άνθρωπο μερικώς, αλλά συνολικώς, για να σου διδάξει την αμεροληψία.
Η μολυσμένη ατμόσφαιρα και η κακία έχουν ένα κοινό σημείο: η μία μολύνει το σώμα και η άλλη την ψυχή.
Διατήρησε αγνή την ψυχή σου σαν το πολυτιμότερο κεφάλαιο στη ζωή σου.
Οι μέλισσες ούτε σε όλα τα άνθη πλησιάζουν ούτε προσπαθούν να τα σηκώσουν ολόκληρα, αλλά παίρνουν ό,τι τους είναι χρήσιμο και φεύγουν.
Η ψυχή μας εξομοιώνεται με όσα σπουδάζει και πράττει και με όσα αισθάνεται, σύμφωνα με την κατεύθυνση που της δώσαμε.
Όπως οι ληστές κρύβονται στα σκιερά μέρη για να ληστέψουν περαστικούς, έτσι και ο διάβολος κρύβεται στις απολαύσεις για να κυριεύσει την ψυχή μας.
Η κακία μοιάζει πολύ με την ατμόσφαιρα που μολύνει, όταν έχει δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις.
Από το πλήθος των ανομιών μας και η φύση ακόμα στενάζει και έφυγαν από τα φυσικά τους όρια οι περιοχές του χρόνου.
Φύλαξε την πίστη σου προς τον Κύριο, όπως το κογχύλι το σώμα του από τον κίνδυνο.
Όπως τα αρπακτικά πουλιά έγιναν τροφοδότες και φύλακες του Ηλιού, έτσι και οι ασθένειες μας τροφοδοτούν την ελπίδα της αιώνιας ζωής.