Η οικογένεια του Στρατή Νικέλλη, αντί για στεφάνι, στη μνήμη της Μαρίας Τσέλεκα πρόσφερε στον Πολιτιστικό Σύλλογο Βρίσας “Άγιος Κωνσταντίνος” το ποσό των 30€.
Ο Σύλλογος ευχαριστεί, εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους της και εύχεται η θανούσα να είναι αναπαυμένη.
Στη μνήμη της Μαρίας, η οποία κηδεύεται αύριο Δευτέρα, αντί για στεφάνι, η Κάτια και ο Βαγγέλης Καβρός πρόσφεραν στον μουσικό κουμπαρά της Βιβλιοθήκης το ποσό των 100€.
Η Βιβλιοθήκη ευχαριστεί και εύχεται να είναι αναπαυμένη
Χτες και προχτές, μέχρι σήμερα το πρωί, κατά διαστήματα έβρεχε με πολύ αδύναμο ρυθμό.
Συνολικά όλες αυτές τις βροχερές μέρες της βδομάδας που πέρασε μαζέψαμε 22 χιλιοστά στο βροχόμετρο έτσι ώστε συνολικά (από 1η Σεπτεμβρίου και μετά) να έχουμε 1,5 ίντσα.
Υπενθυμίζουμε ότι για την ποσότητα της βροχής που σταδιακά έχουμε μπορείτε να ενημερώνεστε από την αρχική σελίδα μας επιλέγοντας “ο καιρός στην περιοχή μας” και στη συνέχεια “βροχοπτώσεις 2024-25”. Αν θέλετε να κάνετε σύγκριση με προηγούμενες χρονιές θα επιλέγετε “στατιστικά βροχοπτώσεων προηγούμενων ετών”
Αύριο Δευτέρα, στις 3.00 το μεσημέρι, θα γίνει η κηδεία της Μαρίας Τσέλεκα, στην Ζωοδόχο Πηγή, στο χωριό μας.
Έφυγε από τη ζωή η Μαρία Καλατζή-Τσέλεκα, πολύ πρόωρα, αφού η επέλαση της ασθένειας υπήρξε ταχύτατη. Απ’ την ανεμελιά της καλοκαιρινής παρέας στο μεγάλο ταξίδι που γέμισε πόνο τις ψυχές των παιδιών της και θλίψη σε όλους τους χωριανούς.
Ολόθερμα συλλυπητήρια στην οικογένεια της κόρης της Μυρσίνης, στον γιο της Ανδροκλή, που δεν έφυγε ούτε στιγμή μακριά της όλο το διάστημα της απέλπιδας προσπάθειας για κάτι καλό, στην οικογένεια του αδελφού της Στρατή και σ’ όλους τους συγγενείς της.
Η κηδεία της θα γίνει μάλλον την Δευτέρα.
Επιθυμία των παιδιών της είναι αντί για στεφάνια να ενισχυθούν το Δημοτικό σχολείο και η Βιβλιοθήκη του χωριού μας.
Σήμερα το απόγευμα στις 5.00 όποιο παιδί ενδιαφέρεται για το σκάκι να προσέλθει στο κοντέινερ στα Βατερά όπου θα περιμένει ο Γιώργος Κολιόπουλος για συνεννόηση και μαθημα
Ένα αναλυτικό ρεπορτάζ του emprosnet.gr, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, αναφέρεται στα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται όταν ανάβουμε (από αύριο 16 Νοε) φωτιές στα χωράφια και στις αυλές.
Να σημειωθεί ότι αν προκληθεί πυρκαγιά ο υπαίτιος διώκεται ποινικά και του επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο έστω και αν δεν απαγορεύονται οι φωτιές πια.
Χτες και προχτές ήταν “βροχερός”.
Η συνολική ποσότητα που πήραμε ήταν κάτι λιγότερο από 2 χιλιοστά. Ναι δύο χιλιοστά.
Τίποτα και καθόλου, στην απλοελληνική!
Σήμερα Παρασκευή, μέχρι τώρα, έχουμε μια υπέροχη λιακάδα. Καλά θα ήταν να έλειπε και να είχαμε βροχή, αλλά με βοριαδάκι βροχή δεν έρχεται. “Άμα δεν βροντήξ’ ο Κουκβάς, βροχή δεν έχουμε”, έλεγαν οι παλιότεροι. Δηλαδή μόνο οι νοτιοδυτικοί άνεμοι μας φέρνουν εδώ βροχή.
Ελπίζουμε και …οψόμεθα!
Η Ελένη, η Μαρία, η Γεωργία και ο Χαράλαμπος, νέοι άνθρωποι με όρεξη για δουλειά και συνακόλουθη προκοπή, ξέρουν να εκτιμούν την προσφορά των μεγαλύτερων σ’ αυτούς, πόσο μάλλον της πολυαγαπημένης τους γιαγιάς, Ελένης Προκοπίου, και γι αυτό η απώλειά της τα πόνεσε.
Ως ελάχιστη έκφραση του σεβασμού και της αγάπης τους προς αυτήν θέλησαν να τιμήσουν τη μνήμη της προσφέροντας 200€ στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού μας.
Το σχολείο τα ευχαριστεί θερμά και νοιώθει πιο έντονα αυτήν την προσφορά επειδή, ειδικά τα κορίτσια, δεν είχαν την ευκαιρία να φοιτήσουν σ’ αυτό.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Και αυτές που μένουν και αυτές που φεύγουν οι μοίρες πάντα μ’ απονιά τις δέρνουν….
Ανάθεμα στον αίτιο…
Μια φευγαλέα ματιά στο πρόσωπο της.
Δεν θέλει να το κοιτάζει, σαν άγνωστο της φαίνεται.
Γέρικο και ρυτιδιασμένο. Κι ας είναι ακόμα νέα.
Κάθε ρυτίδα της ένας καημός και δάκρυα.
Πολλά δάκρυα μοναχικά, κρυμμένα από τούς άλλους.
Πρέπει να κρύψει τα σημάδια.
Τις μελανιές. Δεν αντέχει να βλέπει.
Δυο χτενισιές στα γρήγορα. Η χτένα γεμάτη άσπρες τρίχες.
Της πέφτουν. Τα μαλλιά της.
Πού πήγαν οι πλούσιες μπούκλες;
Που πήγαν οι φυσικές ανταύγειες από το φως του ήλιου;
Που πήγαν τα καλοκαίρια της;
Φθινόπωρο και χειμώνας η ζωή της.
Και ας είναι καλοκαίρι.
Είναι η σκοτεινιά μέσα της.
Και οι μελανιές στο πρόσωπο και στην ψυχή της.
Αυτά που ο ήλιος δεν φτάνει να τα διαλύσει.
Κοιτάζεται τόση ώρα στον καθρέφτη χωρίς να βλέπει.
Αφαιρέθηκα σκέφτεται.
Μόνο στα μάτια της τώρα που τα προσέχει υπάρχει ακόμα
μια μικρή αχτίδα. Λίγο φως.
Στα πλάγια τους οι ρυτίδες ακτινωτά φτιάχνουν ένα ολόκληρο ήλιο.
Τον δικό της ήλιο.
Μόνο που δεν ζεσταίνει.
Φοβάμαι αλλά θα φύγω…
