Κάτω από τον Πλάτανο…

Με τις ψιλοβροχές που είχαμε τις τελευταίες μέρες (σήμερα 7 χιλιοστά μέχρι τις 2.00) ξεπεράσαμε τις 11.00 ίντσες στα Βατερά. Με το κούτσα-κούτσα που πηγαίνουμε φαίνεται ότι θα έχουμε και πάλι μια πολύ κακή χρονιά.

Μακάρι να υπάρξει διάψευση!

Σύμφωνα με ενημέρωση που είχαμε, μεθαύριο Τετάρτη, 19 του μήνα, από τις 8.00 το πρωί ως τις 2.30 το μεσημέρι θα γίνει διακοπή στην ηλεκτροδότηση στο τμήμα των Βατερών από το Θάλασσα μέχρι το Ειρήνη.

Στην εκπομπή της ΕΡΤ “Περίμετρος” θα μεταδοθεί σήμερα Δευτέρα συνέντευξη που παραχωρεί τώρα ο ιερέας του χωριού μας στον ναό της Ζωοδόχου Πηγής.

Η εκπομπή μεταδίδεται από την ΕΡΤ3 από τη 1.00 ως τις 2.00 το μεσημέρι.

Με την υποψία μηνιγγίτιδας να σκιάζει την παιδική της αθωότητα, ένα 7χρονο κοριτσάκι από  την Λέσβο δίνει τη δική του μάχη. Με υψηλό πυρετό και σπασμούς, εισήχθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης, όμως οι γιατροί δεν είχαν χρόνο για αναμονή—η κατάσταση απαιτούσε άμεση δράση.

Μέσα στη νύχτα, ένα C-130 σκίζει τον ουρανό, μεταφέροντάς την με αγωνία και ελπίδα στην Αθήνα, εκεί όπου οι ειδικοί θα δώσουν τον δικό τους αγώνα για να την κρατήσουν ασφαλή. Μαζί της ταξιδεύουν οι προσευχές και οι ευχές όλων μας—να ξεπεράσει αυτή τη δοκιμασία και να επιστρέψει σύντομα στην αγκαλιά της οικογένειάς της, γεμάτη ζωή και χαμόγελα.

…καλοκαίρι θα μυρίσει!

Με αφορμή την εξαιρετική παρουσίαση του χωριού μας από τον Λεσβοκλή γεννιούνται στον καθένα χωριανό αναμνήσεις , προβληματισμοί, σκέψεις και σχεδιασμοί.

Για μένα, και πιστεύω και σε άλλους συνομηλίκους μου της 8ης δεκαετίας, η γενιά μας είναι τυχερή επειδή:

• Στα τόσα χρόνια της ζωής μας δεν ζήσαμε πόλεμο.
• Ζήσαμε σε δυο διαφορετικούς κόσμους. Δεν τους παρακολουθήσαμε ως ένα ντοκυμαντέρ αλλά τους ζήσαμε.
• Ζήσαμε τη φτώχεια, το φαγητό κατάχαμα στον “σοφρά”, το περισσευούμενο φαγητό στο “φανάρι”, το νερό στο πήλινο κανάτι από γειτονικό πηγάδι. Το πλουσιότερο κολατσιό 2-3 σύκα και καμιά βουτιά στον “παχνιώτη” με τον καβουρμά, με έπαθλο κανένα κοκαλάκι με λιγοστό κρέας.
• Ζήσαμε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και επομένως χωρίς καμιά ηλεκτρική συσκευή. Η μετακίνηση γίνονταν με το δίποδο και σπάνια με το γαϊδουράκι. Δέκα χιλιόμετρα τη μέρα ποδαρόδρομο για να πάμε στο γυμνάσιο, να μάθουμε γράμματα, να γίνουμε “άνθρωποι”, κατά την πατρική συμβουλή.
• Ξυπόλυτοι το μισό χρόνο και με το ένα και μοναδικό ζευγάρι παπούτσια στραπατσαρισμένα με περιοδικές επισκέψεις στον τσαγκάρη, τον υπόλοιπο. Τα ρούχα χιλιομπαλωμένα και τα περισσότερα απ’ αυτά υφαντά στον σπιτικό αργαλειό.
• Τα γόνατα σχεδόν πάντα με “κάπαλα” απ’ τα χτυπήματα στα παιχνίδια στους γύρω λόφους, με λίγη “σουλφαμιδόσκονη” στην καλύτερη περίπτωση για γιατρικό. Αντί για φάρμακα ματζούνια.
• Ζήσαμε σε ένα κόσμο χωρίς πλαστικές ύλες και με συνηθέστερο απορρυπαντικό το σπιτικό σαπούνι. Είδαμε το αεροπλάνο να πετάει χαμηλά και να σκορπίζει διαφημιστικά χαρτιά για το πρώτο συνθετικό απορρυπαντικό, το “κλιν”.
• Ζήσαμε χωρίς τηλεόραση και χωρίς ραδιόφωνο, με μοναδικό ρολόι αυτό του καμπαναριού που το ενίσχυαν η “μπουρού” του ελαιοτριβείου και η σχολική καμπάνα για τους μαθητές.
• Ζήσαμε σε ένα κόσμο με πολλές θρησκευτικές τελετές στις οποίες γέμιζαν οι εκκλησίες ασφυκτικά.

Και σε λίγα μόνο χρόνια φτάσαμε σε έναν άλλο κόσμο, πιο πλούσιο και χλιδάτο απ’ τα πιο φανταστικά όνειρα. Τον κόσμο του σήμερα.

Για τους νεότερους ο κόσμος του δικού μας χτες αποτελεί ένα παραμύθι, που οι εικόνες του Λεσβοκλή ζωντανεύουν, όπως οι ζωγραφιές στα παιδικά παραμύθια.

Για τους περισσότερους απ’ τους μεγαλύτερους οι ευκολίες της τεχνολογίας μόλις που τους ακουμπούν μέσα από μια ομιλία στο κινητό και μια περιήγηση στο facebook.

Η τυχερή γενιά, της οποίας φυσικά τα χρονολογικά όρια δίνονται στο περίπου, γεύτηκε την εξέλιξη του πολιτισμού και της τεχνολογίας που συνέβη με καταρρακτώδη ρυθμό και την αξιοποίησε σε σημαντικό βαθμό για τη βελτίωση και διευκόλυνση της ζωής της.

Βέβαια η εξέλιξη αυτή δεν έγινε χωρίς κανένα κόστος. Για παράδειγμα σήμερα κανένας γονιός δεν λέει στο παιδί του “διάβαζε για να γίνεις άνθρωπος”. Και η κατανάλωση επιτρεπόμενων και απαγορευμένων ψυχότροπων ουσιών βρίσκεται στο φόρτε της.

Η γενιά μας έχοντας νοιώσει στο πετσί της τη φτώχεια και τη στέρηση μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη σημερινή ευμάρεια. Γιατί γνωρίζει ότι η ζωή είναι πολυπρισματική. Και η σημερινή ευμάρεια δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Διευκρίνηση: Φτώχεια υπάρχει και σήμερα και ίσως να είναι πιο επώδυνη από αυτή των παραπάνω γραμμών, επειδή η ψαλίδα ανάμεσα σε όσα διαθέτει ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού και όσα διαθέτει ένα άλλο είναι χαοτική. Η αναφορά στις παραπάνω γραμμές στη φτώχεια πρέπει να λογιστεί ως φτώχεια γενικά των διαθέσιμων αγαθών ανεξάρτητα από πρόσωπα και βαλάντια.

Για την αυριανή ημέρα!

Κάποτε ήμουνα δεκάξι!

Χαμογέλα

Πώς να ξεχάσω το μικρό μου γειτονάκι

στο σπίτι μέσ’ τις καλαμιές;

Εκεί στο νησί, στην παραλία.

Το σαντούρι που συνόδευε

το πρωινό τραγούδι της;

Το λυγερό κορμάκι;

Τα μάτια τα λαμπερά;

Το όμορφο πρόσωπο;

Το γάργαρο γέλιο;

Το δέρμα το ηλιοκαμένο;

Τα πόδια που πετούσαν 

στην πίστα του χορού;

Το κέφι και την λαχτάρα για ζωή;

Την λαχτάρα για την αγάπη;

Έφυγε το καλοκαίρι και μαζί του το αγόρι 

που της πήρε τα φιλιά της.

Έφυγε για την πολιτεία.

Μαζί και ο πρώτος έρωτας.

Μαζί και η πρώτη αγάπη.

Κι ούτε ένα μήνυμα.

Τώρα η αίσθηση της λησμοσύνης

τα σκεπάζει όλα με θλίψη. 

Η φωτεινή αύρα θόλωσε γύρω της.

Βουβάθηκε το σαντούρι.

Και ο καθρέφτης κάθε μέρα να της λέει:

Δεν είσαι η ομορφότερη.

Δεν είσαι πια η αγαπημένη..

Άλλες γεύονται τα φιλιά του.

Και ο καιρός περνάει…

Κι ούτε ένα μήνυμα.

Χειμώνιασε.

Και σήμερα, του Αγίου Βαλεντίνου.

Τ’ Αγιού τού έρωτα και της αγάπης.

Πού νά ‘ναι;

Με ποια νά ‘ναι;

Βλέμμα σκοτεινιασμένο.

Δάκρυα κυλούν στα χλωμά μάγουλα.

Κρατά σφιχτά στη χούφτα της 

το κοχυλάκι που της χάρισε.

Το μόνο που της έμεινε από κείνον.

Σήκω νύψου κοριτσάκι.

Το σαντούρι περιμένει.

Θε νά’ ρθουν κι άλλοι έρωτες.

Θε νά’ ρθουν κι άλλα καλοκαίρια.

Μόλις μπήκες στα δεκάξι.

Χαμογέλα.