Η μια η κουβέντα φέρνει την άλλη. Με τη λέξη “έμπορας” θυμήθηκα τον τυφλό Στρατή από τον Πολιχνίτο, που ερχόταν με τα πόδια και περιδιάβαινε τις γειτονιές διαλαλώντας τις πραμμάτιες του “κθαρέλ(ι), φρουκαλιές, ιλβάν(ι) …” που τις είχε μέσα σε μια χαρτόκουτα από γάλατα ΝΟΥΝΟΥ.
Ένα σωρό περιστατικά έρχονται στο νου για το Στρατή. Θα αναφέρω ένα: Χρονιάρες μέρες, όπως αυτές που έρχονται, και κάποιες γυναίκες ήθελαν να του δώσουν για ενίσχυση λίγα χρήματα, από αυτά που δεν είχαν. Και ο περήφανος Στρατής: ” ‘Οχ(ι), φχαριστώ. Γω είμι έμπουρας”
Ευτυχώς έφυγε (πριν από χρόνια) νωρίς, και πιστεύω εκεί που βρίσκεται να μη μάθει ότι 117 βουλευτές ζητάνε χιλιάδες € αναδρομικά και από 10.000 για ψυχική οδύνη!!!
