Μεγάλο πράγμα να πεθάνεις και να σε θυμούνται. Να σε θυμούνται και να συγκινούνται. Να συγκινούνται όχι γιατί πέθανες αλλά γιατί έζησες, σαν ήρωας. Ήρωας της ζωής.
Το προηγούμενο σχόλιο μας έδωσε την
αφορμή να μας μεταφέρει ο γιατρός Κώστας πληρέστερα την πραμάτεια του και να μας στείλει τις φωτογραφίες του ένας άλλος Κώστας, ο Σταυρινός. (πρέπει να σκανάρεις καλύτερα Κώστα)
– Σπίρτα, λβαν’ τσιρέλια για τ’ Παναγιά, φρουκαλιές τσι φρουκαλέλια για τ’ χρεία. Παραμάνες, παραμανάκια, φουρκέτες, ευκάλυπτο για το λαιμό, ρολ, κλιν και σκουν για τς’ ψείρεις….!” Στρατής, αυτός που έκανε τη δυστυχία χαρά”.
