O Π. Αναγνώστου θυμάται!

Ασκολσιούμ τσιβιρινέ …(συνέχεια)

 Πριν πάρει το ταξίδι του γυρισμού την επομένη, θυμήθηκε ότι είχε μια παραγγελιά από το γείτονά του, ορθόδοξο παπά: να του αγόραζε ένα καινούργιο ράσο « το ίδιο μπόι έχουμε, του είπε, δοκίμασέ το πάνω σου και άμα σου κάνει αγόρασέ το.»

Έτσι και έκανε, αφού ρωτώντας βρήκε το μαγαζί που πουλούσε τέτοια είδη. Αφού το φόρεσε και του πήγαινε, του ήρθε η ιδέα να μην το βγάλει και να το πάρει σε δέμα αλλά να το βγάλει μια και καλή στο κατάλυμά του. Στη συνέχεια καθώς είδε ότι είχε 2-3 ώρες για ‘σκότωμα’ πήρε στην τύχη ένα δρόμο για να γνωρίσει καλύτερα την πόλη. Πέντε η ώρα το απόγευμα και από το κοντινότερο τζαμί ακούει τον ιμάμη να καλεί τους πιστούς του στην απογευματινή προσευχή.

Ακολουθώντας τα αντανακλαστικά του πιστού μουσουλμάνου, μπήκε στο τζαμί και γονάτισε δίπλα στους ομοθρήσκους του, συμμετέχοντας στην κοινή προσευχή. Μόλις τελείωσε και ανασηκώθηκαν όλοι οι προσευχόμενοι εκείνοι που βρέθηκαν δίπλα του, διαπίστωσαν κατάπληκτοι ότι δεν ήταν δικός τους ( μουσουλμάνος). Πολύ χειρότερο δε ακόμα, ήταν λειτουργός των απίστων, όπως δήλωνε το ράσο. Χύθηκαν αμέσως απάνω του (να του βγάλουν τα μάτια ) για την ύβρη προς το θεό τους. Εκείνος, τότε μόνο συνειδητοποίησε τη μεγάλη γκάφα του, τι να έκανε όμως; Για να διορθώσει τα πράγματα, αφού  χρόνος για εξηγήσεις (χώρια που δεν θα γίνονταν πιστευτές) δεν υπήρχε. Ο Θεός  (ποιος απ΄ όλους δεν ξέρω!)τον φώτισε και άρχισε να φωνάζει με όλη τη δύναμη του « Ο Αλλάχ, ο Αλλάχ με φώτισε καθώς περνούσα μπροστά από το τζαμί. Ο Μωάμεθ εμφανίστηκε μπροστά μου και μου ‘πε να αφήσω το Θεό που υπηρετούσα μέχρι τώρα και να πιστέψω στον αληθινό Θεό και να μπω αμέσως στο τζαμί , να τον προσκυνήσω…»

Όλα άλλαζαν για τους εξαγριωμένους μουσουλμάνους που τον περιτριγύριζαν.(έτοιμοι να τον φάνε)

« Θαύμα! Θαύμα! Άρχισαν να φωνάζουν…Ο Μωάμεθ ο ίδιος κατέβηκε και έπεισε τούτον τον Άπιστο, να προσκυνήσει στον Αλλάχ…»αρχίζοντας να συγχαίρουν τον υποτιθέμενο μέχρι τώρα αλλόθρησκο, στον οποίο ο ίδιος ο Μωάμεθ, είχε μιλήσει!!   Η συνέχεια ήταν, να του βγάλουν τα ράσα, να τον φιλεύουν, να τον επαινούν που ο Θεός επέλεξε να του μιλήσει, να του ζητούν να μείνει φιλοξενούμενος τους και να μιλά  στο τέμενος για το θαύμα που του συνέβη. Η περίπτωσή του έκανε ευρύτερη εντύπωση βέβαια και πλήθος συγκεντρώνονταν για ν’ ακούσουν τον πρώην άπιστο να μιλά για όσα έζησε.

 Συνεχίζεται…