Δεκαπενταύγουστος! Το καλοκαίρι στο φόρτε του! Ζωντανές και κονσέρβα μουσικές σε κάθε σημείο! Πολυκοσμία!
Η άλλη, η παλιά όψη τω Βατερών μέσα απ’ το φακό του Κωστή Στεφάνου, ξυπνά μνήμες σε όσους τα ζήσαμε ! Δεν θάθελα να γυρίσουμε πίσω, αλλά αν γινόταν για 2-3 μέρες μόνο. Αν γινόταν, λέω, και τι δε θα δίναμε!
Το κεντρικό σημείο της παραλίας. Τα πρώτα κεραμίδια είναι του κτιρίου του mini market Χ. Κατσάνη. Το κτίρο κάτω απ’ το δρόμο ήταν κοινοτικά αποδυτήρια-αποχωρητήρια
Κωστή σ’ ευχαριστούμε για το δροσιστικό κοκτέιλ του φακού σου!!!
Στο κέντρο είναι ο Άγιος Ευστάθιος. Οι μπαχτσέδες που φαίνονται ποτίζονταν απ’ τη δεξανή που υπήρχε δίπλα στον Άγιο και τροφοδοτούνταν απ’ τρεχούμενα νερά μέσα στο λαγκάδι!
Η αμμουδιά μπροστά στα κοινοτικά αποδυτήρια.
Το κτίριο στη γωνία αριστερά ήταν το Τελωνείο, που τότε που τραβήχτηκε η φωτογραφία λειτουργούσε ως καφενείο με …ψυγείο το πηγάδι που βρισκόταν δίπλα του στην άκρη της αμμουδιάς!
Το καΐκι του “Λέλου” και η γκαζολίνα του Κουγκούλιου ήταν τα μοναδικά βατεριανά σκάφη που έδεναν στην παραλία και τα πιτσιρίκια ήμασταν χωρισμένοι σε δυο …ομάδες Άλλοι με το καΐκι, άλλοι με τη γκαζολίνα! Εγώ ήμουν με τη γκαζολίνα του Κουγκούλιου λόγω γειτονιάς αλλά και επειδή μας πήγαινε κάθε χρόνο στην “Κρυφτή”
Άποψη των Βατερών με …”πυκνή” δόμηση και χωρίς κολώνες της ΔΕΗ!
Αυτό που σήμερα είναι το mini market του Κατσάνη, τότε ήταν καφενεδάκι του κουρέα και βιολιστή του χωριού Νίκου Νικολαΐδη, πατέρα της ωραιότερης (τότε) Βρισαγώτισσας, της Αριάδνης.
Εκεί έβρισκες συχνά Πλωμαρίτες ψαράδες να λεντίζουν τα παραγάδια τους και να τα δολώνουν με φρέσκο καλαμάρι κομμένο σε λωρίδες. Έφευγαν μετά ανοιχτά στο πέλαγος για μέρες. Όσο κι αν το ήθελα, ο παππούς μου ποτέ δεν με άφησε να πάω μαζί τους.
I looks very nice, indeed!
I have being to Vatera before-:)