Η κυρία Μυρσίνη Βογιατζή Χαχαδάκη είναι γνωστή όχι μονάχα στους -όπου γης- βρισαγώτες αλλά και πέρα απ’ αυτούς. Και είναι γνωστή για πολλούς λόγους επειδή είναι ένα πολυτάλαντο και ακούραστο άτομο.
Στη δεξιά διπλανή φωτογραφία η Μυρσίνη Χαχαδάκη τεσσάρων ετών. Στην άλλη με τη ξαδέρφη της Ειρήνη Αλατζά-Κατσιγίνη, δεκατεσσάρων ετών, της Παναγίας, στην Αγιάσο.
Μέλος μιας “καλλιτεχνικής” οικογένειας, αυτής του Γιάννη Βογιατζή έχει αυτό το κάτι τι που δεν το συναντά κανείς συχνά. Καταρχή ένα μοναδικό χιούμορ που συνοδεύεται πάντα με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.
Η κυρία Μυρσίνη ζωγραφίζει. Ζωγραφίζει πίνακες και έχει αδυναμία στις εικόνες της ζωής του χτες που άλλαξε. Η ζωγραφική της κράτησε ζωντανή την αγγειοπλαστική βιοτεχνία του συζύγου της για αρκετά χρόνια, που αλλιώς θα είχε κλείσει. Συγκεκριμένα όταν τα προϊόντα της νέας τεχνολογίας και των νέων υλικών εκμηδένισαν τα “τούνκια” και τα πήλινα λαγήνια, η ζωγραφική της κυρά Μυρσίνης άλλαξε την παραγωγή του αγγειοπλαστείου σε σουβενίρ και ενθυμήματα. Ζωγράφιζε στα πήλινα σκεύη τα οποία στη συνέχεια ψήνονταν κι αποτελούσαν μοναδικά και γνήσια σουβενίρ από τα Βατερά. Η ΟΛΣΑ την είχε τιμήσει μαζί με άλλους κορυφαίους ζωγράφους του νησιού μας σε εκδήλωση που είχε διοργανώσει στα Βατερά.
Η κυρία Μυρσίνη όμως είχε και “πάθη” Ένα απ’ αυτά ήταν το “μίσος” της απέναντι στις αγριοαχλαδιές! Να μη δει μπροστά της αγριοαχλαδιά. Αμέσως το νυστέρι της και τα λοιπά σύνεργα για να την εξευγενίσει! Να την μπολιάσει. Όπου τις έβρισκε! Στα κτήματα, στις άκρες των δρόμων, εδώ στην περιοχή μας, σε άλλα μέρη του νησιού, στη Χίο, στη Θεσσαλονίκη. Όπου έτυχε να βρεθεί και να σταθεί “στον καιρό” του μπολιάσματος Εκατοντάδες ή και χιλιάδες ήταν τα “θύματά” της!!!
Εκτός απ’ τη ζωγραφική είχε όμως και άλλο ταλέντο. Οι σελίδες του “Αντίλαλου” φιλοξενούν δεκάδες ποιήματά της. Οι στίχοι της είναι χαρακτηριστικοί του προσωπικού της ύφους. Για το λόγο αυτό είχε τιμηθεί απ’ το Σύλλογο της Αθήνας. Οι στίχοι της θα κριθούν με βάση τις “δυόμιση τάξεις” του Δημοτικού που τέλειωσε!!! Μα αν ήταν σπουδαγμένη!!!
Παρακάτω δημοσιεύουμε μια καινούρια σύνθεσή της:
Ποτάμι και διαβάτης
– Ποτάμι θέλω να μου πεις για όλη τη ζωή σου.
Και το ποτάμι απαντά χωρίς να βλέπει πίσω.
– Το τι ρωτάς διαβάτη μου τώρα θα σ’ απαντήσω,
για τη ζωή που κάνω εγώ μαζί με τη δική σου.
Κανείς δε μ’ αποκρίθηκε κανείς δε μου ‘πε στάσου,
κανείς δε μπόρεσε να πει στάσου και ξεκουράσου.
Και τρέχω, τρέχω ολημερίς και νύχτα και καλπάζω
σ’’ αυτόν το ψεύτη το ντουνιά τρέχω και δε ησυχάζω.
– Πες μου ποτάμι μου τρελό, μέσα στον κάμπο τρέχεις,
τις ομορφιές και τις χαρές της γης με τα νερά σου βρέχεις.
Γιατί μου ψάλλεις θλιβερό σκοπό με τη φωνή σου,
ποιος άλλος ζει τέτοια ζωή, γλυκιά σαν τη δική σου;
– Αν οι ροδάφνες λούζονται στα καθαρά νερά μου,
αν λυγαριές και οι κισσοί ανθίζουν στα πλευρά μου,
μήπως μπορώ να τα χαρώ και να τα κατακτήσω;
Περνώ τα βρέχω μια στιγμή κι ευθύς τα αφήνω πίσω.
Και το ποτάμι πέρασε κι αφήνει το διαβάτη
με πικραμένη την καρδιά και βουρκωμένο μάτι.
Γιατί μια μαύρη, θλιβερή ιδέα τον τρομάζει,
πως κι η δική του η ζωή με το ποτάμι μοιάζει!!!.
Σημείωση-παρότρυνση
Προς τα παιδιά της οικογένειας του Νίκου και της Μυρσίνης Χαχαδάκη:
Μην αφήσετε αυτόν τον πλούτο (ζωγραφικό και ποιητικό) να χαθεί, έστω και αν αποσπασματικά, υπάρχει δημοσιευμένος. Συγκεντρώστε τον σε ένα τόμο και κληροδοτήστε τον στα εγγόνια της μα και στην ευρύτερη κοινωνία του χωριού μας. Αξίζει τον κόπο και την όποια δαπάνη.
