Από το ημερολόγιο μου
Μπαίνοντας ο Μάης του ’43 , δεν ήμαστε ακόμα πολυάριθμοι, όμως αποδειχθήκαμε ικανοί ν’ αντιμετωπίσουμε επιτυχώς ένα μείζον πρόβλημα που προέκυψε αναπάντεχα: Να προστατέψουμε τους νέους μας ( 20-24 ετών) , απ’ τα Γερμανικά Στρατόπεδα Εργασίας , όπου επιχειρούσαν να τους οδηγήσουν, σ’ εφαρμογή του Διατάγματος περί ‘Πολιτικής Επιστράτευσης’, που είχε κηρύξει η Κυβέρνηση Κουίσλιγκς των Αθηνών.
…. Επινοήσαμε και οργανώσαμε σύστημα έγκαιρου συναγερμού, ώστε να εξαφανιζόμαστε στις γύρω εξοχές, ( όλοι οι ‘επιστρατευτέοι’), μόλις το σχετικό για την επιχείρηση βίαιης επιστράτευσης μικτό, ( γερμανοί- χωροφύλακες), απόσπασμα, πλησίαζε το χωριό: Από ένα λόφο 1,5 περ. χιλιόμετρο μακριά , (το ‘Φτερό ), η εναλλασσόμενη διπλοσκοπιά μας, έδινε σήμα κινδύνου στο καμπαναριό της Εκκλησιάς, με χρήση καθρέπτη που αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου, προς την κατεύθυνση του !
Ακολουθούσαν τρεις χτύποι της καμπάνας απ’ τη δεύτερη σκοπιά μας , που βρισκόταν στο καμπαναριό… Αποτελεσματικότητα 100%.*
Κανέναν δεν πέτυχαν να βρουν κι επιστρατεύσουν απ΄ το χωριό μας , παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες…( Είχαμε προβλέψει και σύστημα με άναμμα φωτιάς , για την περίπτωση νυχτερινής εφόδου, αλλά δεν υπήρξε ευκαιρία χρησιμοποίησής του, ώστε να είχαμε απόδειξη της αποτελεσματικότητάς του).
Από ‘Ημερολόγιο Κατοχής’ σελ.14.
*Δέστε ‘Η Λεσβιακή Αντίσταση’ Κεμερλή- Πολυχρονιάδη, σελ.179-180,
όπου καταχωρείται το επίτευγμά μας αυτό, μοναδικό σ’ όλη τη Λέσβο.
