Και τώρα τι;
Το καλοκαίρι υποχωρεί αμυνόμενο με υπέροχες μέρες και νύχτες που κάνουν πιο οδυνηρή την αναχώρηση των επισκεπτών μας.
Πολύ όμορφα περάσαμε στα Βατερά και αυτό το καλοκαίρι. Γλεντήσαμε, είδαμε θεατρικές παραστάσεις, τρέξαμε, χορέψαμε, κάναμε ποδηλατάδες, ακούσαμε μουσική, παίξαμε ποδόσφαιρο, πήγαμε εκδρομές, απολαύσαμε ομαδικά την πανσέληνο. Όλα τα κάναμε!
Και τώρα τι;
Τώρα οι κάθε λογής καλοκαιρινοί επισκέπτες θα φύγουν, θα πάνε στα σπίτια τους, στα δικά τους μικρά ή μεγάλα προβλήματα, στην καθημερινή βιοπάλη.
Και θα μείνουμε εδώ μια πλειοψηφία συνταξιούχων και μια μειοψηφία ενεργών βιοπαλαιστών, κάθε χρόνο όλο και λιγότεροι, με ένα αξιολύπητο χωριό, έναν μισοκαταστραμμένο ελιώνα και τεράστια ατομικά και κοινωνικά προβλήματα, που ίσως όμως να ωχριούν μπροστά στα επικείμενα της λειψυδρίας.
Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούν εδώ για μια ακόμα φορά τα προβλήματα του χωριού και της τοπικής κοινωνίας. Είναι στο πετσί όσων τα υπομένουν ή έστω τα σκέπτονται.
Και τώρα τι;
Είμαστε ικανοποιημένοι, ως τοπική κοινωνία, για το πώς προσπαθούμε(;) να τα αντιμετωπίσουμε; Ένα καλοκαίρι πέρασε και μια συλλογική κουβέντα για τα προβλήματα αυτά δεν έγινε. Τα βάζουμε κάτω απ’ το καλοκαιρινό χαλί των διακοπών μας ή θεωρούμε πως μια τηλεδιάσκεψη, ένα πανό και κάποιες κουβέντες στα κανάλια θα μας λύσουν τα προβλήματα;
Ας ψαχτεί ο καθένας μας μήπως πρέπει και μπορούμε να κάνουμε και κάτι επιπλέον. Κανένας δεν τα ξέρει όλα και κανενός οι ιδέες δεν έχουν το αλάθητο. Μήπως μια σύνθεση των σκέψεων και των ιδεών πολλών μπορεί να δημιουργήσει ένα πλάνο ενεργειών;
Απλές κουβέντες για προβληματισμό, για όσους θέλουν να προβληματίζονται αντί να εξορκίζουν.
