Πριν μερικά χρόνια, τέτοια εποχή, περίμεναν να αλωνιστούν τα σπαρτά, να βγεί φρέσκο σιτάρι, να το πάνε στον τελευταίο αλευρόμυλο του χωριού, του Καβουρή, για να πάρουν την κουρκούτη και να φτιάξουν τον τραχανό, μοναδική λιχουδιά φρέσκος και εξαιρετικό σνάκ ως ξηρός, πέρα απ’ την εκλεκτή σούπα που προσφέρει.
Τώρα μάθαμε ότι ήδη έχει μπει σε δουλειά το καζάνι και οι “κοντινοί” σ’ αυτό τον έχουν απολαύσει.
Με την ευκαιρία παραθέτουμε την φωτογραφία της δασκάλας Μυρσίνης Νικέλλη.
Το ζυμάρι του τραχανά πρέπει να ανοιχτεί σε “χάχλες” και γι αυτό χρειάζονται συνεργατικά και επιδέξεια χέρια. Χρειάζεται όμως και μέρος απρόσβλητο από τις γάτες.
Έτσι πριν λίγες δεκαετίες πάνω στο δώμα του -πάλαι ποτέ- μαγαζιού του Κ. Πετρά, βγαίνοντας από το παράθυρο της Αφροδίτης Σαμίου έσπευσαν να βοηθήσουν την Ειρήνη Νικέλλη (Χατζηδημητρακέλλη), της οποίας ήταν ο τραχανός, οι γειτόνισσες ή συγγενείς Αφροδίτη Σαμίου, Ελένη Κρουσταλλιού, Μαρία Βάσσου και Ελένη Πονηρού.
Η παρουσία της κόρης της Μυρσίνης (μέσα απ’ το παράθυρο) δεν προδίδει …διάθεση για δουλειά.
Σημείωση: Το χωριό φαίνεται έρημο γιατί η “χαχλοποίηση” γίνονταν χαράματα!
