Έρημο Χωριό
Απόγευμα για μια βόλτα στο χωριό.
Φτάνουμε και ούτε ψυχή.
Και ο βοριάς λυσσομανούσε.
Φύλλα και σκουπίδια χόρευαν στον ρυθμό του.
Μπάζα, και σκελετοί μισοκτισμένων σπιτιών
δεξιά και αριστερά των κατεστραμμένων δρόμων.
Λακούβες και νερά που λιμνάζουν μέσα τους.
Από τα σπασμένα ρολόγια.
Περιμένοντας την δόση.
Κάποιες γάτες ψάχνουν για φαγητό
στους ελάχιστους κάδους σκουπιδιών.
Αδέσποτα σκυλιά κυκλοφορούν
πλησιάζοντας δειλά με προβληματισμό
ζητιανεύοντας για λίγο φαγητό.
Σκέφτονται να κουνήσουν την ουρά για καλοσώρισμα
ή να την βάλουν στα σκέλια τρέχοντας μακρυά.
Έρημα και φοβισμένα.
Μια εκκωφαντική ερημιά και ησυχία.
Κάποιοι λίγοι που καθόταν πότε πότε
στα πεζούλια των κλειστών καφενείων άφαντοι.
Ο βοριάς ξυρίζει και το κρύο τσουχτερό.
Δεν αντέχεται.
Δυο κουβέντες με τον Γιώργο μόνιμο κάτοικο του Πλάτανου.
Μια ματιά στο γιαπί του σπιτιού.
Οι εργασίες με το σταγονόμετρο.
Περιμένοντας την δόση.
Και ξαφνικά δυο φωνούλες από την παιδική χαρά.
Γεια σας κυρία…
Ο Στέλιος και ο Δημήτρης από την θεατρική μου ομάδα.
Δυο χαμογελαστά προσωπάκια.
Και όλα ήταν σαν να βγήκε ο ήλιος.
Γιατί όσο υπάρχει το παιδί υπάρχει ελπίδα.
