Με αφορμή την ανάρτηση μας για τους χωριανούς μας ήρωες του 40, ο Μιλτιάδης Κόντος από την Αυτραλία μας αναφέρει ακόμα έναν “χωριανό” μας που έπεσε υπέρ πατρίδος. Είναι γνωστό ότι ένα κλωνάρι της οικογένειας Κόντου από το χωριό μας μεταφυτεύθηκε και αναπτύχθηκε στην Καλλονή. Οι οικογένειες που προέκυψαν από εκεί, από τον “αφορισμένο” δάσκαλο Ιωάννη Κόντο, έχουν ρίζα από το χωριό μας αλλά δεν είχαν και δεν έχουν επαφή με αυτό. Για το λόγο αυτό προφανώς δεν υπάρχει το όνομα του Κόντου Στυλιανού που έπεσε υπέρ πατρίδος το 1944 στην πλάκα του “Ηρώου” του χωριού μας. Γι αυτό δεν υπάρχει στην ανάρτησή μας. Αυτό σε τίποτα δεν αναιρεί τη θυσία του, με βρισαγώτικη ρίζα, ήρωα.
Παραθέτουμε τις πληροφορίες που μας έστειλε ο Μιλτιάδης.
Ένας ήρωας που δεν αναφέρεται στα ονόματα των ηρώων του χωριού μας είναι και ο Κόντος Στυλιανός 24 χρόνων, εγγονός του Βρισαγώτη δασκάλου Ιωάννη Κόντου, (γνωστός για τον αγώνα του στο ζήτημα της Μονής Λειμώνος), και γιός του λογοτέχνη Κώστα Κόντου. Ανθυπολοχαγός ο Στέλιος της Σχολής Ευελπίδων, μέλος αντιστασιακής οργανώσεως, παρακολουθώντας Γερμανική φασιστική φάλαγγα στις 14 Σεπτεμβρίου 1944, γίνεται αντιληπτός, συλλαμβάνεται και τον εκτελούν.
Εφτά χρόνια αργότερα, ο Κώστας Κόντος, θ’ αφιερώσει «Στην ψυχή του γιου μου Στέλιου», το πρώτο του βιβλίο «Διηγήματα. Οι ανθρωποφάγοι. Η Θείτσα. Οι τρεις κατάδικοι» που είναι βγαλμένο από τη ζωή της κατοχής και της αντίστασης.
Ενα μήνα όμως μετά την δολοφονία του γιου του, τον Οκτώβρη του 1944 θα γράψει το ποίημα «Στη λευτεριά» όπου και οι στίχοι: Μας προστάζουν οι τάφοι… Κατάρα στων Γιαμούχων την ανίερη φάρα, μπάσταρδη γέννα της σκλαβιάς και του τυράννου. Κι αν από φρίκη εμπρός τους σαλεύουν κι οι πέτρες, κύμα κι αγέρας, κάθε αχός, βουίζει παντού:Κατάρα. Κι από κορφή θα σφεντονούν οι αιώνες σε κορφή μεσ’ του καιρού τα χάη και μέσα στην ψυχή το στρίγκλισμα. Κατάρα. Πίκρα κι Πόνος και Οργή.
Για την ιστορία ο χωριανός μας δάσκαλος Ιωάννης Κόντος διορίστηκε στο σχολαρχείο Καλλονής το 1879, για μικρό χρονικό διάστημα, εφόσον μετά τον αφορισμό του, φεύγει από το νησί για τις Κυδωνιές ( Μικρά Ασία ). Παντρεύτηκε την κόρη του γιατρού Παυλίδη Μαριάνθη από την Ερεσό και απέκτησαν πέντε παιδιά. Αν και γραμμένα στα μητρώα Λέσβου, ο ιστορικός Αθανάσιος Τσερνόγλου αναφέρει ότι γεννήθηκαν όλα στις Κυδωνιές της Μικρασιατικής Αιολίδας. Επιστρέφουν οικογενειακός στο νησί μετά από 15 χρόνια για να εγκατασταθούν στη Μυτιλήνη. Από μαρτυρίες, οι λογοτέχνες Κώστας και Τάκης ανέφεραν ως χωριό τους την Βρίσα και από δικές μου αναμνήσεις στην δεκαετία του 60 θυμάμαι την κόρη του λογοτέχνη Κώστα Κόντου Μαριάνθη, με τον γιό της Βαγγέλη, να επισκέπτονται συχνά το χωριό μας προπαντώς τα καλοκαίρια.