Η Δημητρούλα ήταν μια μορφή που γνώριζαν όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της περιοχής μας και πολλοί πέρα απ’ αυτή. Η Δημητρούλα αφιέρωσε τη ζωή της στον Άγιο Γεώργιο στα Μελαντά όπου υπηρέτησε το προσκύνημα επί 49 χρόνια. Η πίστη της στον άγιο Γεώργιο ήταν βαθειά. Έμενε εκεί μόνη της σε πολύ δύσκολες εποχές, όπως ο εμφύλιος, αλλά ποτέ κανένας δεν την ενόχλησε αν και περνούσαν πολλοί με αντικρουόμενες αντιλήψεις.
Η ίδια ισχυρίζονταν ότι έβλεπε τον Άγιο σε οπτασία και συνομιλούσε μαζί του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί προσκυνητές να της εκμυστηρεύονται τα προβλήματά της και να ζητάνε τη συμβουλή της. Τη μορφή του Αγίου την έβλεπε σε ένα σημείο (ανάμεσα σε πρίνους) όπου υπήρχε τοποθετημένη μια εικόνα του και σ’ αυτό το σημείο έβγαιναν οι προσκυνητές όταν αγρυπνούσαν γύρω στα μεσάνυχτα για να προσευχηθούν.
Η Δημητρούλα “έφυγε” από τη ζωή και απ’ τους πολλούς ξεχάστηκε. Σήμερα στο προσκύνημα αυτό (που είναι πια μετόχι της Μονής του Δαμανδρίου) μένουν δυο γυναίκες. Μια μοναχή από την Ερυθραία και μια πρεσβυτέρα απ’ το χωριό μας (η Μυρσινιό Βύρα), οι οποίες πάντα ανοιχτόκαρδες περιποιούνται τον περαστικό προσκυνητή. Αυτές ακούν πάρα πολλές διηγήσεις απ’ τους προσκυνητές για τη Δημητρούλα. Αυτές μας παραχώρησαν και τη φωτογραφία της την οποία κατάφεραν ύστερα από αναζήτηση χρόνων να βρουν στο άλμπουμ μιας οικογένειας απ’ τον Πολιχνίτο.
exw akousei polles istories gia thn dhmhtroula kai apo thn progiagia mou pou hxere para polles alla kai apo thn giagia mou pou mas exei dihgh8ei thn dikh ths istoria me thn dhmhtroula kai me 8auma tou agiou gewrgiou..
Η Μοναχη ονομαζεται Μαρκια και ο πατερας της ηταν Αγιασωτης, το ονομα Παρης η Μπαρης