Νοέμβρης του 2020.

Πάντα της άρεσε όταν άρχιζαν οι πρώτες ψυχρούλες να ρίχνει μια κουβερτούλα φλις πάνω από το σεντόνι και να κοιμάται με ανοιχτό τζάμι μόνο με την σίτα τραβηγμένη. Κουκουλωμένη στα ζεστά απολάμβανε στο πρόσωπο της την βραδυνή δροσούλα, άκουγε τον βόμβο των κυμάτων, το θρόισμα των φύλλων των ελιών καθώς κουνιόταν από τον αέρα, και τους ανεπαίσθητους θορύβους από τα νυχτόβια που κυνηγούσαν, ένα κράξιμο πουλιού, μια κραυγή αγωνίας από το θύμα, και το φεγγάρι, όταν είχε, που φώτιζε την θάλασσα. Σιγά σιγά τα βλέφαρα της βάραιναν και γλιστρούσε στον κόσμο των ονείρων.

Σήμερα όταν ξάπλωσε ένα καράβι έπλεε στο βάθος με όλα τα φώτα του αναμμένα, μάλλον επιβατηγό θα είναι σκέφτηκε, ο φάρος φώτιζε απέναντι την είσοδο στο μικρό λιμανάκι, ένας χρόνος είναι που τον έβαλαν, και το νυχτολούλουδο, αχ αυτό το νυχτολούλουδο που είχε θεριέψει, γέμιζε το δωμάτιο με την μεθυστική μυρωδιά του. Με κατάγματα που αγνοούσε ότι υπήρχαν, από πέσιμο τότε με τον σκύλο, και πόνους πολλούς το είχε φυτέψει και τώρα το καμάρωνε γιατί ήταν δημιούργημα της. Πόσα έχει τραβήξει από την καλή της την καρδιά και από το πείσμα της βέβαια, δεν θέλει να τα θυμάται και αυτά τώρα. Γιατί παρακάλεσε τον άντρα της να το φυτέψει και αυτός της είπε δεν είναι ώρα τώρα και έφυγε για τον καφενέ. Έτσι είσαι; Πείσμωσε και πήγε και έσκαβε στο κατσάβραχο με κάταγμα που δεν έδειξε η απλή ακτινογραφία. Στην μαγνητική φάνηκε μετά, αλλά ήταν αργά. Για κείνη, όχι για το νυχτολούλουδο βέβαια. Αυτό πρόλαβε και το φύτεψε. Προσπάθησε να αδειάσει το μυαλό της από τις έγνοιες και ρούφηξε ηδονικά την βαριά του ομολογουμένως μυρωδιά. Ο ύπνος όμως αργούσε να έρθει. Σιγά σιγά άρχισαν να την πλημμυρίζουν χιλιάδες μαύρες σκέψεις. Μια από τις αδεσποτούλες της δεν τρώει τις τελευταίες μέρες και έχει μικρά μωρά. Και αυτή η ευλογημένη άργησε να γεννήσει και θα τα βρει ο χειμώνας. Ο γιατρός που ήρθε μολονότι δεν μπόρεσε να την εξετάσει της είπε να μην ανησυχεί γιατί την βρήκε ζωηρή λέει. Βέβαια ζωηρή ήταν αφού έκανε σαν τρελή και της κατακρεούργησε το χέρι όταν προσπάθησε να την ανεβάσει στο τραπέζι για την εξέταση και φυσικά δεν τα κατάφερε αφού η γάτα με δυο λυγίσματα του κορμιού της το έσκασε. Γέμισε ο τόπος αίματα, παίρνει και αντιπηκτικά για να πούμε την αλήθεια, και το χέρι της πονάει πολύ αλλά δεν βαριέσαι αυτό είναι το λιγότερο. Ελπίζει η διάγνωση του Σταύρου του κτηνιάτρου να είναι σωστή. Δεν αντέχει με τόσα που συμβαίνουν να ταΐζει και γατομωρά με μπιμπερό. Αμ ο κωρονοϊός, αυτό το τέρας που ήρθε από το πουθενά και θερίζει όλο τον κόσμο πού τον πας; Η ίδια και ο άντρας της ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου και τα παιδιά της στην Αθήνα άραγε τι θα γίνουν; Και είναι άσχημος θάνατος ρε γαμώτο να πνίγεσαι μόνος στην εντατική άμα βρεις και θέση εδώ που τα λέμε. Και τα παιδιά κινδυνεύουν ότι και αν λένε, άσε που και να την σκαπουλάρεις μπορεί να σου αφήσει χίλια κουσούρια. Και η οικονομία θα πάει κατά διαβόλου και άνθρωποι θα χάσουν τις δουλειές τους. Μια μάσκα που προφυλάσσει έστω και λίγο, όπως ισχυρίζονται οι πολέμιοι της, διερωτάται γιατί αρνούνται να την βάλουν; Τι θα πάθουν δηλαδή; Και διασκεδάσεις, και συνωστισμοί. Γέμισε η Ελλάδα κρούσματα και οι εντατικές αρρώστους. Και νάτα πάλι τα περιοριστικά μέτρα. Δεν μπορούν να κάνουν λίγο υπομονή και να προσέξουν; Προλαβαίνουν όλα να τα κάνουν όταν περάσει η μπόρα. Τι να πεις. Μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι που θα έλεγε και ο μπαμπάς της που ήταν θρήσκος, αν ζούσε. Πλάκα πλάκα πολλά γλιτώσανε από όσα τραγικά συμβαίνουν την «σήμερον ημέρα» οι γονείς της Θεός σχωρέστ’ τους. Καλά εσύ πέθανες νωρίς που θα έλεγε και ο Μίσσιος αν έγραφε ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Εμ αυτός πάλι ο γείτονας ο Ερντογάν τι σου λέει; Διεκδικεί δικά μας μέρη και δημιουργεί τόσα προβλήματα. Άραγε θα γίνει πόλεμος; Και είμαστε και δίπλα του πανάθεμά τον. Μήπως να του δώσουμε κάτι να σταματήσει; Αλλά πάλι είναι και το γαμώτο. Αφού δεν τα δικαιούται. Οι παλιοί πάντως έλεγαν ο κακός χρόνος περνάει ο κακός γείτονας όχι. Ας ελπίσουμε να περάσει τουλάχιστον ο κακός χρόνος γιατί τώρα τα έχουμε και τα δυο, σκεφτόταν. Και αυτοί οι ευρωπαίοι τίποτα δεν κάνουν. Μόνο λόγια. Μεγάλα τα συμφέροντα και όπως έλεγε και ο ποιητής δεν είναι «εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλεί». Ο Μακρόν ο σύμμαχος μας στην Γαλλία έχει τώρα τα δικά του προβλήματα. Μα είναι δυνατόν να σφάζονται άνθρωποι για ένα Θεό που ούτως ή άλλως αν υπάρχει είναι Ένας και απλά εμείς οι άφρονες του δίνουμε διάφορα ονόματα και χάριν αυτών των ονομάτων κάνουμε τόσα εγκλήματα; Οι εκλογές στην Αμερική ποιον άραγε θα βγάλουν; Θα αλλάξει η κατάσταση μήπως δούμε μια καλύτερη μέρα; Να γλυτώσει ο κόσμος από αυτόν τον καραγκιόζη τον Τραμπ Παναγία μου, άρχισε να παρακαλάει από μέσα της. Και στο Ναμπόρνο Καραμπάχ σκοτώνονται κάθε μέρα άνθρωποι. Δεν ξεχνάει την εικόνα ενός πατέρα στην τηλεόραση που έτρεχε να σωθεί από τις βόμβες με το παιδί του στην αγκαλιά και την απόγνωση στα μάτια του. Άραγε πού πέφτει αυτό το Ναμπόρνο Καραμπάχ ούτε που θυμάται. Το είχε ξανακούσει πριν από χρόνια αυτό το όνομα και νά το πάλι. Ποτέ δεν ήταν καλή στην γεωγραφία. Εδώ ίδρωσε να μάθει ότι υπήρχαν δυο Τρίκαλα στην Ελλάδα. Το ένα σίγουρα ήταν του Σακαφλιά σε κάποια στενά που τον σκοτώσανε όπως έλεγε το τραγούδι. Μέχρι πριν από λίγο έτσι νόμιζε. Ότι η πόλη ήταν χτισμένη σε δυο στενά. Μετά τυχαία έμαθε ότι με την λέξη «στενά» εννοούσαν την φυλακή. Αυτό είναι το ένα το «σιγουράκι» που λέγαν οι κόρες της για το πιο κεφάλαιο θα πέσει στα διαγωνίσματα, και το άλλο είναι, της Κορινθίας άραγε; Πάλι τα μπερδεύει. Να θυμηθεί αύριο να κοιτάξει στο Google κατά που πέφτουν όλα μπας και ξεστραβωθεί. Το σίγουρο πάντως είναι ότι σε λίγο καιρό πάλι θα τα ξεχάσει. Και ο σεισμός αυτό το τέρας που δεν μας έφταναν όλα τα άλλα νάτος και αυτός. Ξύπνησε θύμισες άγριες από αυτά που ζήσανε στο δικό της χωριό. Πάνω που έκατσαν να φάνε με τον άντρα της λίγο μυρωμένο ψωμί που έλεγε και η γιαγιά της άρχισε το κούνημα. Και να μην ξέρεις πότε θα σταματήσει. Και το επίκεντρο πού να είναι άραγε; Θα σκοτωθεί πάλι κόσμος; Παρέλυσε και η καρδιά της ταμπούρλο. Τα πόδια της δεν την κρατούσαν. Αυτός ο αρχέγονος φόβος μπροστά στο στοιχείο που δεν μπορείς να δαμάσεις ούτε να προβλέψεις. Παράτησε στην μέση την μπουκιά της και τρέμοντας ολόκληρη πήγε να ανοίξει την τηλεόραση. Σε λίγο άρχισαν να μεταδίδονται τα τρομερά νέα. Σκηνές φρίκης στην Τουρκία και στην Σάμο. Αχ αυτά τα παιδιά που χάθηκαν και αυτοί οι γονείς, πόσος πόνος και θλίψη. Και οι σεισμολόγοι να προβλέπουν μετασεισμό μέχρι και έξη ρίχτερ. Μη μπαίνεται στα σπίτια σας λένε, την παρηγοριά σου και το καταφύγιο σου σε όλα τα δύσκολα. Και για τούς απέναντι τι λες τώρα; Εχθροί είναι; Όχι. Σε τέτοιες ώρες ειδικά όλα ξεχνιούνται και κλαις και εσύ μαζί τους. Με την κοπελίτσα που την βγάλαν από τα χαλάσματα και έλεγε συνέχεια ότι φοβάται και ζητούσε τη μάνα της. Με το χέρι που έβγαινε από τα ερείπια και κουνιόταν για να δείξει ότι ανήκε σε ζωντανό. Με την κοπέλα που έλεγε ότι θα νιαουρίζει έτσι πλακωμένη που ήτανε για να την βρουν τα σκυλιά. Πόσο «πλάκωμα» μπορείς και εσύ να αντέξεις; Και της το λένε όλοι να μην κρέμεται στις ειδήσεις και στην τηλεόραση γιατί τίποτα καλό δε λένε αλλά δεν μπορεί να αγνοήσει τον πόνο των άλλων. Συμπάσχει μαζί τους και ας μην μπορεί να κάνει κάτι για να βοηθήσει. Θέλει και να ακούει τη φωνή κάποιου ανθρώπου για συντροφιά, αλλά και να μαθαίνει τι γίνεται στον έξω κόσμο. Γιατί στο τέλος θα ξεχάσει και να μιλάει όπως έλεγε η μάνα της έτσι που κάθεται «μακρυά από τον Θεό» και δεν πολύ κυκλοφορεί τώρα λόγω κωρονοϊού. Δε λες που φρόντισε και προμηθεύτηκε ένα κέντημα και περνάει την ώρα της; Η τεχνολογία παιδί μου κάνει θαύματα την σήμερον ημέρα, σκέφτεται. Μέσω του κομπιούτερ βρήκε σχέδιο από μαγαζί της πόλης το παράγγειλε και της το έστειλαν με κούριερ. Και πλήρωσε μέσω τράπεζας από μακρυά. Το κόλπο αυτό δεν το έμαθε, μάλλον δεν θέλησε να το μάθει γιατί φοβάται μην κάνει καμιά «πατάτα» και χάσει λεφτά και μετά μουτζώνεται. Μια φίλη της που το κάνει της λέει ότι είναι εύκολο αλλά εκείνη αρνείται. Ας κάνει και κάποιος άλλος κάτι. Ξαφνικά τα βλέφαρα της άρχισαν να βαραίνουν. Το καράβι άρχισε να χάνεται στο βάθος του ορίζοντα, ο φάρος συνέχισε να χαράσσει με το φως του το δρομάκι του στην θάλασσα και το νυχτολούλουδο την λίγωνε με την μυρωδιά του. Μπήκε και ο Νοέμβρης σκέφτηκε…και βυθίστηκε σε ένα ύπνο γεμάτο εφιάλτες.