Την ώρα που εμείς ασχολούμαστε για το αν πρέπει να παρκάρουμε πάνω στα πεζοδρόμια και ποιός έκανε καταγγελία.
Την ώρα που ασχολούμαστε αν μπορούν ανήλικα και νομίμως κυκλοφορούντα άτομα ,να πίνουν τον καφέ τους και να κάνουν μπάνιο στα Βατερά μας .
Την ώρα που η Δυτική Λέσβος δια του διαδικτύου νιώθει χαρούμενη που έχει καθαρές παραλίες , ενώ εμείς στέλνουμε επιστολές μη τυχόν και μας ” σβαρνίσουν” εκεί που κανένας δεν έχει πρόθεση να μας ” σβαρνίσει”
Την ώρα που βάζουμε σε δεύτερη μοίρα την οδική ασφάλεια και κάνουμε τους πάντες να ασχολούνται αρνητικά μαζί μας με κίνδυνο να διακοπούν δημόσια έργα στην περιοχή μας….
Ε… αυτή την ώρα κάποιοι συνεργάζονται , προγραμματίζουν και δημιουργούν παρακαταθήκες για τον τόπο τους.
Η πορεία της αποκατάστασης του Νερόμυλου Καταχανά
Παρουσιάζεται τη Δευτέρα στο σχολείο του Μεσοτόπου
Γράφει η ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ Δημοσίευση 12/8/2020 στο “stonisi”
Ο νερόμυλος Καταχανά, ο δεύτερος από τους μύλους που βρίσκονται στην κοιλάδα Μαλλιόντα, στο Μεσότοπο, συνιδιοκτησίας δύο συλλόγων, του Συλλόγου Μεσοτοπιτών «Η Αναγέννηση» και του Πολιτιστικού Ομίλου «Μαλλιόντα» αναπαλαιώνεται και η πορεία του έργου παρουσιάζεται το απόγευμα της Δευτέρας 17 Αυγούστου στην αυλή του σχολείου του Μεσοτόπου μαζί με το βιβλίο του Φώτη Βασίλογλου.
Ως σήμερα οι δύο σύλλογοι, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία από παρόμοιο φορέα και καινοτομώντας, έχουν ολοκληρώσει το σημαντικότερο μέρος των απαιτούμενων ενεργειών για τη διάσωση του Μύλου:
- απόκτηση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων,
- κήρυξη του ως διατηρητέου μνημείου από το Υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής,
- σύνταξη των απαραίτητων μελετών «Αποκατάσταση του Νερόμυλου Καταχανά» και έκδοση οικοδομικής άδειας για τις εργασίες αποκατάστασής του,
- χρηματοδότηση του έργου από το πρόγραμμα LEADER, μετά τη σημαντική συνεργασία με την ΕΤΑΛ και τον διευθυντή της, Τάσο Περιμένη.
Ο μύλος θα αποκατασταθεί, θα λειτουργεί ώστε να παράγει αλεύρι και θα αποτελεί επισκέψιμο μνημείο, με την ολοκλήρωση του έργου να αναμένεται το καλοκαίρι του 2021. Το ακάλυπτο τμήμα του οικοπέδου διαμορφώνεται για να φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, καθώς και τα δύο εκπαιδευτικά προγράμματα του Μύλου, ένα για την παραδοσιακή παρασκευή ψωμιού σε λιθόδμητου φούρνο που θα κατασκευαστεί στο χώρο και ένα για την υδροκίνηση.
Ξεκίνησε εν μέσω κορονοϊού!
«Είναι εντυπωσιακή η αφοσίωση των μελών του συλλόγου στο κοινό όραμα. Πραγματικά αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλες και όλους. Το έργο ξεκίνησε το Μάρτιο και εν μέσω κορονοϊού προχώρησε και προχωράει τονώνοντας τόσο την τοπική οικονομία όσο και το κοινό αίσθημα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Είμαι πολύ περήφανη που αποτελώ μέρος της προσπάθειας ως επιβλέπουσα. Την μελέτη είχαμε συντάξει παλαιότερα σε συνεργασία με το γραφείο RCL Rossier – Χαραλαμπίδου – Λασκαρίδης με σύμβουλο την Καθηγήτρια του ΕΜΠ Σόνια Χαραλαμπίδου» είπε η Ιωάννα Βαλλίνα, Αρχιτεκτόνισσα ΕΜΠ και επιβλέπουσα του έργου. «Στα πλαίσια της αποκατάστασης έχουμε ζητήσει την συμβουλή της κας Μαρίας Στεφανίδου, Αν. Καθηγήτριας του ΑΠΘ και του Εργαστηρίου Δομικών Υλικών του ΑΠΘ, με την οποία επιθυμούμε να προχωρήσουμε στην έρευνα για παραδοσιακά υλικά κονιαμάτων στην περιοχή του Μεσοτόπου» προσθέτει και καταλήγει:
«Από την πλευρά του Συλλόγου, έχουν στενή παρακολούθηση του έργου, εκτός από την ακούραστη και πανταχού πρόεδρο του Συλλόγου Αναγέννηση κα Παναγιώτα Πλωμαρίτου, οι Μηχανολόγοι και μέλη του ΔΣ του συλλόγου κοι Βασίλης Βογιατζής και Γιώργος Βασίλας. Μετά την ολοκλήρωση του έργου θα υπάρξει και νέο μικρότερο που αφορά στους γειτονικούς χώρους που πρόσφατα απέκτησε ο σύλλογος με την υποστήριξη της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, καθώς είχαμε τελευταία συνάντηση με την Χριστιάνα Καλογήρου για το θέμα.»
Την οικονομοτεχνική μελέτη του έργου εκπόνησε ο Δημήτρης Λάμπρου.
Στις 17 Αυγούστου, στις 8.30 το απόγευμα στην αυλή του σχολείου του Μεσοτόπου θα γίνει ενημέρωση για την εξέλιξη του έργου, στα πλαίσια της παρουσίασης του βιβλίου του κ. Φώτη Βασίλογλου, «Το τραγούδι της Φτερωτής, στην κοιλάδα με τους Νερόμυλους – Μαλλιόντα Μεσοτόπου Λέσβου».
Κύριε Μάκη δεν σας γνωρίζω προσωπικά αλλά έχω διαβάσει σε αυτή την σελίδα ενδιαφέρουσες αναρτήσεις σας. Αλλά μια και είμαι μία από αυτούς που είχαν διαφωνήσει στις διάφορες παρεμβάσεις στις οποίες αναφέρεστε θέλω να καταθέσω για άλλη μια φορά την άποψη μου. Γνωρίζω τις πολλαπλές δραστηριότητες του συλλόγου Μεσοτόπου, είμαι και εγώ με ρίζες από εκεί αφού ο ένας προπάππους μου ήταν Μεσοτοπίτης, και πραγματικά είναι άξιοι θαυμασμού. Τι έκαναν όμως οι άνθρωποι; Συμβουλεύτηκαν τους ειδικούς και διατηρούν με ευλάβεια το παραδοσιακό. Εμείς τώρα τι κάνουμε; Παίρνω με την σειρά αυτά στα οποία αναφέρεστε. Τα πεζοδρόμια το λέει και η λέξη είναι για τους πεζούς. Αν είναι κατηλλειμμένα οι άνθρωποι περπατούν στο δρόμο άρα κινδυνεύουν. Οι πλάκες θα σπάσουν, θα πρέπει να αντικατασταθούν, θα στοιχίσουν χρήματα στους φορολογούμενους και κάποιοι πιθανόν να σκοντάψουν επάνω τους, να πέσουν και να τραυματιστούν. Και όλα αυτά για να μην πάμε λίγο πιο πέρα από το σημείο που θέλουμε να μείνουμε. Για τα ανήλικα δεν έχω άποψη γιατί δεν γνωρίζω το θέμα. Για την παραλία μας τώρα. Όταν ανάρτησε φωτό ο κ. Βέρος της παραλίας της Ερεσού λέγοντας ότι την έκανε αεροδρόμιο, εμένα Σαχάρα μου θύμισε, φυσικά και τρομάξαμε. Τα Βατερά δεν είναι η θάλασσα, αλλά βασικά η παραλία μας με την ποικιλομορφία της. Με την άμμο της και τα βότσαλα της. Τα βότσαλα της που όταν είμαστε μικρές μαζεύαμε τα στρογγυλά για βόλια, τα αγόρια υλικό για την σφεντόνα τους, τα μικρά κοχυλάκια της που τώρα δυστυχώς έχουν εξαφανιστεί και τα κάναμε κολιέ, τα μαύρα και τα άσπρα «λιτρίδια» που την νύχτα τα χτυπάγαμε το ένα με το άλλο και έβγαζαν σπίθες και μια υπέροχη μυρουδιά. Τα Βατερά είναι οι αμάραντοι, τα κρινάκια, οι μικρές αμμοθίνες ακόμη και τα φύκια. Φοβηθήκαμε το μηχάνημα που όλα αυτά θα τα ισοπέδωνε και γι αυτό αντιδράσαμε. Και πάμε και στα δέντρα που κόπηκαν. Προχθές πηγαίνοντας προς την Σκάλα παρατήρησα ευαισθητοποιημένη καθώς ήμουν πόσο πολλά πεύκα ήταν σύριζα στην άσφαλτο. Ο δρόμος του Ξηρόκαμπου γεμάτος δέντρα εκατέρωθεν του δρόμου. Κανείς δεν τα έκοψε. Εμείς τα κόψαμε και στην θέση τους έμειναν οι στύλοι της ΔΕΗ να εφάπτονται της ασφάλτου. Κάποιος από τον Πολυχνίτο ισχυρίστηκε ότι δόξα τω Θεώ υπάρχουν πολλά δέντρα στην περιοχή. Όμως το ωραίο ήταν τα δέντρα να υπάρχουν στις πλευρές του δρόμου. Και κίνδυνος υπάρχει όταν υπάρχουν οδηγοί που τρέχουν με μεγάλες ταχύτητες και δυστυχώς πολλές φορές μεθυσμένοι. Η ασφάλεια εξαρτάται από την ατομική ευθύνη του καθενός μας. Και κάνοντας μία παρένθεση επισημαίνω ότι ο κύριος από τον Πολιχνίτο, και γιατί όχι και εμείς, ποτέ δεν απαίτησε να γίνει ο περιφερειακός δρόμος για να μην κινδυνεύουν τα παιδάκια των σχολείων, της παιδικής χαράς και οι θαμώνες των καφετεριών στην είσοδο του χωριού τους με την τόση κίνηση. Και κλείνοντας αναφέρω ότι δεν υπήρχε καμιά πρόθεση στείρας αντιπαράθεσης εκ μέρους μου αλλά και των υπολοίπων εμπλεκομένων στα παραπάνω θέματα αλλά «νοιάξιμο»για το καλό του τόπου μας.
απόλυτα σύμφωνος