Άποψη: η λογική ενάντια στην πόλωση

Δεν μας φτάνουν τα προβλήματα που ως χωριό και ως τοπική κοινωνία έχουμε αλλά καταφέρνουμε να δημιουργούμε και άλλα μεταξύ μας. Δημιουργήθηκε μια ένταση ανάμεσα στο τοπικό συμβούλιο και το σύλλογο της Αθήνας.

Είναι λάθος να αρχίσει ο καθένας να τάσσεται με το ένα μέρος ή με το άλλο. Η προσωπική μας άποψη, και πολλών άλλων, είναι ότι εμείς είμαστε (πρέπει να είμαστε) με το χωριό μας.

Για το λόγο αυτό θα αποφύγουμε καταλογισμό ευθυνών και χαρακτηρισμούς και θα αναφερθούμε μόνο σε αδιάψευστες  επισημάνσεις. Η τοποθέτησή μας καθυστέρησε διότι περιμέναμε να δούμε την απάντηση του συλλόγου της Αθήνας στο κείμενο του τοπικού συμβουλίου μη τυχόν και είχε προβεί (ο σύλλογος) σε ασφαλιστικά μέτρα, οπότε άλλαζαν πολύ τα πράγματα. Κάτι τέτοιο ευτυχώς δεν προκύπτει από πουθενά.

1. Η μελέτη για τη συντήρηση του επαρχιακού δρόμου από πέρσι μέχρι φέτος (σχηματικά) άλλαξε. Πέρσι συντηρήθηκε ένα τμήμα του δρόμου από τον Πολιχνίτο προς Βρίσα στο οποίο υπάρχουν μερικά δέντρα σε απόσταση μικρότερη του μισού μέτρου από την άσφαλτο. Ένα μάλιστα (έξω από το ξυλουργείο) εφάπτεται σχεδόν με την άσφαλτο. Δεν κόπηκε κανένα. Η μαζική κοπή των δέντρων κατά τη συντήρηση του οδοστρώματος ήταν ξένη προς την εμπειρία μας. Ήταν επομένως απόλυτα δικαιολογημένη η απορία και ο προβληματισμός γιατί έγινε αυτό (η κοπή των κυπαρισσιών και  η προγραφή των πεύκων). Ήταν αυθαιρεσία του εργολάβου; Το προέβλεπε η μελέτη; Υπήρχε άδεια από την δασική υπηρεσία; Τα ερωτήματα αυτά τέθηκαν και από τη σελίδα μας με την προσθήκη ότι αν όλα ήταν νόμιμα μπορεί να στεναχωρηθήκαμε αλλά θα το «καταπιούμε».
2. Την περιοχή όπου ξεριζώθηκαν τα κυπαρίσσια επισκέφτηκε –ύστερα από παρέμβαση του συλλόγου της Αθήνας- ο Περιφερειάρχης ο οποίος στο  fb έγραψε μονολεκτικά «λύπη». Αν ο Περιφερειάρχης –ξένος προς το χωριό μας- λυπήθηκε δεν είναι λογικό και αναμενόμενο την ίδια και περισσότερη λύπη να νοιώσουμε κι εμείς και όσοι κοπίασαν για τη δεντροφύτευση  να νοιώσουν και αγανάκτηση και να ζητήσουν εξηγήσεις;
3. Στις τηλεφωνικές επικοινωνίες που ακολούθησαν –σύμφωνα με δημόσια  ενημέρωση από το σύλλογο στη σελίδα αυτή – ανάμεσα στο σύλλογο, τον Περιφερειάρχη, κάποιον αρμόδιο υπηρεσιακό υπάλληλο της Περιφέρειας και του προέδρου της Κοινότητάς μας δόθηκε η υπόσχεση να φυτευτούν σε κάποιο μέρος που θα επιλέξει η κοινότητα 75 δενδρύλλια. Αυτό δεν προβλέπονταν στη μελέτη και δεν θα γίνονταν αν δεν υπήρχαν οι διαμαρτυρίες. Ένα χειροπιαστό  όφελος από τις διαμαρτυρίες. Στις ίδιες τηλεφωνικές συνεννοήσεις αποφασίστηκε να ξαναελεγχθούν τα προσημειωμένα πεύκα στο κομμάτι του δρόμου Βρίσα-Βατερά ώστε να κοπούν το δυνατό λιγότερα με κυρίαρχο στόχο πάντα την οδική ασφάλεια σύμφωνα με την ενημέρωση από το τοπικό συμβούλιο.  
4. Σύμφωνα με την παρέμβαση του κ. Βαλσαμίδη, που γνωρίζει τα θέματα αυτά από πρώτο χέρι αφού επί χρόνια ήταν αρμόδιος για τα δημόσια έργα, το έργο αυτό δεν μπορεί να διακοπεί αφού υπάρχει υπογεγραμμένη σύμβαση. Ένα έργο μπορεί να σταματήσει προσωρινά ή οριστικά, λένε οι ειδικοί, μονάχα αν κάποιος προσφύγει στη δικαιοσύνη . Τέτοια προσφυγή δεν έχει υπάρξει. Αν ο εργολάβος, από πείσμα,  καθυστερήσει για κάποιο διάστημα,  αλλά μέσα στις προθεσμίες του έργου, είναι άλλο θέμα. Σίγουρα πάντως η Περιφέρεια και οι υπηρεσιακοί της παράγοντες δεν μπορούν να σταματήσουν το έργο. Η απειλή ότι τα ασφαλτικά θα πάνε στην Αγιάσο  είναι χωρίς βάση.
5. Τις αποφάσεις για το χωριό τις παίρνει το εκλεγμένο τοπικό συμβούλιο και αυτό εκπροσωπεί νόμιμα την τοπική κοινωνία. Επομένως ότι και να πει ή να κάνει ένας δημότης ή ένας φορέας της τοπικής κοινωνίας είναι χωρίς αποτέλεσμα αν είναι αντίθετο με τις αποφάσεις του τοπικού συμβουλίου. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το κείμενο του τοπικού συμβουλίου όπου αναφέρεται ότι ο Σύλλογος της Αθήνας  προσπάθησε αλλά δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον καθαρισμό της παραλίας με το μηχάνημα. Επομένως στην απειλή για διακοπή του έργου εξαιτίας των ενεργειών του Συλλόγου –αφού τονίζουμε δεν υπήρχε δικαστική προσφυγή- έπρεπε να υπάρξει αντίδραση προς αυτόν που την είπε.
6. Με το κείμενο του τοπικού συμβουλίου παρουσιάστηκε το σταμάτημα του έργου ως γεγονός και μπήκε το ανύπαρκτο δίλλημα:  ο δρόμος ή τα δέντρα. Με αυτό το ανύπαρκτο δίλλημα εξαπολύθηκε βαριά επίθεση στο Σύλλογο.
7. Τις αποφάσεις για το χωριό τις παίρνει το τοπικό συμβούλιο. Σε κάθε τοπική κοινωνία λειτουργούν διάφοροι φορείς-σύλλογοι. Οι σύλλογοι δεν είναι υποχείρια των εκάστοτε τοπικών αρχόντων. Λειτουργούν με βάση το καταστατικό τους και οι ενέργειές τους κρίνονται από τα μέλη τους.  Είναι ευχής έργο να συμπίπτουν οι απόψεις όλων των τοπικών φορέων για τα σημαντικά θέματα της τοπικής κοινωνίας αλλά και όταν διαφωνούν ο κάθε φορέας είναι ελεύθερος να ενεργεί –νόμιμα- όπως αυτός νομίζει.
8. Από όλους τους φορείς αυτούς κυρίαρχος είναι το τοπικό συμβούλιο και η απόφαση περί παραίτησης επειδή ο σύλλογος έδρασε αντίθετα από το τοπικό συμβούλιο και δήθεν  επέφερε αποτελέσματα που δεν τα ήθελε το τοπικό συμβούλιο απλά δίνει πολύ μεγαλύτερη αξία στο σύλλογο από όση πράγματι έχει. Το να  συκοφάντησε  ο σύλλογος το τοπικό συμβούλιο ή το να  χρησιμοποίησε παράνομα μέσα για να επιτύχει ό,τι αυτός πίστευε σωστό δεν προκύπτει από πουθενά.

Τα παραπάνω νομίζουμε ότι είναι αλήθειες που δεν αμφισβητούνται. Αν κάτι θεωρηθεί από κάποιους λάθος μπορεί επώνυμα να εκφράσει την αντίθεσή του.

Θεωρούμε ότι είναι τραγικό λάθος για το χωριό να συνεχιστεί αυτή η καραμέλα του διχασμού σε «ντόπιους» και «Αθηναίους». Και αλήθεια ποιοι επιτέλους είναι οι ντόπιοι; Όσοι έχουν μόνιμη κατοικία σε Βρίσα-Βατερά ή όσοι κατοικούν στο νησί; Το χωριό μας είναι πολύ μικρό και έχει ανάγκη όλους όσους το αγαπούν και νοιάζονται γι αυτό άσχετα με το που κατοικούν. Και όλοι όσοι το αγαπούν επιβάλλεται να έχουν άποψη για οτιδήποτε αφορά το χωριό και να την προβάλλουν. Και οι διαφορετικές απόψεις είναι χρήσιμες και εποικοδομητικές γιατί κανείς δεν τα ξέρει όλα και κανείς δεν μπορεί να τα σκεφτεί όλα.

Η περίοδος του καλοκαιριού είναι βολική για συναντήσεις ανάμεσα σε φορείς για να λυθούν οι όποιες παρεξηγήσεις ώστε ενωμένοι και ο καθένας απ’ τη σκοπιά του να βοηθά να ξεπερνούνται τα προβλήματα.

Σημείωση: Όταν ετοιμάζονταν το καταστατικό της Βιβλιοθήκης δόθηκε στα ιδρυτικά στην ουσία μέρη της, στους δυο συλλόγους,  ένα σχέδιο στο οποίο δεν προβλέπονταν κανένας περιορισμός αναφορικά με το ποιοι μπορούν να υποβάλλουν υποψηφιότητα για το ΔΣ.    Από μια πλευρά υπήρξε η άποψη ότι αυτοί θα πρέπει να είναι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού και για να ενισχυθεί η θέση αυτή συνοδεύτηκε με το ερώτημα: δηλαδή μπορεί κάποιο μέλος που μένει στην Αυστραλία να εκλεγεί στο ΔΣ;

Το σκεπτικό με το οποίο απορρίφθηκε η πρόταση αυτή (περί μονίμων κατοίκων του χωριού) ήταν πως όταν κάποιος από τη μακρινή Αυστραλία νοιάζεται τόσο πολύ για τη Βιβλιοθήκη ώστε να ζητήσει να είναι υποψήφιος και τα μέλη που θα ψηφίσουν τον κρίνουν ικανό και άξιο να εκλεγεί στο ΔΣ τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Η τεχνολογία σήμερα έχει καταργήσει τα όρια και τις αποστάσεις . Θεωρούμε ότι με αυτή τη λογική πρέπει να πορευόμαστε όταν εμείς οι λίγοι που ζούμε στο χωριό θέλουμε να έχουμε τη στήριξη όσων βρίσκονται μακριά.