Ένα πανηγύρι έξω απ’ τα όρια του χωριού μας που εδώ και δεκαετίες όμως τιμούν ιδιαίτερα οι βρισαγώτες. Στις 2 Ιουλίου γιορτάζει το εκκλησάκι του αγίου Θεράποντα (τ’αγιού Θαράπ) που είναι χτισμένο στα πλευρά του βουνού λίγο έξω απ’ τα σπίτια. Πριν λίγα χρόνια το πανηγύρι γινόταν στα καφενεία του χωριού. Οι άνθρωποι όμως λιγόστεψαν, οι καφετζήδες γέρασαν, τα καφενεία έκλεισαν. Αλλά οι άνθρωποι που ζουν εκεί και που υπομένουν τη διαρκή συρρίκνωση του χωριού τους δεν θέλουν να το δουν να νεκρώνεται εντελώς. Έτσι το πανηγύρι γίνεται στην πλατειούλα του πρώην κοινοτικού καταστήματος με πρωτοβουλία λίγων ατόμων, με τη συνδρομή όλων και τη βοήθεια των νέων αλβανών που έχουν εγκατασταθεί. Εξάλλου είναι και οι ξενιτεμένοι μέσα κι έξω απ’ την Ελλάδα που αγαπούν το πανηγύρι τους και το τιμούν κάθε χρόνο.
Έτσι και φέτος, παρά το μελτέμι το πανηγύρι έγινε με επιτυχία. Δεν είδαμε φέτος πολλούς “αυστραλούς” αλλά η πλατεία γέμισε. Πάνω απ’ τους μισούς ήμασταν βρισαγώτες. Μάλιστα Αθηναίοι βρισαγώτες συνταξιούχοι συνήθισαν να του δίνουν και να καταλαβαίνει κάθε χρόνο στο χορό.
Ο πάγιος εξοπλισμός υπάρχει (τραπέζια-καθίσματα), τα είδη σερβιρίσματος μιας χρήσης και το μενού περιορισμένο αλλά πεντανόστιμο: Σουβλάκια, λουκάνικα, πατάτες, σαλάτα, φέτα και τζατζίκι. Μια πολυπληθής ομάδα ανθρώπων -αντρών, γυναικών και παιδιών- να τρέχουν και να εξυπηρετούν. Επιχειρηματίες, υπάλληλοι, τοπικοί άρχοντες, νοικοκυρές, οικονομικοί μετανάστες, όλοι παρόντες στην υπερπροσπάθεια να μη μείνει κανένας παραπονεμένος!
Εντύπωση όμως έκανε και το χωριό. Πεντακάθαρο, περιποιημένο, ασπρισμένο και χωρίς ξερόχορτα στον εξωτερικό δρόμο προς το εκκλησάκι έδειχνε ότι οι λίγοι που μένουν νοιάζονται γι αυτό. Μπράβο πρόεδρε Παναγιώτη, μπράβο σε όλους σας. Να είστε καλά. Και του χρόνου!!!
