Όταν κάποιος επιλέγει να εργαστεί για περιορισμένο χρονικό διάστημα σε μια περιοχή που έχει καταστραφεί από το σεισμό και οι άνθρωποί της ζουν σε έκτακτες συνθήκες θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχει καλή διάθεση για την αντιμετώπιση των όποιων δυσκολιών στη δουλειά αλλά και στη διαμονή του. Πόσο μάλλον όταν η δουλειά του χαρακτηρίζεται ως λειτούργημα.
Κάθε νέος που ξεκινά την επαγγελματική του σταδιοδρομία θέλει να κάνει τη δουλειά του όσο γίνεται καλύτερα και μέσα στις κατά το δυνατό καλύτερες συνθήκες. Επειδή όμως οι συνθήκες εξαρτώνται απ’ τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής θα πρέπει να έχει περίσσευμα καλής διάθεσης για να προσαρμοστεί και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους ταλαιπωρημένους κατοίκους της περιοχής. Πόσο μάλλον περισσότερο όταν την ίδια δουλειά στις ίδιες ακριβώς συνθήκες έκαναν και άλλοι συνάδελφοί του με αξιοπρέπεια, ευγένεια και κατανόηση.
Αν δεν διαθέτει από χαρακτήρος αυτό το πλεόνασμα καλής διάθεσης θα πρέπει να παραιτηθεί και να ψάξει να βρεί αλλού τις συνθήκες που επιζητεί.
Όταν η τοπική κοινωνία προσφέρει σε έναν ξένο που έρχεται να εργαστεί στον τόπο της σημαντική υλική βοήθεια και αμέριστη διάθεση εξυπηρέτησης του και φιλικής αντιμετώπισης των προβλημάτων του θα πρέπει αυτός ως αποδέκτης αυτών των προσφορών να ανταποδίδει με τη συμπεριφορά του, την κατανόηση και το ζήλο του και να μη ζητά (απαιτεί ) ακόμα περισσότερα!
Αν αυτά θεωρούνται από τον ξένο και νέο εργαζόμενο παράλογα θα πρέπει να τα αρνηθεί και αν δεν έχει την απαιτούμενη καλή διάθεση να ξεπεράσει τις δυσκολίες θα πρέπει να αναζητήσει αλλού όσα ονειρεύεται.
Υ.Γ.: Έχει πάει κανείς τα τελευταία χρόνια σε γιατρό και να τον εξέτασε χωρίς γάντια μιας χρήσης …σαπουνίζοντας τα χέρια του;
