Χτες βράδυ καταφέραμε να βρεθούμε όλοι μαζί! Τρεις – τέσσερις ντόπιοι, μια κυρία από τη Βελβεντό της Κοζάνης, ένας κύριος από την Αθήνα, ένας άλλος από το Κιλκίς, μια κυρία Πειραιώτισσα με μεταγραφή στην Καλλονή, μια άλλη από τη Θήβα, η διπλανή της από την Κόνιτσα της Ηπείρου και ακόμα μία από την μακρινή Ουκρανία, (η Μαρία από τη Γερμανία δεν μπόρεσε να παραβρεθεί) άλλοι με πολλά και άλλοι με πολύ λίγα χρόνια στον τόπο μας, συναντηθήκαμε χτες για να κλείσουμε τη φετινή χρονιά της Βιβλιοθήκης.
φωτογραφία Ανδροκλή Τσέλεκα
Πέρα απ’ τους ντόπιους (με την έννοια της πατρογονικής καταγωγής) η προσφορά όλων των παραπάνω στην υλοποίηση των πολλαπλών δραστηριοτήτων φέτος της Βιβλιοθήκης με αποδέκτες και ωφελούμενους τα παιδιά του τόπου μας ήταν πολύ σημαντική.
Το Δ.Σ. της Βιβλιοθήκης δια του Προέδρου του Παναγιώτη Τσάτσου εξέφρασε προς όλους ένα θερμότατο ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσαν και την όρεξη με την οποία πρόσφεραν πολυποίκιλες γνώσεις και δεξιότητες στα παιδιά μας και ευχήθηκε και του χρόνου να καταφέρουμε να έχουμε την ίδια δυναμική.
Το ερχόμενο Σάββατο 30 Ιουνίου το απόγευμα, στην αυλή του σχολείου του χωριού μας, η θεατρική ομάδα των μικρών παιδιών της Βιβλιοθήκης, με την καθοδήγηση των κυριών Χρυσούλας Ζωγράφου, Ταΐσιας Μάσλοβα και Ειρήνης Γρατσούνα, θα μας προσφέρει ένα διάλλειμα στην καθημερινότητά μας με μια μικρή θεατρική παράσταση. Θα κλείσουμε με κεράσματα και …σαντούρι!
Να είσαστε όλοι γεροί και δυνατοί και να συνεχίσετε το έργο σας. Οι συστάσεις μολονότι δείχνουν την σύμπνοια της πολιτισμικότητας, δεν είναι αρκετές. Και τα ονόματα τους για εμάς τους αδαείς χρειάζονται. Για να μην πω και οι φωτογραφίες τους και θεωρηθώ υπερβολική. Ευχές πολλές, και του χρόνου να γιορτάσετε όλοι μαζί.
Μου ξέφυγε η λέξη πολυπολιτισμικότητα και άλλαξε το νόημα του σχολίου. Διορθώνω.
Τι μπορεί να σου κάνει μια φωτό!
Πόση έμπνευση μπορεί να δώσει ώστε να γυρίσεις χρόνια πήσω…
Τα είπες όλα σ ευχαριστούμε (μεγάλη μου φιλενάδα)!
Το είχα γράψει από παλιά. Η φωτογραφία σου με ώθησε να το ανεβάσω. Ήθη και έθιμα χιλιετιών σβήνουν στην εποχή μας. Ας μείνουν τουλάχιστον γραμμένα για τις επόμενες γενιές άν ακόμα ενδιαφέρουν κάποιους. Γιατί εμάς μας συγκινούν επειδή τα ζήσαμε. Σε ευχαριστώ.
Το σχόλιο μου αφορά το έθιμο. Συγνώμη που καταλάθος γράφηκε εδώ.