Η Βιβλιοθήκη Βρίσας με αφορμή τον ένα χρόνο από τη μέρα του μεγάλου σεισμού που κατέστρεψε το χωριό μας και αναποδογύρισε τις ζωές μας στέλνει σε όλους τους συγχωριανούς μας ένα μήνυμα:
Ο σεισμός μπορεί να γκρέμισε τα σπίτια μας, τις εκκλησίες μας, το σχολείο μας, τα μαγαζιά μας, τις καθημερινές συνήθειες μας αλλά δεν πρέπει να γκρεμίσει ούτε τη ψυχολογία μας ούτε τους κοινωνικούς δεσμούς μας.
Γιατί πρώτιστα το χωριό είναι οι άνθρωποι. Και οι άνθρωποι βγήκαμε σωματικά αλώβητοι (με τη θλιβερή εξαίρεση της μιας οικογένειας). Και κουρνιάσαμε σχεδόν όλοι εδώ κοντά. Δεν σκορπίσαμε. Και γι αυτό λέμε ότι « η Βρίσα ζει».
Και θα ζει όσο οι άνθρωποί της εξακολουθούν να νοιώθουν το δέσιμο με τον τόπο αυτό και συνακόλουθα, είτε από κοντά – από την πρώτη γραμμή- είτε από μακριά – από τα πέρατα του κόσμου- να νοιάζονται γι αυτήν.
Για την ύπαρξη του χωριού προϋπόθεση είναι η ύπαρξη των κατοίκων της. Κατοίκων με ελπίδα και πίστη για το μέλλον, το δικό τους και προπαντός των παιδιών τους. Οι δυσκολίες της ανοικοδόμησης δεν θα πρέπει να κατεδαφίσουν τις ψυχές μας. Και όσο μεγαλύτερη είναι η κοινωνική αλληλεγγύη τόσο ευκολότερα θα ξεπεραστούν τα κοινά –σε μεγάλο βαθμό- προβλήματα.
Η Βιβλιοθήκη του χωριού μας συνέχισε και θα συνεχίζει να προσφέρει στην πνευματική και πολιτιστική ζωή της περιοχής μας αξιοποιώντας τόσο τις οικονομικές προσφορές των χωριανών μας (αλλά και άλλων πηγών που αξιολογούν και εκτιμούν το έργο της) όσο και την καλή διάθεση προσφοράς πνευματικού έργου τόσο των χωριανών μας όσο και φίλων του χωριού μας που η τύχη (ή η επιλογή) τους έφερε κοντά μας.
Σ’ αυτόν το δρόμο της συνεργασίας, της προσφοράς και της δημιουργίας καλεί όλους τους χωριανούς μας για να ξανακάνουμε την τοπική κοινωνία περήφανη για τη Βρίσα, σ’ όλη της την έκταση.
Παραφράζοντας το τραγούδι ” Βράχο βράχο τον καημό μου” λέω ” πότε Βρίσα θα σε δω”. Όσο υπάρχουν άνθρωποι- βράχοι να μην φοβόμαστε. Αρκεί να αντέξουν στα μανιασμένα κύματα της καταιγίδας που μας βρήκε. Γιατί ΠΡΕΠΕΙ.