Η σελίδα μας δημοσιοποίησε -και υποστήριξε- πρόταση να γίνει Ανάσταση ΚΑΙ στη Βρίσα. Τονίζουμε το “και” γιατί κάποιοι ερμήνευσαν την πρόταση να γίνει Ανάσταση μόνο στη Βρίσα και όχι στα Βατερά, πράγμα το οποίο φυσικά δεν στέκει.
Πάρα πολλοί επικρότησαν την ιδέα αυτή. Υπάρχουν βέβαια και αντίθετες γνώμες. Ότι και να λέει ο καθένας μας έχει πολύ μικρή σημασία αφού “το καρπούζι και το μαχαίρι” το κρατά ο ιερέας. Ότι αποφασίσει αυτός αυτό θα γίνει.
Η πρώτη δημόσια ενημέρωση από τον ιερέα μας ήταν αρνητική με επίκληση αφενός της κόπωσης εξαιτίας των συνεχών -πρωί και απόγευμα- ακολουθιών των ημερών και αφετέρου της συνήθειας να γίνεται -εδώ και 45 χρόνια- τελετή της Ανάστασης στο φυλάκιο του Αγίου Φωκά.
Το πρόβλημα της κόπωσης είναι υπαρκτό και πολύ σημαντικό. Το καταλαβαίνουμε όλοι. Αν γίνει αποδεκτή όμως η σκοπιμότητα του να γίνει Ανάσταση και στο χωριό τότε με δεδομένη την καλή διάθεση όλων αυτές τις άγιες μέρες μπορεί να ξεπεραστεί.
Το θέμα της Ανάστασης στον Άγιο Φωκά ακούγεται λίγο υπερβολικό. Καταρχήν μπορεί να λυθεί εύκολα. Εκτός του δικού μας υπάρχουν στην περιοχή μας ακόμα 6 ιερείς εν ενεργεία και ένας συνταξιούχος. Θα είναι επομένως εύκολο στον Διοικητή του στρατοπέδου να βρει άλλον ιερέα. Βέβαια αυτό μπορεί να γίνει και με συνεννόηση των ιερέων της περιοχής χωρίς τη μεσολάβηση του Διοικητή. Εξυπακούεται ότι υπάρχουν φορείς του χωριού για να αναλάβουν τα έξοδα “της μετακίνησης” του όποιου ιερέα αναλάβει να εξυπηρετήσει τους στρατιώτες του φυλακίου.
Σχετικά τώρα με την σκοπιμότητα της Ανάστασης στο χωριό. Όσοι υποστηρίζουν την ιδέα αυτή έχουν πολλούς λόγους να επικαλεστούν. Θα σταθούμε μόνο σε έναν. Στο χωριό μένουν αρκετοί ηλικιωμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι έζησαν και μεγάλωσαν με τη Μεγάλη Βδομάδα και ιδιαίτερα την Ανάσταση να αποτελούν κορυφαίες στιγμές της ζωής τους. Κάποιοι απ’ αυτούς έρχονταν στην Εκκλησία μονάχα τέτοιες μέρες (και στο Ιερό μέσα ακόμα) ενώ πολλές γυναίκες έσερναν το σκυμμένο απ’ τα χρόνια κορμί τους κάθε βράδυ με το μπαστούνι μεγαλοβδόμαδα πρωί βράδυ στην Εκκλησιά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να ακούσουν το Χριστός Ανέστη; Και εμείς δεν έχουμε την υποχρέωση να τους βοηθήσουμε και να εκπληρώσουμε την επιθυμία τους αυτή; Υπάρχουν ακόμα και άτομα που μένουν στο χωριό και η κατάσταση της υγείας τους δεν θα τους επιτρέψει να πάνε σε όποιο εκκλησάκι και αν γίνει η ακολουθία. Και αυτοί όμως θα ανοίξουν τα παράθυρά τους, θα ακούσουν το χαρμόσυνο χτύπημα της καμπάνας και θα τρέξει το δάκρυ της χαρμολύπης στο μάγουλό τους. Θα κάνουν το Σταυρό τους και μεταξύ άλλων θα σκεφθούν: με σκέφτηκαν και μένα! Με έκαναν και μένα κοινωνό της χαράς τους!
Η απόφαση ανήκει σε άλλους.
Ένα δευτερεύον θέμα είναι η διαδρομή που θα ακολουθήσει το Επιτάφιο και στη συνέχεια η Ανάσταση κατά την περιφορά τους.
Εμείς απλά σημειώνουμε ότι η διαδρομή στο χωριό είχε μήκος 750 μέτρα. Τώρα συζητιούνται δυο διαδρομές:
- Από το εκκλησάκι ανεβαίνοντας το Λαγκάδι στροφή αριστερά για να συναντηθεί ο δρόμος Βρίσα-Βατερά, στροφή προς την παραλία και ανέβασμα προς τον Άγιο Ευστάθιο. Το μήκος της διαδρομής είναι επίσης 750 μέτρα.
- Από το εκκλησάκι προς την παραλία, στροφή αριστερά και μετά το γεφύρι στροφή πάλι αριστερά μέσα στο Λαγκάδι μέχρι την εκκλησία. Το μήκος της διαδρομής αυτής είναι λίγο μεγαλύτερο από 300 μέτρα.
