Λίγος κόσμος στην εκκλησία σήμερα (όπως μια απλή Κυριακή). Τίποτα δεν θύμισε ότι ήταν η τοπική θρησκευτική γιορτή του χωριού μας. Θυμηθήκαμε τα παλιότερα χρόνια, τότε που γέμιζε η εκκλησία από χωριανούς μας που ζουν στον Πολιχνίτο και τη Μυτιλήνη.
Συνήθως όταν γιορτάζει ένας ενοριακός ναός στολίζεται (με σημαιούλες και δάφνες) και στο τέλος της λειτουργίας γίνεται η περιφορά της εικόνας. Αυτή η περιφορά γινόταν πριν λίγες δεκαετίες και στο χωριό. Τώρα τίποτα. Ακόμα μια συνιστώσα της υποβάθμισης του χωριού μας.
Σήμερα στην εκκλησία συλλειτούργησε με τον ιερέα μας και ο αρχιμανδρίτης Μιχαήλ, ηγούμενος της Μονής Δαμανδρίου. Ευχάριστη νότα ήταν η ωραία απαγγελία του “Πιστεύω” από τον μικρό μαθητή του Δημοτικού σχολείου Παναγιώτη Μπατζάκη. Χρόνια είχαμε να ακούσουμε παιδική φωνή στην εκκλησία μας κατά τη διάρκεια της θείας Ευχαριστίας.
Δε φτάνει που όλα τα υπόλοιπα (όπως αναφέρονται παραπάνω) ήταν μουντά αλλά είχαμε και τον καιρό με μια συννεφιά φορτωμένη με αφρικανική σκόνη να χαλάει κάθε διάθεση. Αυτός ο καιρός φέτος στις διακοπές του Πάσχα ήταν κακός για τα Βατερά. Δεν σταμάτησε η νοτιά και λίγες μέρες είχε λιακάδα για να παρακινηθεί ο κόσμος να κατέβει να απολαύσει την άνοιξη. Κρίμα!
Και τα “κακά” νέα συνεχίζονται. Έμαθα από πρώτο χέρι ότι φέτος στο πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου δεν θα έχει το βράδυ μουσική στον Πλάτανο. Τουλάχιστον ας είναι καλός ο καιρός τη μέρα.
