Από την Κατερίνα Νικέλλη (την οποία ευχαριστούμε) πήραμε τέσσερα έγγραφα που βρήκε στο ¨σεντούκι” του παππού της Μάριου Νικέλλη κατά το άδειασμα του σεισμόπληκτου πατρικού σπιτιού.
Τα έγγραφα αυτά μας μεταφέρουν σε κοντινό παρελθόν (50 χρόνια πριν) αλλά με τόσο πολλά διαφορετικά στοιχεία από τη σημερινή καθημερινότητα.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 το κοινοτικό συμβούλιο διορίζονταν από τον Νομάρχη. Έτσι λίγους μήνες μετά την επιβολή της δικτατορίας παύεται ο εκλεγμένος Πρόεδρος του χωριού Ευάγγελος Ταξείδης (και κάποιοι σύμβουλοι) επειδή “αλληθώριζαν” προς τα αριστερά και διορίζεται νέο συμβούλιο με επικεφαλής τον Μάριο (Μαργαρίτη) Νικέλλη.
Μια απ’ τις πρώτες ενέργειες του νέου Κοινοτικού συμβουλίου ήταν να λύσει το πρόβλημα της ανεπάρκειας του νερού. Γι αυτό αγόρασε δυο πηγές απ’ την περιοχή του Αμπελικού και μετάφερε το νερό σέ νέα δεξαμενή (υδραγωγείο) που έφτιαξε. Υπήρξαν όμως προβλήματα με την Κοινότητα του Αμπελικού όσον αφορά τα συμφωνηθέντα και γι’ αυτό ο Πρόεδρος κατέφυγε στον παντοδύναμο τότε νομάρχη και τον κάλεσε να βάλει τα πράγματα σε τάξη. Τότε η Κοινότητα κατάφερε να ολοκληρώσει αυτό το σωτήριο για το χωριό έργο. Τώρα εδώ και πολλές τετραετίες το νερό χύνεται στα χωράφια του Σταυρού και κανένας Δήμος, ούτε καπποδιστριακός ούτε καλλικρατικός νοιάζεται να το τακτοποιήσει. Τότε οι βρισαγώτες ήταν αφεντικά στον τόπο τους Τώρα …
Τότε το κοινοτικό συμβούλιο είχε πολλές αρμοδιότητες. Πάντα όμως λιγότερες από το νομάρχη, τον υπέρτατο δικαστή όλων των διαφωνιών. Και εδώ η διαφωνία είναι …εσωτερική. Η γλώσσα όμως του εγγράφου είναι υπέρ το δέον καθαρευουσιάνικη. Τόσο ώστε και εμείς (που διδαχτήκαμε και καθαρεύουσα και αρχαία ) δυσκολευόμαστε σε ένα σημείο να καταλάβουμε!
Τηλεγράφημα: κάτι σαν το σημερινό email !!! Ο νέος Πρόεδρος της Κοινότητας έλαβε εντολή από το νομάρχη να γίνει μεγαλοπρεπής ο εορτασμός της εθνικής γιορτής της 28ης Οκτ. Και σπεύδει να του αναγγείλει υπερηφάνως την επιτυχία. (Επειδή το τηλεγράφημα δημοσιεύτηκε και αλλού σημειώνουμε ότι η ημερομηνία είναι 28/10/1967 και όχι 1961. Το 1961 Πρόεδρος ήταν ο Ευστράτιος Αθανασίου)
Στο σχόλιο της δεύτερης εικόνας σας και μάλιστα στο τέλος του αναφέρεται οτι: ”Τότε οι βρισαγώτες ήταν αφεντικά στον τόπο τους Τώρα…” και αυτό γιατί τότε καθόριζαν την καθημερινότητα του και έλυναν τα προβλήματα τους κατά την βούληση τους ,ειδικά αν είχαν μαζί τους και τον διορισμένο παντοδύναμο Νομάρχη .
‘Τότε ” όμως κ. Νικέλλη οι Δημοκρατικές διαδικασίες ήταν στο απόσπασμα και λαμπρό παράδειγμα είναι το ιστορικής σημασίας πράγματι πρώτο έγγραφο με το οποίο καθαιρείται το εκλεγμένο τοπικό συμβούλιο και την θέση του παίρνει δοτή διοίκηση .Τόσο αφεντικά ήταν στον τόπο τους ……
Από την πόλη έρχεσαι και στην κορφή κανέλα!
Σωστά για σας !! τέτοια ζητήματα : Απο την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα .Είναι μια άποψη και αυτή ..
Σαφώς και είναι μια άποψη, τουλάχιστον για όποιον μπορεί να καταλάβει ένα κείμενο. Γιατί το “αφεντικά στον τόπο τους” είναι ολοφάνερο ότι αναφέρεται σε αντιδιαστολή με την πραγματικότητα των τελευταίων 20 ετών, όπου τις αποφάσεις για τα θέματα του χωριού παίρνουν άνθρωποι που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με το χωριό αλλά μπορεί και να το επιβουλεύονται. Με κανένα τρόπο δεν αναφέρεται στη γενική πολιτική κατάσταση, η οποία εξάλλου καθίσταται φανερή μέσα από τις λεζάντες των φωτογραφιών.
Αλλά είπαμε το θέμα είναι να μπορούμε -ή μάλλον να θέλουμε – να κατανοήσουμε ένα κείμενο.
Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω.
Το έγγραφον που αναφέρεται στον κ. Ιωάννη Μαργαρίτη λέει αν κατάλαβα καλά ό,τι:
Κατηγορήθει υπό τον κ. Π. Καραμάνο ότι κατέλαβε κοινόχρηστων χώροςν.
Έγινε αυτοψία, ερώτήθησαν 4 μάρτυρες, καθώς και οι πρώην ιδιοκτήτες του οικοπέδου, και διεπιστώθει ό,τι όχι μόνον δεν κατέλαβε κοινόχρηστον χώρον, αλλά “τραβήχτηκε μέσα” από τα παρακείμενα κτήρια.
Στο δε συμβούλιο που συζητήθηκε το θέμα, και ο πρόεδρος δύο φοράς ερώτηςε αν όλοι ειναι σύμφωνοι, ο κ. Καραμάνος, φρονίμως ποιών, σιωπηλώς το απεδέχθει.
Ως εκ τούτου διατί επανέρχεται εις το ίδιον θέμα αφού δεν απαίτησεν να αναγραφεί στα πρακτικά αντίθετη γνώμη;
Ελπίζω να βοήθησα στην αποκρυπτογράφηση.
Συγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη του προηγούμενου κειμένου μου.Ας όψεται ο δαίμονας της αυτόματης διόρθωσης, και της βιασύνης μου να το ανεβάσω.
Σε καταλαβαίνω Κατερίνα μου, και γελαω ακόμα με το “ας όψεται ο δαίμονας”. Τα κάνει θάλασσα αν δεν τον ελέγξεις.