Από τα βρισαγώτικα ανέκδοτα του Πάνου Ιατρέλλη.
Προπολεμικά, αλλά και αργότερα, όταν κάποιος απ’ το χωριό πήγαινε ταξίδι αντί για βαλίτσα έβαζε τα πράγματά του σε ένα τρουβά. Όταν λοιπόν κάποιος επαρχιώτης πήγαινε στην Αθήνα αμέσως οι μικροαπατεώνες βλέποντας τον τρουβά καταλάβαιναν περί τίνος επρόκειτο και προσπαθούσαν να τον εξαπατήσουν είτε πουλώντας κάτι σε υπερβολική τιμή είτε παρασύροντας τον με διάφορους τρόπους για να τον ξαφρίσουν.
Κάποιος, κάπως κοσμογυρισμένος, που είχε παντρευτεί στο χωριό μας μόλις πήγε στον Πειραιά κρατώντας τον τρουβά τράβηξε την προσοχή των επιτήδειων. Τον πλησίασε ένας απ’ αυτούς και άρχισε τα γνωστά. Ο ταξιδιώτης κατάλαβε περί τίνος πρόκειται και του είπε: “Αυτός -δείχνοντας τον τρουβά- είναι από κει, εγώ όμως δεν είμαι!”. Ο άλλος κατάλαβε ότι την πάτησε και απομακρύνθηκε αμέσως. Παραπέρα στον επόμενο που τον πλησίασε έδωσε την ίδια απάντηση και μάλιστα χρειάστηκε να την επαναλάβει σε αρκετούς μέχρι να φτάσει στο συγγενικό του σπίτι για να αφήσει τον τρουβά του.
