Με αφορμή το παρακάτω απόσπασμα από τις χειρόγραφες σημειώσεις του αείμνηστου Δασκάλου Κώστα Τσέλεκα σχετικά με την καταστροφή του κοιμητηρίου του χωριού μας πριν από 40 χρόνια:
” Δυστυχώς μια φωτιά στις 9 του Αυγούστου 1974, ημέρα Παρασκευή και ώρα 6 πρωινή, εξαφάνισε το κοιμητήρι του χωριού μας. Όταν στις 29 του ίδιου μήνα βρέθηκα στα Βατερά ανέβηκα πολύ πρωί ν’ ανάψω ένα κερί στη μνήμη των γονιών μου. Το θέαμα που αντίκρυσα απ’ το καμμένο κοιμητήρι μ’ έφερε δάκρυα στα μάτια. Η φωτιά κατέκαψε όλο το περιεχόμενο του και τη στέγη, η οποία κατέπεσε πάνω στα μισοκαμμένα κόκκαλα, τα οποία ανάμεσα στα σπασμένα κεραμίδια και με τους γύρω μαυρισμένους τοίχους παρουσίαζαν ένα θέαμα πάνω από κάθε φαντασία. Στη θέση του κιβωτίου των οστών του πατέρα, ανάμεσα στα σύρματα που το συγκρατούσαν με ένα καρφί στον τοίχο υπήρχε ένα μισοκαμμένο “μηριαίο οστούν” σε οριζόντια θέση…
Έτσι χάθηκαν και τα οστά των γονέων μου ανάμεσα στων άλλων και έμεινε μόνο η ανάμνηση των στη ψυχή μας”
θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή όλων μας για να μην τα ξαναπάθουμε. Το δραστήριο τοπικό συμβούλιο του χωριού είναι καλό να ανηφορίσει και προς τα πάνω, όπου στο χώρο του κοιμητηρίου επικρατεί πλήρης αταξία. Ο καθένας θέλει να τοποθετήσει το κιβώτιο με τα οστά των δικών του προσώπων όσο γίνεται πιο μπροστά για να φαίνεται Αποτέλεσμα τα κιβώτια να έχουν φτάσει σε απόσταση αναπνοής από το μανάλι με τα αναμμένα κεριά. Πριν λίγες μέρες ένα άδειο κιβώτιο βρισκόταν ακριβώς κάτω απ’ το μανάλι με τεράστιο κίνδυνο πυρκαγιάς αν πέσει ένα κερί!
Θα πρέπει να αποσυμφορηθεί ο χώρος. Δεν μπορεί να παραμένουν εσαεί τα κιβώτια στο χώρο. Κιβώτια από το 1974 (μετά την πυρκαγιά) -όπως του πατέρα μου- εξακολουθούν να υπάρχουν εκεί. Θα πρέπει να βρεθεί μια λύση ώστε και ο σεβασμός στους νεκρούς μας να υπάρχει και ο χώρος να αποσυμφορηθεί και να προστατευτεί.
