Κάτω από τον Πλάτανο…

Η Βιβλιοθήκη ενημερώνει ότι το μάθημα της ζωγραφικής για αρχάριους τη Δευτέρα 2-11-2015 δεν θα πραγματοποιηθεί για λόγους ανωτέρας βίας.

Η κύρια οδική αγροτική αρτηρία του χωριού προς τους ελαιώνες της δυτικής περιοχής του. Το πρωί φεύγοντας για το χωράφι ανηφοριά, το απόγευμα στην επιστροφή πάλι  ανηφοριά! Ευτυχώς που ακολουθούσαν οι κατηφοριές. Το περπάτημα ανθρώπων και ζωντανών δυσκόλευαν οι ατέλειωτες πέτρες με τις οποίες ήταν σπαρμένος ο τόπος. Γι αυτό και οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου προσφέροντας κοινωνικό έργο σε μια εκδρομή τους συνήθως είχαν ως αποστολή να μαζέψουν  τις πολλές και να καθαρίσουν το δρόμο.

Τότε που οι γονείς δεν διαμαρτύρονταν ούτε γιατί κουράζονταν τα παιδιά ούτε γιατί λέρωναν τα χέρια τους!

Φώτο Γ. Γεωργή

Μιας και στο προηγούμενο άρθρο για τα καρτ ποστάλ της περιοχής μας αναφέραμε τον Πρόεδρο της Κοινότητας Παναγιώτη Διαμαντή παραθέτουμε τη φωτογραφία του.

Ο Π.Δ. στην Αθήνα μπαίνει στην αίθουσα όπου ο Σύλλογος των βρισαγωτών της Αθήνας πραγματοποιεί την εκδήλωσή του στην οποία τον έχει προσκαλέσει. Τα πεσκέσια στη σακούλα που κρατά είναι τυριά σύμφωνα με τη μαρτυρία του ανηψιού του Γιώργου Γιωργή, ο οποίος τον συνοδεύει.

Εικόνες από την παραλία των Βατερών, τον Άγιο Φωκά αλλά και την πλατεία του Πλάτανου περιέχουν τα παρακάτω 4 καρτποστάλ που έχει στο αρχείο του ο Γιώργος Γεωργής.

Η πλατεία του Πλάτανου πριν πλακοστρωθεί (η πλακόστρωση έγινε επί προεδρίας Παν. Διαμαντή 1982-1985). Το παντοπωλείο του Γιώργου Μανώλα με την επιγραφή στο πάνω μέρος της εισόδου “Πληροφορίες -Εξυπηρετήσεις Γ. Μανώλας” και ο πλανόδιος μπαχτσαβάνης με το γαϊδουράκι του.

Η παραλία των Βατερών με το κότερο. Τέτοια κότερα είχαν ο Πολυχρόνης και ο Αλαμανέλλης αλλά με τέτοιο έρχονταν και ο Μίμης Γαληνός (πατέρας του Δημάρχου)

Ξεχωρίζουν οι λιγοστές βάρκες, οι καλαμένιες πανέρες του ψαρά, η βίλα του Πολυχρόνη και ο γυμνός από κτίσματα άγιος Φωκάς.

Ο άγιος Φωκάς με το καινούριο εκκλησάκι αλλά χωρίς …λιμάνι, δηλαδή πριν την πρώτη τετραετία της προεδρίας του Δημήτρη Σιγεώργη (1986-89) ο οποίος έκανε την πρώτη ουσιαστική παρέμβαση.

Λιακάδα αλλά και βοριαδάκι τσουχτερό ήταν το σκηνικό του καιρού σήμερα.  Στο χωριό έγινε η καθιερωμένη δοξολογία στην οποία παραβρέθηκαν οι μαθητές του Δημοτικού σχολείου με τους δασκάλους τους και με σημαιοφόρο την Ειρήνη Ιωαν. Διαμαντή, ο Πρόεδρος της Κοινότητας και λίγοι σχετικά χωριανοί. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η Διευθύντρια του σχολείου Μυρσίνη Νικέλλη.

Στη συνέχεια στο “Ηρώον” έγινε το καθιερωμένο τρισάγιο και η κατάθεση στεφανιών από τον Πρόεδρο και τους μαθητές του σχολείου. Ίσως να ήταν αιτία το κρύο, ίσως η κρύα γενικά “ατμόσφαιρα” πάντως ο κόσμος που παραβρέθηκε μου φάνηκε λιγότερος από κάθε άλλη χρονιά. Ο Σύλλογος  γονέων και κηδεμόνων του σχολείου, παρά την κρίση, επιμένει και αποζημιώνει τα παιδιά, που δίνουν έναν χρώμα γιορτής στο χωριό,  με τα καθιερωμένα εδώ και χρόνια κεράσματα.

Στο χώρο του μνημείου υπάρχουν δυο μεγάλα πεύκα ξερά και ένα “ημιθανές”. Αυτά θα πρέπει να κοπούν γιατί όσο περνάει ο καιρός εξασθενούν οι ρίζες τους και γίνονται επικίνδυνα. Φυσικά -δεδομένου ότι έχουν κοπεί και άλλα ξερά δέντρα τα προηγούμενα χρόνια- καλό είναι να φυτευθούν κάποια καινούρια.

Η συνέχεια για τους περισσότερους ήταν στον Πολιχνίτο όπου η παρέλαση με τους ήχους της μπάντας και όλα τα σχολεία (παιδικός σταθμός, νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο) δίνει ένα ξεχωριστό τόνο και οι καφετέρειες της πλατείας μια ξεχωριστή ευκαιρία για καφέ!

Και του χρόνου και καλή πρόοδο στα παιδιά

Κι ας τη λένε και …Μεγάλη! (απ’ το φακόΚωστή Στεφάνου)

Η διαφήμιση μιας περιοχής γίνεται ακόμα, αλλά πριν λίγες δεκαετίες γινόταν ιδιαίτερα, με τα καρτποστάλ. Τέτοια καρτποστάλ με περιεχόμενο που να έχει σχέση με την ευρύτερη περιοχή μας παρουσιάζουμε από τη σελίδα μας.

Σήμερα παραθέτουμε τρία που εικονίζουν τον γραφικό άγιο Φωκά, τα οποία μας έδωσε τακτική αναγνώστρια της σελίδας μας, που πρόσφατα έγινε για μια ακόμα φορά γιαγιά.

Ένα πολυθεματικό καρτποστάλ το οποίο περιέχει(κάτω αριστερά) μια άποψη του λιμανιού του Αγίου Φωκά

Το ακρωτήρι του Αγίου Φωκά με το γραφικό λιμανάκι του

Μια αεροφωτογραφία του ακρωτηρίου στην οποία έχει επέμβει ανθρώπινο χέρι για …παραλλαγή(;)

Η Βιβλιοθήκη Βρίσας ευχαριστεί τον Κώστα Καλαμποκίδη, ο οποίος επειδή δεν πρόλαβε να συνεισφέρει στην κατασκευή της πόρτας στο Μουσείο πρόσφερε το ποσό (των 20€) που ήθελε να διαθέσει στην Βιβλιοθήκη.

Ο Σταυρός είναι το μικρότερο χωριουδάκι της περιοχής μας το οποίο λόγω της θέσης του έχει σημαντικούς δεσμούς με τη Βρίσα και τα Βατερά. Οικογένειες από το Σταυρό έχουν εγκατασταθεί εδώ και χρόνια τόσο στη Βρίσα όσο και στον Πολιχνίτο. Και όμως για το χωριουδάκι αυτό δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα. Αναδημοσιεύουμε προς τούτο  από τη σελίδα του χωριού στο facebook μια σύντομη παρουσίαση από την Μαρία Κακάμπουρα.

ΣΤΑΥΡΟΣ

Παλιά ονομαζόταν και Βούρκος γιατί έτσι λέγεται ο χείμαρρος που χωρίζει σε δύο οικισμούς τον Σταυρό, τον Άνω και τον Κάτω. Το χωριό είναι χτισμένο στο βάθος της καταπράσινης κοιλάδας του ποταμού Βούρκου. Στον Σταυρό υπάρχουν ωραίες εκκλησιές όπως είναι ο Άγιος Βαρθολομαίος, η Αγία Παρασκευή και ο Άγιος Θεράποντας.

Το χωριό αυτό κάποτε αριθμούσε περί τους 800 κατοίκους. Σήμερα μετά την μεγάλη μετανάστευση στην Αυστραλία, αλλά και την μετεγκατάσταση στην Αθήνα και Μυτιλήνη αριθμεί περί τους 100 μόνιμους κατοίκου και στους δύο οικισμούς. Το καλοκαίρι ο πληθυσμός στον οικισμό πολλαπλασιάζεται μια και επιστρέφουν στην εστία τους όλοι οι ξενιτεμένοι της Αυστραλία, της Αθήνας και της Μυτιλήνης. Ίσως για τον φόβο των πειρατών το χωριό δεν είναι χτισμένο κοντά στην θάλασσα, αλλά στο βάθος της χαράδρας. Το όνομά του το πήρε από το όνομα του ποταμού λόγω των στάσιμων νερών που υπήρχαν τα παλαιότερα χρόνια αν και από μαρτυρίες που υπάρχουν το παλιό του όνομα ήταν ‘’ΣΥΚΙΕΣ’’ .

Κοντά στο χωριό υπάρχει μια τοποθεσία που δένει με το όνομα και την ιστορία του χωριού . Είναι τα ‘’ΣΤΑΥΡΙΑ’’ όπου υπάρχουν σπασμένα τούβλα και κεραμίδια και αγγεία που μας φανερώνουν την ύπαρξη κάποιου Μεσαιωνικού οικισμού. Ένα άλλο στοιχείο που μαρτυρεί την ύπαρξη οικισμού στην περιοχή είναι η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, καινούργιος τώρα, αλλά υπάρχουν αρκετά δείγματα ότι στα θεμέλια του υπήρχε παλαιότερα χτισμένη εκκλησία που εξυπηρετούσε τις ανάγκες του οικισμού. Σήμερα υπάρχει εκεί ένα κιονόκρανο, μια κολώνα και ένα βάθρο. Στη θέση Μακρός κατά την διάνοιξη αγροτικού δρόμου βρέθηκαν χοντρά πιθάρια με οστά που ήταν νεκροταφείο της πρώιμης χαλκοκρατίας – σπάνιο εύρημα για το ΒΑ Αιγαίο.

Μια άλλη τοποθεσία που μαρτυρεί την ύπαρξη οικισμού και ότι η περιοχή κατοικείται από την αρχαιότητα είναι στο οροπέδιο ‘’ΡΟΓΚΑΔΑ’’ . Εκεί υπάρχει ένα πρόχειρο οχύρωμα το ‘’ΚΑΣΤΡΙ’’ στην άκρη ενός απόκρημνου βράχου, ένα ο οχυρό που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Ρογκάδας και με φωτιές ειδοποιούσαν τους κάτοικους άλλων περιοχών για επερχόμενο κίνδυνο . Κοντά στο Καστρί υπάρχουν δύο εκκλησίες που είναι χτισμένες πάνω στα ερείπια παλαιότερου ναού, αλλά και ύπαρξη τάφων εκεί κοντά.

Σήμερα στο Σταυρό των λίγων κατοίκων η ζωή κυλά ήσυχα με την ενασχόληση με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Είναι ξακουστές οι ρουπάδες, οι μηζύθρες, τα λαδοτύρια, ο τραχανάς, τα κηπευτικά χωρίς λιπάσματα αλλά και τα μανιτάρια που μαζεύονται κάτω από τα πεύκα, οι πευκίτες. Είναι ένα χωριό που το κύριο χαρακτηριστικό των κατοίκων του είναι η φιλοξενία. Χωμένο μέσα στο πράσινο και στις γεμάτες με λουλούδια αυλές του περιμένουν τον επισκέπτη να ηρεμήσεις στα πέντε καφενεία του πίνοντας το καφεδάκι του ή ακόμα να απολαύσει το γεύμα του κάτω από την σκιά αιωνόβιων πλατανιών.

Αξίζει να δει ο επισκέπτης την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής , που μετά την πυρκαγιά – εμπρησμό του 2003 αναστηλώθηκε και έχει γίνει το κόσμημα της περιοχής.
Στον Σταυρό υπάρχουν υπέροχες πεζοπορικές διαδρομές ή ακόμα με το αυτοκίνητο να επισκεφτεί τις χαράδρες της Αγίας Φανερωμένης της Αγίας Μαρίνας του Αγίου Γεωργίου ή το πανόραμα του Προφήτη Ηλία. Το καλοκαίρι στις 2 Ιουλίου υπάρχει το πανηγύρι του Αγίου Θεράποντα και κάθε χρόνο τον Αύγουστο γίνεται μεγάλο γλέντι, μοναδικό για τα ο κέφι του.
Αξίζει τον κόπο ο παραθεριστής των Βατερών είτε με το αυτοκίνητό του, είτε πεζοπορώντας το πρωί να επισκεφθεί το καταπράσινο αυτό χωριουδάκι με τους καλόκαρδους και φιλόξενους κατοίκους του.