ΕΜΠΡΟΣ 27/11/13
Νικέλλη Στρατή
Η πορεία κάθε χώρας ποτέ δε γίνεται σε καταπράσινα λιβάδια και φαρδιές λεωφόρους. Περνάει και από δύσβατα μονοπάτια και κακοτράχαλα βουνά όπου χύνεται πολύς ιδρώτας και αίμα. Την πορεία όμως που ακολουθεί κάθε χώρα την καθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι ηγήτορές της και σε περίπτωση που έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα, μέσω των ηγητόρων του, ο λαός της.
Οι δημοκρατικοί όμως ηγήτορες μέσα στη μανία τους να κυβερνήσουν, όχι για να βοηθήσουν το λαό και τον τόπο αλλά για να δρέψουν τους λωτούς της εξουσίας, προσπαθούν με πολλούς τρόπους να τον εξαπατήσουν. Και το καταφέρνουν! Και για τούτο κάθε φορά εμφανίζεται πλήθος «κοψοχέρηδων» οι οποίοι όμως στη διάρκεια των λίγων χρόνων ζωής μια κυβέρνησης ξαναποκτούν χέρια για να ενεργήσουν και πάλι με ανάλογο τρόπο στις επόμενες εκλογές.
Κραυγαλέα περίπτωση εξαπάτησης των ψηφοφόρων από τους δημοκόπους πολιτικούς υπήρξε η υπερψήφιση των αντιπάλων του Ελευθερίου Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 οι οποίοι υπόσχονταν «να γυρίσουν οι φαντάροι στα σπίτια τους» και αντ’ αυτού τους έριξαν ακόμα πιο βαθειά στα βάθη της Ανατολίας και στη συνέχεια στα παγωμένα μνήματα και στα ματωμένα νερά της προδομένης Μικρασίας.
Ο κόσμος όμως ήταν δικαιολογημένος γιατί λαχταρούσε να δει τους δικούς του. Ο απλός πολίτης δεν ήθελε ούτε δάφνες ούτε δόξες. Ήθελε το γιο, τον άντρα, τον αγαπητικό, τον πατέρα! Και για τούτο ψήφισε όσους τους το έταζαν με παχιά, μα ψεύτικα, λόγια.
Και δεν ήταν πολλά τα χρόνια που είχαν περάσει από τότε που άλλα παχιά λόγια, εθνοκαπηλείας αυτή τη φορά, είχαν σύρει έναν λαό και μια χώρα σε έναν ανόητο (ατυχή μας βολεύει να τον λέμε) πόλεμο του 1897 όταν για μια ακόμα φορά καταχρεωθήκαμε σε ξένους δανειστές (ή τοκογλύφους για άλλους) και πληρώσαμε για πολλές δεκαετίες τον βερμπαλισμό των λαοπλάνων Ελληναράδων για να καταφέρουμε να περισώσουμε ντροπιασμένη και καταπληγωμένη μια κουτσουρεμένη Ελλάδα.
Ακολούθησαν δικτατορίες, διχασμοί, πόλεμοι, εμφύλιοι και κάποτε –όχι χωρίς πόνο και αίμα- ξημέρωσε μια νέα μέρα και είπαμε να ξεχάσουμε τα πολλά λάθη και να πορευτούμε με γνώση και ομόνοια. Και γύρισαν τα πάνω κάτω! Κι αντί να φτιάξουμε μια Ελλάδα περήφανη, μια Ελλάδα που να ανήκει πράγματι σε όλους τους Έλληνες, φτιάξαμε μια Ελλάδα μιζαδόρων, οικογενειοκρατίας και διαφθοράς. Οι πιο απίθανες υποσχέσεις εκστομίζονταν χωρίς ντροπή και οι ισάριθμες αθετήσεις των υποσχέσεων γίνονταν χωρίς δισταγμό. Και δυστυχώς χωρίς συνέπειες.
Φτάσαμε έτσι στο αμίμητο «λεφτά υπάρχουν» που σε ελάχιστες μέρες έγινε «δεν υπάρχει σάλιο»! Και να σου η τρόικα, να το ΔΝΤ, να οι «τοκογλύφοι», να οι σωτήρες, να οι ελληναράδες, μα προπαντός να η ανεργία, να η φτώχεια, η παγωνιά, η πείνα, το άγχος, η ανασφάλεια.
Κι αν μέσα σ’ όλα αυτά μπορέσεις να κρατήσεις τη ψυχραιμία σου βλέπεις τα ίδια πρόσωπα, άσχετα με χρώμα, που σ’ έφεραν στο σημερινό χάλι, να προσπαθούν τάχατες να σε σώσουν αφού βέβαια φροντίσουν να ζουν αυτοί «αξιοπρεπώς» με κάποια χιλιάρικα κάθε μήνα ενώ το στραπατσάρισμα της αξιοπρέπειας του άνεργου είναι επιβεβλημένο για «την Ελλάδα ρε γαμώτο»
Πριν χρόνια έδωσαν το σύνθημα της κλεψιάς και της διαφθοράς με το περίφημο «είπαμε για ένα δωράκι αλλά όχι και 500 εκατομμύρια» Σήμερα το ίδιο σύνθημα το δίνουν με τον ισχυρισμό ότι για να μη γίνεται όργανο οικονομικών συμφερόντων ο βουλευτής πρέπει να αμείβεται καλά. Καλέ τι μας λέτε; Και ο εφοριακός, ο αστυνομικός, ο τελωνιακός, ο μηχανικός, ο δικαστής για να μη γίνονται όργανα της διαπλοκής και της μίζας δεν θα πρέπει να αμείβονται καλά; Και επομένως αφού δεν αμείβονται καλά πρέπει να καταλάβουν, σύμφωνα με τη λογική των βουλευτών μας, τι πρέπει να κάνουν!
Κι όπως πάντα σε δύσκολες καταστάσεις έρχονται άλλοι σωτήρες οι οποίοι όλα τα κακά τα εξορκίζουν! Όλα θα διορθωθούν, όλα και όλοι θα επανέλθουν εκεί που ήταν, αλλά με ένα μαγικό τρόπο τώρα όλα θα πάνε καλά. Θα καταργηθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι, οι οποίοι στέρησαν πολλά δισεκατομμύρια απ’ τους έλληνες πολίτες, τα οποία επομένως θα τους ξαναδοθούν! Τι καλά θα ήταν αν μας έλεγαν από πού θα τα πάρουν. Συγκεκριμένα και χειροπιαστά. Αν και προχτές κάτι ξέφυγε από επίσημα αντιπολιτευτικά χείλη που απευθύνονταν στις καθαρίστριες: Σε λίγο καιρό, είπε, δεν θα καθαρίζετε τα γραφεία αλλά την τρόικα και την κλεπτοκρατία! Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι καθαρίστριες αφού πρώτα διώξουν την τρόικα και την «κλεπτοκρατία», δεν πρόκειται να ξανακαθαρίσουν;
Κάθε φορά που διαψεύδονται οι προεκλογικές υποσχέσεις όλοι, άσχετα με το τι ψηφίσαμε, απογοητευόμαστε. Μα η πιο μεγάλη απογοήτευση πέφτει σε όσους τις έχουν πιστέψει φανατικά. Σε όσους νομίζουν ότι με τις εκλογές θα ξαναζήσουν μέρες του «81» Και η απογοήτευση άλλους μεν συνετίζει και στοιχίζονται στο «όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι» και άλλους τους οδηγεί σε άλλον που ομιλεί «ωραία και ηδέα λόγια»! για να υπογράψουν την επόμενη τους απογοήτευση.
