ΕΜΠΡΟΣ 4/9/13
Νικέλλη Στρατή
Να περάσουμε τον κάβο και βλέπουμε! Υπομονή ρε παιδιά, δύσκολα τα πράγματα αλλά να, να περάσουμε τον κάβο και να ανασάνουμε! Να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα αξιοπρεπή, δυνατή, που να μετράει στο διεθνές σκηνικό και να έχει ευτυχισμένους πολίτες!
Και που είναι ο κάβος, πότε φτάνουμε; Εδώ οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε ότι ο κάβος είναι δω κοντά, στον επόμενο έλεγχο της τρόικας, σε ένα τέρμινο, άιντε σε δυο τέρμινα, άιντε σε τρία. Και όσο πλησιάζουμε στον κάβο τόσο αυτός ξεμακραίνει! Και δος του τα τέρμινα και ξεμακραίνουν και δος του οι ανασαμιές και βαραίνουν!
Οι άλλοι λένε ο κάβος είναι το φθινόπωρο. Να φύγουν οι «φιλοτροϊκανοί», να έρθουν οι αποφασιστικοί. Δε χρωστάμε τίποτα ή χρωστάμε ό,τι θέλουμε εμείς, τελεία και παύλα! Αλλάζουμε ρότα και φτιάχνουμε τη νέα περήφανη (και χίλια δυο άλλα επίθετα) Ελλάδα!
Κι εμείς, οι πολίτες, ζαλισμένοι απ’ το τρίχρονο ταξίδι στη φουρτουνιασμένη παγκόσμια θάλασσα με το σαπιοκάραβό μας λέμε: Όποιος και να ναι ρε παιδιά ο κάβος, αρκεί να τον περάσουμε !
Και τον περάσαμε! Κάποτε ναι, τον περάσαμε! Για τη κουβέντα, που λέει ο λόγος, τον περάσαμε. Και τώρα; Τώρα που τον περάσαμε πως θα χτίσουμε τη νέα Ελλάδα; Με τι σχέδιο, ποιους μαστόρους, τι υλικά;
Για να αλλάξεις και να φτιάξεις καινούριο σχέδιο πρέπει να ξέρεις που έπασχε το παλιό. Τι αδυναμίες είχε, τι λάθη, ποιες κακοτοπιές. Με δυο λόγια τι έφταιξε που η μέχρι τώρα Ελλάδα έγινε ρεζίλι των σκυλιών και έρμαιο των ξένων συνεταίρων ή τοκογλύφων (αδιάφορο);
Και μαστόρους για να χτίσουν με βάση το καινούριο σχέδιο που θα βρούμε; Θα έχουμε τους ίδιους, της ίδιας συντεχνίας των βολεμένων ή θα πάρουμε τους παρατρεχάμενούς τους, που χρόνια τώρα αντιγράφουν τα κόλπα τους για να είναι έτοιμοι όταν θα έρθει η ώρα τους; Ή θα πιστέψουμε όσους δηλώνουν αλλιώτικοι αλλά σε κάθε επίπεδο, όταν η άσκηση εξουσίας τους ξεγυμνώνει, φαίνονται απαράλλαχτοι σε δημαγωγία, σε φατριασμό, σε ιδιοτέλεια;
Και με ποια υλικά θα φτιάξουμε τη νέα Ελλάδα; Με τους πολίτες του ρουσφετιού, της καλοπέρασης, του ωχαδερφισμού;
Είμαστε από χέρι χαμένοι. Και τον κάβο να περάσουμε, τον όποιο κάβο, είμαστε χαμένοι! Γιατί πρέπει ήρεμα, με ανθρωπιά και φιλοπατρία να ξεκαθαρίσουμε «τι» έφταιξε. Μερικοί ίσως πουν και «ποιοι» έφταιξαν. Αν σταθούμε στο «ποιοι» δε θα κάνουμε ούτε ένα βήμα παρακάτω. Γιατί πάλι θα αρχίσουμε οι καλοί δικοί μας και οι κακοί δικοί σας. Το «τι» έφταιξε πρέπει να ψάξουμε και η ιστορία θα αποφανθεί και για το «ποιοι». Και άμα βρούμε το «τι», μπορούμε να φτιάξουμε το νέο σχέδιο. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Το πιο εύκολο!
Τους μαστόρους και τα υλικά είναι το πιο δύσκολο. Γιατί και τα δυο είμαστε εμείς, ο λαός! Για να γίνουν τα υλικά καλύτερα πρέπει να γίνουμε εμείς οι πολίτες καλύτεροι. Καλύτεροι ως πολίτες. Ανεξάρτητα από χρώμα και πιστεύω. Τότε θα μπορέσουμε να αξιολογήσουμε πιο σωστά και τους μαστόρους και να διαλέξουμε τους σωστούς. Πάλι ανεξάρτητα από χρώμα και πιστεύω. Να αναγκάσουμε τους παλιούς να αλλάξουν επάγγελμα αφού αποδεδειγμένα απέτυχαν οικτρά και να εμπιστευθούμε νέους, με «ένσημα του ΙΚΑ» ως διαπιστευτήρια και όχι με διαθήκες και παραχωρητήρια! Με εντιμότητα και ανθρωπιά ως προίκα και όχι με κότερα και αρχοντικά. Και να απαιτήσουμε τα υλικά για το χτίσιμο να έχουν ικανότητες, γνώσεις και ντομπροσύνη ως εχέγγυα και όχι κομματική προσήλωση και οσφυοκαμψία.
Κι είναι αυτό το πιο δύσκολο! Γιατί έχουμε ποτιστεί ως το μεδούλι αλλιώς. Χρόνια χύνεται το δηλητήριο στις φλέβες μας. Και γίναμε ατομιστές και άβουλοι. Να βολευτούμε εμείς κι η αξιοκρατία για τους άλλους. Να κονομήσουμε εμείς κι ας κλέβουν και οι άλλοι. Να καλοπερνάμε εμείς κι ας δουλεύουν οι άλλοι. Ότι κάνουν οι δικοί μας καλό, ότι λένε οι άλλοι λάθος. Απλά και μόνο γιατί το έκαναν οι δικοί μας –που μας βόλεψαν-, απλά και μόνο γιατί το είπαν οι άλλοι.
Άιντε λοιπόν και περάσαμε τον κάβο! Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον περάσαμε! Μυαλά αλλάξαμε; Αν δεν αλλάξουμε πάλι θα ξαναβουλιάξουμε!
