ΕΜΠΡΟΣ 18/8/13
Νικέλλη Στρατή
“Υπενθυμίζω περιχαρής ότι την ανάγκη εκτέλεσης των δύο στρατηγικής σημασίας έργων (σ.σ. του δρόμου Καλλονής –Σιγρίου και του λιμανιού στο Σίγρι) μαζί με την κατασκευή του φράγματος Τσικνιά, του δρόμου Καλλονής-Πέτρας-Μήθυμνας, του δρόμου Μελίντας –Βατερών-Πολιχνίτου και άλλων, όμοιας αναπτυξιακής σημασίας, τόσο για την Λήμνο, όσο και για τον Άγιο Ευστράτιο, υπέβαλα ως αιρετός Νομάρχης στις 16 Οκτωβρίου 1999, στον τότε Πρωθυπουργό κ. Σημίτη, δια του κ. Πάχτα, τότε Υπουργό Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, ειδοποιηθείς από αυτόν, ώστε να εξαγγελθούν κατά την επίσκεψη την οποία θα πραγματοποιούσε ο κ. Σημίτης στις 20 του μηνός, στη Νομαρχία Λέσβου…”
Το παραπάνω απόσπασμα από τις δηλώσεις του Δημάρχου με την ευκαιρία της «πρώτης κασμαδιάς» στο δρόμο Καλλονή – Σίγρι δείχνει γιατί πάμε κατά διαόλου ως οικονομία και ως χώρα.
Ο υπουργός Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων αντί να ρωτήσει τις υπηρεσίες του υπουργείου του ποια έργα έχουν υποβληθεί από τη Νομαρχία Λέσβου και ποια απ’ αυτά κρίνονται ρεαλιστικά τη δεδομένη χρονική στιγμή ώστε να ενημερώσει τον Πρωθυπουργό για τις εξαγγελίες που ήθελε να κάνει, ρώτησε τον κομματικό Νομάρχη ο οποίος –όπως είναι φυσικό – του εξέθεσε όλα τα όνειρα του λεσβιακού λαού. Και ο Πρωθυπουργός τα αποδέχτηκε και τα εξήγγειλε!
Έτσι πορευόμασταν ως τόπος. Εξαγγελίες των πάντων και προώθηση των όποιων έργων μέσω γνωριμιών και πλαγίων μεθόδων.
Έφυγε ο κ. Σημίτης και ήρθε ο κ. Καραμανλής για να εξαγγείλει μεταξύ άλλων το Κέντρο Εκπαίδευσης, Έρευνας και Πολιτισμού της Βρίσας. Και το έργο προχώρησε, δημοπρατήθηκε (για δεύτερη φορά), ανακηρύχτηκε ο μειοδότης (Ιούλιο 2009) αλλά μέχρι το Σεπτέμβριο δεν έπεσε η τελική υπογραφή από τον, διορισμένο από τον κ. Καραμανλή, Περιφερειάρχη και στη συνέχεια οι υπηρεσίες έκριναν ότι δεν πληρούσε τους ευρωπαϊκούς όρους.
Αν το ελληνικό κράτος δούλευε σωστά θα έπρεπε οι υπηρεσίες του να είχαν ενημερώσει έγκαιρα τους αρμόδιους υπουργούς αν υπήρχαν προβλήματα ή όχι, αν το έργο ήταν «φαραωνικό» ή όχι και να μην άφηναν τον πρωθυπουργό έκθετο..
Βγαίνουν οι πρωθυπουργοί στα μπαλκόνια και ως Μαυρογιαλούροι νέας κοπής εξαγγέλλουν «γεφύρια και ποτάμια» ή παροτρύνουν τον Τσοβόλα να τα δώσει όλα και οι ιθαγενείς ζητωκραυγάζουν, ούτε όμως για τα γιοφύρια ούτε για τα ποτάμια, παρά για να εγγράψουν υποθήκες κομματικής προσήλωσης για διορισμούς, ψευτοσυντάξεις και ότι άλλο ήθελε προκύψει.
Κι αν οι πρωθυπουργοί δεν βγουν στο μπαλκόνι βγαίνουν οι παρατρεχάμενοι, υπουργοί και άλλοι μεγαλόσχημοι, και εξαγγέλλουν, και επειδή ξέρουν ότι δε χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης και αξιοπιστίας νομίζουν ότι γίνονται πιο αξιόπιστοι με επίκληση της «εντολής Πρωθυπουργού». Με εντολή πρωθυπουργού λοιπόν θα γίνει το γήπεδο για να απολαμβάνουμε την ΑΕΛΚ. Δεν είχε άλλη έννοια ο πρωθυπουργός ή τι σόι πρωθυπουργός είναι αν μέσα στην κρίση της κοινωνίας και της οικονομίας πέφτει στο επίπεδο να δίνει εντολές για να προχωρήσει το γήπεδο μιας ποδοσφαιρικής ομάδας!
Με τέτοια και με τέτοια πορευόμαστε δεκαετίες τώρα και δε λέμε να ορθοποδήσουμε. Γιατί το κράτος δεν πρόκειται να ορθοποδήσει με το διώξιμο των υπαλλήλων παρά μονάχα με την αλλαγή νοοτροπίας. Θα φύγουν δέκα χιλιάδες υπάλληλοι και θα καιροφυλαχτούν εκατό χιλιάδες να γυρίσει ο τροχός και να βολευτούν κι αυτοί. Κι αν γυρίσει ο τροχός θα φύγουν οι ακριβοπληρωμένοι κατέχοντες των θέσεων εξουσίας για να μπουν καινούριοι με τα ίδια κριτήρια και τις ίδιες …αναλογίες. (αφού και η Ανανεωτική Αριστερά υπέκυψε στον πειρασμό του 4-2-2 για τα …δικά της τα παιδιά!)
Και θα εξαγγέλλουν και αυτοί έργα «με εντολή πρωθυπουργού» και θα υποβάλλουν οι φίλα προσκείμενοι αυτοδιοικητικοί κατάλογο έργων για να εξαγγελθούν απ’ τον πρωθυπουργό σε τέσσερεις μέρες. Και θα πορευόμαστε από χρεοκοπία σε χρεοκοπία και από εθνική ταπείνωση σε εθνική ταπείνωση γιατί το «ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι», γιατί είμαστε «πομφόλυγες» που σπάζουν και χάνονται, γιατί δεν υπάρχει προγραμματισμός ούτε καν σε επίπεδο τετραετίας!
Άιντε και διώξαμε κάποιες χιλιάδες υπαλλήλους. Ταμπού δεν πρέπει να είναι γιατί υπάρχουν και άχρηστοι. Και έστω ότι καταφέραμε και διώξαμε μόνο τους άχρηστους. Την άρρωστη νοοτροπία πως θα διώξουμε είναι το πρόβλημα και φυσικά τους φορείς της. Τους πολιτικούς παλιάς κοπής, τους κληρονόμους αυτών και τους νεότευκτους ζηλωτές τους!
