ΕΜΠΡΟΣ 1/5/13
Νικέλλη Στρατή
Η οικονομική κρίση που τόσο οδυνηρά βιώνουμε, και θα βιώνουμε –αν ζούμε- για χρόνια, είναι ευκαιρία –λέει- για να ισιώσουν πολλά στραβά στην ελληνική πολιτεία. Και έτσι πρέπει να είναι. Αν γίνει ένας σεισμός και γκρεμίσει ή καταστήσει ετοιμόρροπα πολλά κτίρια, είναι ευκαιρία να κατεδαφιστούν και κάποια για να γίνει μια παιδική χαρά, ένα παρκάκι ή να διευρυνθεί μια επικίνδυνη κλειστή στροφή ενός δρόμου.
Έτσι και τώρα με όλη αυτή την ανακατωσούρα είναι ευκαιρία να γκρεμιστούν κάποια «ταμπού» της ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να εξαφανιστούν όλες εκείνες οι διατάξεις που στην ουσία χορηγούν «ετεροδικία» στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας για να αρχίσουν και αυτοί να νοιώθουν ως πολίτες στους οποίους απλά έχουν ανατεθεί υψηλά καθήκοντα και όχι ως ανεξέλεγκτοι διαχειριστές ξένης περιουσίας και εξουσίας.
Ύστερα θα πρέπει να αποκατασταθεί η έννοια του δικαίου με την απονομή της δικαιοσύνης σε εύλογο χρονικό διάστημα εφάμιλλο αυτού των άλλων προηγμένων κρατών. Και φυσικά να οδηγούνται στη δικαιοσύνη οι με οποιοδήποτε τρόπο παρανομούντες ώστε να εδραιωθεί και η έννομη τάξη με την αποτελεσματική λειτουργία των σωμάτων ασφαλείας.
Αντί γι αυτά όμως –που δεν τα βλέπουμε- παίρνονται μέτρα, τα οποία αξιολογούνται μονάχα απ’ την οικονομική συνιστώσα των επιπτώσεων τους, αδιαφορώντας παντελώς για τις λοιπές τους συνέπειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα μέτρα τα οποία εξαγγέλθηκαν για την εκπαίδευση.
Αύξηση του ωραρίου λοιπόν για τους τεμπέληδες(!) εκπαιδευτικούς. Αν ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς υπάρχουν τεμπέληδες και ανίκανοι ας τους εντοπίσουν με τη θέσπιση της αξιολόγησης και ας τους βάλουν στο περιθώριο. Ας αφήσουν αλέκιαστο το σώμα των εκπαιδευτικών και ας ασχοληθούν με αυτούς τους φιλότιμους, ικανούς και έντιμους εκπαιδευτικούς που έχει ανάγκη η ελληνική νεολαία και η ελληνική κοινωνία.
Αύξηση του ωραρίου στις 23 ώρες. Ο χαρακτηρισμός του διδακτικού ωραρίου εντέχνως παραλείπεται. 23 ώρες ο εκπαιδευτικός θα βρίσκεται στην αίθουσα και θα διδάσκει. Θα πρέπει να είναι σε πνευματική εγρήγορση αλλά και σε αισθητηριακή υπερένταση για να ελέγχει μια ομάδα 25 εφήβων με ανομοιογένεια χαρακτήρων, ικανοτήτων, ενδιαφερόντων και στόχων. Συγκρίνεται η υπερένταση αυτή με μια αντίστοιχης διάρκειας εργασία γραφείου; Ασφαλώς όχι. Επομένως οι ώρες που διδάσκουν οι εκπαιδευτικοί αντιστοιχούν σαφώς σε περισσότερες ώρες εργασίας ενός απλού υπαλλήλου.
Ο εκπαιδευτικός όμως για να διδάξει μια ώρα χρειάζεται δυο ακόμα πράγματα. Το ένα είναι η προετοιμασία. Όση εμπειρία και να έχει ένας εκπαιδευτικός αν δεν προετοιμαστεί δεν μπορεί να αποδώσει μάθημα υψηλών προδιαγραφών. Για κάθε ώρα διδασκαλίας της επόμενης μέρας ( 5 περίπου ώρες διδασκαλίας κάθε μέρα) ας σκεφτεί ο καθένας πόσο χρόνο χρειάζεται να προγραμματίσει τη διδασκαλία, να επιλέξει ερωτήσεις και ασκήσεις και να ετοιμάσει πειράματα, παρουσίαση με βάση τις νέες τεχνολογίες και τόσα άλλα. Το δεύτερο το οποίο συχνά είναι υποχρεωμένος να κάνει είναι να ελέγξει και να διορθώσει ασκήσεις, τεστ, διαγωνίσματα, εκθέσεις και εργασίες των μαθητών του.
Μπορεί κάθε καλόπιστος άνθρωπος να κρίνει αν επαρκούν 17 ώρες (αν απ’ τις σαράντα που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα αφαιρέσουμε τις 23 διδακτικές χωρίς να λογαριάσουμε την – όπως εξηγήσαμε παραπάνω- αντιστοιχία μιας διδακτικής ώρας με περισσότερες ώρες εργασίας γραφείου). Πέρα όμως απ’ αυτά ο εκπαιδευτικός στο σχολείο εκτελεί εκτός απ’ τις διδακτικές και ένα πλήθος άλλων εργασιών. Έλεγχος των μαθητών στα διαλλείματα ή όταν για οποιονδήποτε λόγο δεν κάνουν μάθημα στη λεγόμενη εφημερία των εκπαιδευτικών. Και φυσικά να είναι τυχερός να μη συμβεί καμιά αναποδιά!!! Πρέπει επίσης να δέχεται και να ενημερώνει τους γονείς των μαθητών του. Και φυσικά πρέπει να εκτελεί και μια πληθώρα γραφειοκρατικών διαδικασιών που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία του σχολείου όπως η καταχώρηση των απουσιών, ο έλεγχος τους και η γραπτή ενημέρωση των κηδεμόνων, η πρωτοκόλληση εγγράφων, η σύνταξη και οι τροποποιήσεις του ωρολογίου προγράμματος, η κατάθεση βαθμολογίας και ένα σωρό ακόμα. Όταν ο εκπαιδευτικός εκτελεί αυτά τα καθήκοντά του, δηλαδή εκτελεί εργασία γραφείου, λέμε ότι έχει «κενό» δηλαδή ότι «κάθεται». Αυτό και μόνο δείχνει το πόσο ανισοβαρής είναι η διδακτική ώρα.
Θα αντιτάξει κάποιος: Τα κάνουν όλα αυτά όλοι οι καθηγητές; Και εδώ η απάντηση είναι απλή: καθιερώστε την αξιολόγηση για να αναγκαστούν και κάποιοι που τυχόν δεν τα κάνουν να αλλάξουν πορεία! Μην τιμωρείτε όμως και εξουθενώνετε τον ευσυνείδητο!
Θα αντιτάξει άλλος: Ναι, καλά όλα αυτά, αλλά κάθονται πολλούς μήνες το χρόνο. Οι πολλοί μήνες είναι τρεις. Δυο το καλοκαίρι και ένας Χριστούγεννα-Πάσχα. Και φυσικά μέσα στα διαστήματα αυτά υπάρχουν πολλές μέρες αργιών και ημιαργιών κατά τις οποίες κάθονται όλοι οι εργαζόμενοι. Η λύση στην περίπτωση αυτή είναι αύξηση της διάρκειας του διδακτικού έτους και όχι η δια της εξαντλήσεως υποβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου. Μήπως αυτό όμως θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ευχέρεια μετακίνησης των οικογενειών με συνακόλουθα αποτελέσματα τη μείωση της εσωτερικής τουριστικής κίνησης; Γι αυτό καθιερώθηκαν οι μέρες αργίας των σχολείων και όχι για την καλοπέραση των εκπαιδευτικών.
