ΕΜΠΡΟΣ 9-7-2013
Νικέλλη Στρατή
Ποιος φταίει λοιπόν που φτάσαμε ως χώρα σ’ αυτό το χάλι και ως λαός σ’ αυτή την εξαθλίωση; Λίγο ακόμα (τάχατες!) και θα είχαμε κυβερνητική κρίση εξαιτίας μιας απάντησης σ’ αυτό το ερώτημα που δόθηκε σ’ ένα κομματικό ακροατήριο. Ένα κομματικό ακροατήριο μέρους του οποίου τα αυτιά ήθελαν να ακούσουν κάτι για να καταπιούν πιο εύκολα, το ανήκουστο γι αυτούς, το ότι το κόμμα τους έδινε «εξουσία» στο κόμμα του «5%»
Και στιγματίστηκε λοιπόν απ’ τον ομιλητή όχι απρόσωπα μια παράταξη ως υπαίτια για το σημερινό μας χάλι, αλλά το ίδιο της το φλάμπουρο. Ο ιδρυτής και η «θρησκεία» της παράταξης. Προφανώς ήθελε ο ομιλητής η δόση του καταπραϋντικού ψυχοφαρμάκου, που με τους λόγους του έδινε στο ακροατήριό του, να είναι δυνατή για να είναι μια και έξω αποτελεσματική.
Μα η δράση φέρνει την αντίδραση και η φυσική μας λέει ότι όσο δυνατή είναι η δράση εξίσου δυνατή γίνεται και η αντίδραση. Όταν μάλιστα η εκδήλωση της αντίδρασης δεν είναι μόνο συνέπεια στους νόμους της νευτώνειας φυσικής αλλά εμπεριέχει και τη σκοπιμότητα της ελληνικής κομματοκρατίας τότε γίνεται ακόμα πιο ηχηρή. « Άιντε μη σας ρίξουμε!!!» Γιατί κι απ’ την άλλη πλευρά υπήρχαν αντιδράσεις μέρους του κομματικού ποιμνίου για την «κατάντια της συνεργασίας με την επάρατη δεξιά» Κι ήθελε κι αυτό το πράσινο τώρα ακροατήριο τη δική του ένεση για να καταπιεί το δικό της καταπραϋντικό χάπι.
Ο νηφάλιος όμως έλληνας πολίτης γνωρίζει ότι αναμάρτητοι στο ανοσιούργημα που πραγματοποιήθηκε σε βάρος του από τους επιβήτορες της εξουσία των τελευταίων τριών κατά κύριο λόγο δεκαετιών δεν υπάρχουν. Γνωρίζει ο κάθε έλληνας πολίτης ότι δόθηκε δημόσιο σήμα γιγάντωσης της διαφθοράς με το περίφημο «είπαμε ένα δωράκι αλλά όχι και πέντε (ή πεντακόσια) εκατομμύρια!» που η «θρησκεία» της παράταξης εκστόμισε στο τηλεοπτικό γυαλί. Τι παραπάνω έκανε ο «ωραίος Άκης» απ’ το να υλοποιήσει την παραπάνω παρότρυνση υπολογίζοντας και τον πληθωρισμό και προσθέτοντας ως γαλαντόμος ένα ή δυο μηδενικά; Και ήρθαν ως και δευτεροκλασσάτοι «κουμπάροι» και παρατρεχάμενοι, άσχετα με το «χρώμα των φρενών» τους, που έτρεχαν να δροσιστούν απ’ τον τρύπιο δημόσιο κορβανά!
Γνωρίζει ο έλληνας πολίτης ότι το δημόσιο θεωρήθηκε «το χωράφι το παππού μας» όπου κάθε κυβέρνηση, μηδέ της συγκυβέρνησης του περίφημου βρώμικου 89 εξαιρούμενης, προσπαθούσε να βολέψει τα δικά της παιδιά. Όχι από αγάπη αλλά από ληστρική της ορθοκρισίας και της συνείδησής τους σκοπιμότητα.
Όταν σήμερα «κλαίνε» χιλιάδες οικογένειες μπροστά στον κίνδυνο της απόλυσης απ’ το δημόσιο και της συνακόλουθης ανεργίας ποιος αλήθεια τους προσέλαβε χωρίς μέτρο και λογική. Και τι υποκρισία –απ’ όλες τις κομματικές γραμμές του χρωματικού φάσματος- να κατηγορούν την τότε κυβέρνηση ότι δεν μονιμοποίησε όλους τους συμβασιούχους και στη συνέχεια η κατηγορία να μετατρέπεται στο ότι (και) αυτή η κυβέρνηση γέμισε το δημόσιο με τα δικά της παιδιά!!!
Και καλά τότε που «υπήρχαν λεφτά» και περνούσαμε «όλοι καλά» να μιλάνε και να συμπεριφέρονται έτσι οι επιβήτορες της εξουσίας, στους οποίους εμείς οι πολίτες την προσφέραμε «αντί πινακίου φακής» (μια θέση στο δημόσιο, μια αναπηρική σύνταξη, μια παράνομη επιδότηση κ.λπ.) Σήμερα όμως μήπως με τα όσα ζούμε θα πρέπει να καθαρίσει η σκέψη μας, να κόψουμε τα ψυχοφάρμακα με τα οποία την δηλητηριάζουν και να τους στείλουμε το μήνυμα: «φταίτε όλοι και τώρα δε μας νοιάζει ποιος φταίει πιο λίγο ή πιο πολύ. Ας το βρει η Ιστορία. Δικαιοσύνη θέλουμε. Πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για χρόνια Αλλά να πληρώσουμε όλοι μαζί –κι ας μην τα φάγαμε όλοι μαζί. Και πρώτοι απ’ όλους να πληρώσετε σεις!»
Μα πώς να πληρώσετε σεις αφού δεν αλλάξατε ούτε «ρούπι» . Αν η Όλγα δεν ήταν Κεφαλογιάννη, αν ο Κυριάκος δεν ήταν Μητσοτάκης, αν ο Σίμος και ο Συμεών δεν ήταν Κεδίκογλου, αν ο Μιχάλης δεν ήταν Βαρβιτσιώτης, θα ήταν υπουργοί;
Αλλά βέβαια τι μας νοιάζει ποιοι είναι υπουργοί αφού έχουμε «τρόικα» και Ραϊνμπαχ!!!
